infervae | Texting

1.8

instagram: zeynepbzts
Twitter: zeynepbzts

İNFERVAE : TEXTİNG

Gün benim için sıradan geçmişti. Öğle arası Gece ile kantine inmiştik. Gece, Palmer ile Melis'i yan yana görünce kuduruyordu.

Cidden oturduğu sandalyeye bile sığmıyordu. O derece sinirliydi.

Sonra bir anda Gece ayağa kalktı ve okuldan gideceğini söyledi. Dinlenmesi lazımmış ayrıca sahil kenarında dolaşacağını söylemişti bu yüzden bir şey diyemedim.

Yalnız kalmak istiyordu, her insan gibi.

Öğle arasını yalnız geçirdikten sonra Matematik dersine girdim ve kusarak çıktım. Matematikten nefret ediyordum!

Okul çıkışına geldiğimizde koşarak sayısal sınıfına girdim ve Gece'nin çantasını toparlayıp sırtıma astım.

Benden çantasını almam için rica etmişti ve bende kabul etmiştim. Bana bir adres göndermişti. Sanırım Palmer'in evinin adresiydi.

İki çantanın ağırlığını görmezden gelip aşağıya indim. Etraf bomboştu. Herkes evlerine dağılırken gözlerim onu buldu.

Kapıya yaslanmış ve Emre ile konuşuyordu. Gözlerimi sonuna kadar açıp kapüşonumu taktım ve başımı eğerek onların yanından geçmeye çalıştım.

Ama olmadı.

"Papatya kokusu alıyorum." Kapüşonumu daha sıkı tutacakken birden açıldı ve önüme gelip başımı kaldırdı. "Tamam, papatyayı buldum."

Utanç.

Yanakların bir anda ısınınca onun gözlerine sertçe bakıp, "Bulma bir kerede! Görme beni ya!" Diye bağırdım. Buğra sırıtarak başını eğdi. "Görme mi? Nasıl yani?"

Of Buğra.

Elimdeki çantayı alıp Emre'ye uzattı. Çantayı kendime çekip, "Benim değil! Onu bana ver!" Diye cırladım.

"Seni bir yere götüreceğim. Çantayı Emre bırakır."

Hayır. Seninle göz göze bile gelmek istemiyorum. Çok utanıyorum! Neden bunlar benim başıma geliyordu ki!?

Sıkı sıkı tuttuğum çantayı yavaşça ellerimden alıp Emre'ye uzattı. "Kızı üzme!" Emre çantayı ellerinin arasına alırken bakışları bir yerde takılı kaldı.

Buğra ile aynı anda o yöne döndüğümüzde Efsa'nin Burak diye bildiğim bir çocukla kavga ettiğini gördüm.

"Sakin ol abi." Buğra elini Emre'nin omzuna koydu ve orayı sıvazladı. Sanırım Emre, Efsa'dan hoşlanıyordu.

Burnundan soluyan Emre kızgın bir boğa gibi duruyordu. "Tamam sakinim." Arkasına dönüp gri arabasına bindi ve hızlıca okuldan ayrıldı.

"Çekil de evime gideyim."

"Cık, benimle geliyorsun." Eli bileğimi kavradı ve beni mavi arabaya doğru sürükledi.