De spiegel van zichtbaarheid.(Nederlands)

De spiegel van zichtbaarheid

De spiegel van zichtbaarheid

21 februari 2005

Slapen gaan

Het was avond. Mijn ouders wilden dat ik ging slapen. Dus zoals gewoonlijk liep ik naar de badkamer om mijn tanden te poetsen en nog wat water te drinken en om me nog snel even te scheren voor de spiegel. Maar terwijl ik in de spiegel keek, begaven mijn benen het en ik zakte in elkaar. Het leek alsof ik een heel fel licht zag en ik kreeg een gekke, maar zo echt lijkende droom. Ik viel uit de lucht en belandde met een doffe knal op de grond.

De droom

Ik zag hoge gebouwen en een grote tot aan de horizon uitgestrekte stad, maar geen mensen. ''Wat is dit?'' dacht ik in mijn hoofd. Het laatste dat ik nog wist, was dat ik een spiegel keek. Toen bedacht ik wat mijn opa had verteld. ''Kijk nooit langer dan drie minuten in mijn spiegel. Het is de spiegel van de wereld van de onzichtbare mensen.'' Maar toen gebeurde het. Ik viel uit de lucht vanuit een donker gat en belandde in een wereld waar je alleen brillen zag zweven. Wat raar, ik hoorde wel stemmen, maar ik zag niemand. Ik kon wel zien dat dit een kermis was. Ik hoorde vrolijke kinderstemmen en gelach, maar zag niemand. Plots hoorde ik een vage, maar harde stem zeggen dat ik alleen met de juiste spreuken uit dit land zou komen. Ik moest op zoek naar de spreuk voor de zichtbare. Het leek wel op één van mijn computerspellen. Het land van mister Ozz. In dat spel moet je opdrachten doen om bij de juiste spreuken te komen. Maar waar moet ik beginnen?  

De opdracht

Plots hoorde ik weer dezelfde stem en die zei: "Loop naar de winkel waar normale mensen zichtbaar zouden zijn." Het duurde even voordat ik bedacht dat op sommigen kermissen spiegelhuizen zijn. En ik rende het hele terrein over om hem te vinden en ja hoor, daar in de donkere hoek een vervallen huis met het bord "spiegelhuis" Ik rende naar binnen, maar stootte gelijk mijn neus aan de eerste spiegel die er stond. Ik gilde en schrok, maar dat duurde niet lang. ''Oh ja,'' dacht ik, ''ik ben onzichtbaar.'' Na een tijdje ronddolen lag er een envelop. In de envelop zat een oude brief. Hij leek half verband, dus ik kon de helft niet lezen. Het enige dat ik kon zien was een adres "Nieuwe Veenendaalseweg 137." Dus dacht ik bij mezelf daar zal mijn opdracht wel zijn en ik liep er naar toe. Er lag weer een envelop. Er zat weer een zelfde soort brief in, maar nu met een andere tekst. Er stond: "Om terug te komen naar de wereld van de zichtbaren moet je het antwoord op een puzzel weten." "Welke puzzel?" zei ik hardop. Ik zat een tijd te denken, totdat ik die bekende stem weer hoorde.
Die zei: ''Je kan de puzzel vinden op de plek waar dit alles is begonnen." Meteen wist ik waar ik hem kon vinden. Dat moest wel de plek zijn waar ik geland was. ''De ingang van de kermis!'' schreeuwde ik en rende er naartoe. Toen ik daar aankwam, lag er zoals verwacht een nieuwe envelop. Er stond op: 'Loop naar de vogelverschrikker en loop met hem zijn dagboek af voor de antwoorden van de puzzel. De vogelverschrikker bevindt zich nu in de schuur. Onthoud dat tijd hier 3x zo snel gaat en dus het zaaiseizoen ook snel komt en weet dat hij dan geen tijd meer voor je heeft.'

Pov van de Vogelverschrikker

Het is zo saai om iedere dag maar te staan en vogels weg te jagen. Ik zie meer vogels dan graan op een dag. Maar ja, iedereen heeft een taak in het leven. De ene is politieagent en de ander is boer en ik ben een vogelverschrikker. Gister was de boer zijn oogst aan het binnenhalen en kon ik weer terug naar de schuur voor de winter, om weer lekker te gaan rusten. Maar zoals sommigen misschien al hadden gelezen of gezien, ben ik niet een normale vogelverschrikker. Ik ben een levende vogelverschrikker en het enige levende zichtbare wezen in de wereld van de onzichtbare. Ik ben een gids. Een gids? Wat voor gids, zul je je waarschijnlijk afvragen. Ik ben de gids en de enige gids die de route naar de zichtbare wereld kent, alle antwoorden van de puzzel kent en weet wat de opdrachten zijn. Ik heb gehoord dat er weer iemand is die mij nodig heeft, maar gelukkig heeft hij mijn enveloppen al gevonden. Wat hij nog niet weet, is dat de opdracht in het spiegelhuis puur voor mijn eigen vermaak was en puur onnodig. Maar ja, hij kon de tekst niet lezen die aan het einde stond. Ik hoop dat hij er zo is, want hij houdt zo niet veel tijd over voor de puzzel. Hey! Kijk nou, daar is de boerderijkat Louis! Vragen jullie je wel eens af wat een kat ziet als hij buiten het kattenluikje stapt? Nou ik wel. Ik hoorde dat in de wereld van de zichtbare een vriendin van de jongen die nu in deze wereld vast zit 300 muizen heeft laten ontsnappen. Misschien kan ik hem een 2e opdracht geven. En dat is met de boerderij kat de muizen opzoeken en terug brengen.

Pov van de boerderijkat

Binnen in huis is het lekker warm, maar buiten is zo veel te zien. Hebben jullie je ooit afgevraagd hoe wij katten het buiten zien? Voor de mensen die dat graag willen weten, zal ik het vanuit mijn ogen vertellen. Als ik naar buiten loop, zie ik verschillende dingen. Ik zie blije mensen, ik zie sombere mensen en ik zie mensen die per ongeluk 300 sappige muizen laten ontsnappen. Gelukkig is de laatste opdracht van de jongen bekend. Hij moet helpen de muizen terug te brengen, zoals jullie al hebben gehoord van de vogelverschrikker. Maar soms is het niet leuk hoor, als kat buiten zijn. Onweer is eng, het waait zo hard en alle bomen bewegen super hard, nee dan ben ik liever binnen in mijn mand. Laten we maar snel kijken hoe het gaat met de jongen. Zou die er al bijna zijn?