"I love you but I need to breathe!"
■
19 Mart 2023
"Peçeteleri koydun mu Ophelia?"
"Koyuyorum. Bir tane daha uzatabilir misin anne? Tamam, işte bitti."
Ophelia'nın büyükannesinin ölümü üzerinden neredeyse 3 ay geçmişti. Her şey önce çok dipteydi, şimdiyse yavaş yavaş iyileşiyorlardı. Will Turner için annesini kaybetmek elbette çok ağır olmuştu ama her şey geçerdi. Sabah olunca her şey daha iyi olurdu.
Ophelia ilk ayın nasıl geçtiğini anlamamıştı ve şu an da hatırlamak dahi istemiyordu. 2. ay derslerini ve okulunu toparlamakla geçmişti. Şimdi ise her şey normale dönmüş gibiydi.
Bu durum Harry'yle çiçeği burnunda ilişkilerinin üzerine kara bir kış misali çöküvermişti. Kız belki hemen ertesi gün büyükannesini kaybetmese her şey daha güllük gülistanlık olurdu. Yine de ilişkileri bu büyük talihsizliği sineye çekmeye çalışmış, direnmişti. Harry Ophelia'nın her zaman bir telefon kadar uzağındaydı ama Ophelia o telefona çok daha uzaktı. Haftada bir birbirlerini görmüşler, fazla olmayan bir sıklıkla da telefonlaşmışlardı.
Durum tüm ev için geçerliydi; Ophelia'nın anne ve babası da aynı durumdaydı. Bu yüzden aile dostlarını bu akşam yemeğe davet etmişler ve sofrayı da ana kız özenle hazırlamışlardı. Will sofraya iştahla bakıp iki kolundaki gömlekleri gösterdi.
"Sizce hangisini giymeliyim kızlar?"
Ophelia ve annesi yeşil gömleği tercih ettiklerinde Will hızlı adımlarla yatak odasına çıkıp giyindi. Aşağıya henüz inmişti ki kapı zili çaldı. İşte gelmişlerdi, gece başlıyordu. Ophelia kapıyı bizzat kendisi açtı.
Bu 3 ay Harry için hem iş hem de aşk açısından sıkıntılı geçmişti. Desmond Styles ve Will Turner şirkette ortaklardı ve ortaklardan biri şirkette uzun süre olmadığı için Will'in işleri Desmond'a kalmıştı. Harry de Will'in yerine geçmiş gibi babasına yardımcı oluyordu. Çalışma saatleri iyiden iyiye uzamıştı.
Ophelia'yı ise o kadar az görüyordu ki... Bazen onu görmek için evlerine gidecek bir bahane bulması gerekiyordu ve bu da genellikle önemli birkaç dosyayı iş çıkışı Will'e getirmesiyle mümkün oluyordu. Bunlarda da Ophelia'dan birkaç sözcükten fazlasını alamamıştı. Ona yeni kavuşmuşken kaybetmekten korkuyordu. Bu yemek vesilesiyle ona bu konuyu ilk defa açmayı düşündü ve bunun iyi bir fikir olduğuna kadar verdi.
"Hoş geldiniz!"
Ophelia sırasıyla misafirleri içeri buyur etti; Anne, Desmond ve Gemma'ya sarılıp ceketlerini aldı. Ophelia ceketleri asarken Harry de kapıyı kapatıp mümkün olduğu kadar kilitlemeyle uğraştı. Gemma gülümseyerek ebeveynlerinin ardından salona ilerledi.
İkili işlerini uzatabildikleri kadar uzatmıştı ve daha fazla uzatmak mümkün olmadığında Ophelia kumral saçlarını arkaya attı.
"Hoş geldin Harry, içeri geçelim-"
"Ophelia, şunu yapmayı kes."
"Ne yapıyor-"
"Hiçbir şey olmamış gibi davranamazsın! Bu zamana kadar izin vermedin, yalnız kalma ihtiyacına saygı duydum ama bundan sonra yanında olmama izin ver."
Ophelia dolan gözlerini kırpıştırıp tavana baktı ve Harry'ye sarıldı. Genç adamın elleri hemen belini bulurken gözleri kapandı. Ophelia onu hemen durdukları yerin yan tarafındaki odaya çekti. Kapıyı arkalarından ittirip dudaklarını buluşturdu. 3 aydır birbirlerini öpmemişlerdi, Ophelia'nın duvarları sağ olsun.
