The bitch of the Bad Boy (Book 1)

Καιρός ειναι

- Το ιδιο....

Με κοιτάει με ύφος μπερδεμένο...

- Μου έκρυβαν ότι...

- Παιδιά έτοιμη το φαγητόοοοο
Λέει η Δανάη χαρωπά.

- ερχόμαστε
Λέω και σηκώνομαι απ τον καναπέ

Ο Αχιλλέας με σταματάει...
- Δεν τελείωσες αυτο που είπες..

- Μου έκρυβαν ότι με έψαχνες...μου είχαν πει ότι δεν νοιάστηκες για εμένα,  οτι με παράτησες για την Θάλεια..

- Δεν ισχύει αυτό!
Λέει μπερδεμένος

Τον κοιτάω και απλώς προχωράω στην κουζίνα...

- Τι καλό φτιάξατε;
Χαμογελάω

- Κρέπες Λέει η Δανάη και χαμογελάει...

- Υπέροχαα

-Αχιλλέα δεν θα φας ρωτάει ο Άρης

- Έρχομαι λέει ο Αχιλλέας και κάθεται δίπλα Μου..

- Πιστεύεις ότι είναι αλήθεια αυτά που λέγανε; Τον πιστευεις;

- Δεν είπα αυτό
Του λέω ψιθυριστά

- Αυτό εννοούσες!
Λέει θυμωμένος ο Αχιλλέας

- Επιτέλους σταματά! Φωνάζω και τον κοιτάω θυμωμένα...

Τα παιδιά με κοιτάνε

- Τι πάθατε εσείς οι δυο;
Λέει η Δανάη ξαφνιασμένη...

Ο Άρης κοιτάει τον Αχιλλέα θυμωμένα...

- Τίποτα όλα εντάξει λέω και τρώω την κρέπα μου...

Ο Αχιλλέας με κοιτάει και μετά τρώει και αυτός..

Μόλις  τρώω Ρίχνω μια τελευταία μάτια στον Αχιλλέα Και  πηγαίνω κατευθείαν στην τουαλέτα να πλύνω τα χέρια μου..

Κάθομαι πλένω τα χέρια μου και με κοιτάω στο καθρέφτη...Τα μάτια μου βουρκώνουν,  αρχίζω να νευριάζω και πετάω όλα τα πράγματα κάτω που υπήρχαν στον νιπτήρα...

Λύγισα,  δεν άντεξα άλλο,  όλα στραβά....

Νιώθω κάποιος να με τραβάει στην αγκαλιά του,  να μου χαϊδεύει τα μαλλιά και να μου λέει να ηρεμήσω...

Αρχίζω να κλαίω πιο έντονα στην αγκαλιά του Άρη,  μπορώ ελάχιστα να δω την Δανάη και τον Αχιλλέα να με κοιτάνε ανήσυχοι...

- Άκουσε με , δεν θα τον αφήσω να σε ξανα δει το υπόσχομαι...Αν αυτό θες?

- Δεν θέλω να τον ξανά δω του λέω και με κοιτάει...

Η Δανάη έρχεται και με αγκαλιάζει μου σκουπίζει τα δάκρυα..και προσπαθεί να με ηρεμήσει...

ΑΧΙΛΛΈΑ ΡΟΝ

- Γιατί τσακωθηκατε παλι;
Με ρωτάει ο Άρης και τον κοιτάω

- Για τα ψέμματα που έλεγε ο Μάριος ακόμα και εσείς!
Του λέω νευριασμένος

- Καταλαβαίνεις ότι δεν είναι σε θέση να μιλήσει ακόμα για αυτό! Ξέρεις γιατί κλαίει;

- Για τον πουστη τον Μάριο για ποιον άλλον;

- Δεν έχεις καταλάβει τίποτα από όσα γίνονται εδώ μέσα έτσι?

- Τον θέλει αυτό καταλαβαίνω ,  δεν την νοιάζει τίποτα άλλο...

- Αυτό καταλαβαίνεις εσυ;

- Ναι!

- Τότε είσαι μεγάλος μαλακας αν καταλαβαίνεις αυτό!
Λέει η Δανάη και με κοιτάει έντονα

- Δανάη ηρέμησε
Λέει ο Άρης

- Τι να ηρεμήσω; η να καταλάβει τι στο διάολο γίνεται;

- Αν δεν μου πει κανείς όμως δεν θα καταλάβω..

- Όχι αγόρι μου δεν θα σου πει κανείς,  να το δεις μόνος σου, καιρός είναι να ανοίξεις λίγο τα μάτια σου ! Ειδικά τώρα που γύρισε!
Λέει η Δανάη με θύμω

- Μάζεψε την Άρη

- Όχι εσύ να λογικευτεις καιρός είναι δεν νομίζεις ? Δες λίγο τι γίνετε μπροστά σου...
Ανέλυσε λίγο για αυτά που μιλησατε πριν, δεν είναι δυσκολο να καταλάβεις...

- Τέλος πάντων σε λίγο να ετοιμαστείτε να φύγουμε , η Αρια πρέπει να ξεσκασει και λιγο
Λέει η Δανάη

- Θα πάμε τελικα;

- Η Αρια θέλει οπότε Ναι,  άλλωστε το έχουμε κανονισει και με τα άλλα παιδιά...

- Ωραια εμείς τότε να φύγουμε και να έρθουμε να σας πάρουμε πάλι;

- ότι θέλετε