True Martial World Book 13-14

C-204

ထို့ျပင္ တိုင္အီနတ္ဘုရားၿမိဳ့ေတာ္ရွိ က်င့္ႀကံသူမ်ားအၾကား တိုက္ပြဲမ်ားကို စည္းကမ္းက်က် သတ္မွတ္ထားသည္။ ဒုတိယႏွစ္ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားမ်ားအၾကား ကန္႔သတ္ခ်က္မ်ားစြာ ရွိေပသည္။ လူသစ္မ်ား အခ်င္းခ်င္း စိန္ေခၚတိုက္ခိုက္ရန္အတြက္ သီးသန္႔ေနရာတစ္ခု ခြဲျခားထားသည္ ။ အထူးသျဖင့္ အမ်ားျပည္သူႏွင့္ ဆိုင္ေသာေနရာမ်ားတြင္ လုံးဝ တိုက္ခိုက္ခြင့္မျပဳေပ … ဥပမာ … စားဖိုေဆာင္ႏွင့္ လူသြားလမ္းကဲ့သို့ ေနရာမ်ား …

“မင္းအခု ၾကားၿပီးလား ”  ရီယြမ္က မေသခ်ာသည့္ဟန္ျဖင့္ လွမ္းေမးလိုက္ၿပီး အသားတုံးကို ေနာက္တစ္ဖဲ့ ကိုက္လိုက္ျပန္သည္ ။

ရီယြမ္၏ စကားကို ၾကားလိုက္ရေသာအခါ လီေဟာင္၏ အသားမ်ားပါ တဆတ္ဆတ္ တုန္လာၾကသည္ ။

“ေကာင္းတယ္ … သိပ္ေကာင္းတယ္ … မင္းစိတ္ထင္ မင္းကို ငါဘာမွ လုပ္မနိုင္ဘူး ထင္လို့လား …”
ေလြခုန္းက သူ႔လက္ထဲတြင္ က်န္ရွိေနေသာ သတၱဳခြက္ကြဲ အပိုင္းအစမ်ားကို တစ္စုတစ္ေဝးထဲျဖစ္ေအာင္ လုံးေခ်လိုက္သည္ ။

သို့ေသာ္ ရီယြမ္က မည္သို့မွ ေၾကာက္ရြံ့ဟန္မျပေပ ။ သူ႔အေနႏွင့္ ဤအေျခအေန တစ္ခုလုံးကို အျပည့္အဝ ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေနမွန္း သိသာသည္ ။ စားပြဲေပၚတြင္ ထိုင္ျမဲထိုင္ေနကာ ဆက္လက္စားေသာက္ေနဆဲပင္ ျဖစ္၏ ။

စားဖိုေဆာင္ထဲတြင္ေတာ့ လီေဟာင္က မည္သည့္အရာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္နိုင္ေတာ့ေခ် ။ အကယ္၍ သူတို့သာ ဒီေနရာတြင္ တိုက္ခိုက္ပါက စားပြဲမ်ား ၊ ပန္းကန္ခက္ေယာက္မ်ားအကုန္လုံး က်ိဳးပဲ့ပ်က္စီးကုန္လိမ့္မည္ ျဖစ္၏ ။ ထို့ျပင္ ၿမိဳ့ေတာ္မွလည္း သူ႔ကို ခြင့္လႊတ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ ။

ထိုအျခင္းအရာကို စားဖိုေဆာင္ထဲရွိလူတိုင္းက မ်က္လုံးအျပဴးသားႏွင့္ ၾကည့္ေနၾကသည္ ။ ရီယြမ္က လႊမ္းမိုးနိုင္လြန္းအားႀကီးသည္ ။ လီေဟာင္ကို လုံးဝ ဂ႐ုပင္မစိုက္ေခ် …

လီေဟာင္က ေဒါသ တေထာင္းေထာင္း ထြက္ေနေသာ္လည္း သူမည္သို့မွ မတတ္နိုင္ေပ ။

လီေဟာင္က အံကို ေစ့ေနေအာင္ ႀကိတ္လိုက္ၿပီး “ဟင္းဟင္း … ေသာက္ကေလး .. ငါမင္းကို ဘာမွ မလုပ္နိုင္ဘူးလို့မင္းထင္တာလား … မင္းမသိတာ ရွိတယ္ .. ေနာက္ရက္အနည္းငယ္အတြင္း မင္းတို့ေတြ အလုပ္ပိတ္တဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ မင္းတို့အားလုံး သိုင္းၿပိဳင္ကြင္းမွာ ၿပိဳင္ရဖို့ရွိတယ္”