ដំណើរផ្សងព្រេងមួយ

Part4:មនុស្សអរូប

Miny<<ប្រាប់យើងមក!>>

<<ខ្ញុំថាហើយគ្មានទេ!!>>ខ្ញុំស្រែកឲពួកគេហើយស្រាប់តែយំចេញមក។

<<ហេតុអី?ខ្ញុំមកនេះដណ្ដើមក្តីសុខអ្នកដទៃមែនទេ?បងប្រុស!បងប្រុសរបស់ខ្ញុំគាត់យំ!យំដោយសារខ្ញុំ!ប៉ាម៉ាក់ស្រឡាញ់ខ្ញុំជាងគាត់! Violet ស្រឡាញ់ Taehyung តែគេបែរមិនអើពើនឹងនាងហើយនាងមកថាខ្ញុំ....>>

Miny<<Emma ស្តាប់ណា៎ប៉ាម៉ាក់ឯងស្រឡាញ់យកចិត្តទុកដាក់លើឯងជាងបងប្រុសរបស់ឯងក៏ព្រោះតែគាត់គិតថាបងឯងធំហើយចេះគិតគូរវែងឆ្ងាយទើបគាត់មិនសូវខ្វល់ចិត្តចំណែករឿងស្នេហាមិនអាចបង្ខំនោះទេវាមានតែធ្វើទៅតាមបេះដូងប៉ុណ្ណោះ>>

<<ខ្ញុំជាក្មេងចង្រៃដែលទេ?>>

Jane<<ម៉េចនឹងអាចទៅឯងប្រាកដជាមិនមែនហើយឯងជាព្រះនាងតូចគួរឲស្រឡាញ់បំផុតហើយណា៎>>

<<ហេតុអីពួកគេទាំងនោះមិនគិតដូចជាពួកឯង?តាំងពីថ្នាក់ទី1មកខ្ញុំមិនដែលមានមិត្តភក្តិនឹងគេទេគ្រប់គ្នាមិនដែលមើលឃើញខ្ញុំម្តងណាឡើយពេលគេធ្វើខុសគេបែរជាប្រាប់អ្នកគ្រូថាជាខ្ញុំហើយគាត់ក៏វ៉ៃខ្ញុំទៅវិញ។ទើបតែប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះទេដែលខ្ញុំមានមិត្តតែ Violet បែរជាខឹងខ្ញុំទៅវិញខ្ញុំមិនចូលចិត្តបែបនេះទេវាអាក្រក់ខ្លាំងណាស់>>ខ្ញុំនៅតែបន្តយំដដែល។

Miny<<បានហើយគេងទៅធ្វើចិត្តឲសប្បាយៗថ្ងៃស្អែកប្រាកដជាប្រសើរឡើងវិញហើយ>>រួចពួកយើងក៏គេងក្បែរៗគ្នា។

យប់កណ្ដាលអាធ្រាត🌌

មេឃកាន់តែយប់ពេលវេលាកាន់តែដើរអាកាសធាតុកាន់តែត្រជាក់ញុាំងឲអ្នកដែលដេកមិនលក់ស្រាប់ដើរចេញទៅក្រៅស្រូបខ្យល់បរិសុទ្ធនោះ។

Harry<<អង្គុយម្នាក់ឯងបែបនេះមិនឯការទេហ្អេ!?>>សម្លេងគ្រលធំបន្លឺឡើងពីក្រោយខ្នងខ្ញុំទើបខ្ញុំប្រញាប់ងាករកប្រភពសម្លេង។

"មនុស្សដែលធ្លាប់តែឯការនៅម្នាក់ឯងស្រាប់ទៅហើយនៅបន្តក៏វាគ្មានបញ្ហាដែល"ពាក្យទាំងនេះបានត្រឹមតែគិតក្នុងចិត្តតែមិនអាចនិយាយចេញបើនិយាយចេញវាអាចនឹងប៉ះពាល់ដល់មិត្តភាព។