Orman

51 12 20
                                    

''Geçmiş silinir mi anne?''

''Hayır oğlum,silinmez.Yaşadığın her neyse hiç unutamazsın ki.Hep aklına gelir.''

...

Bunları söylerken bir gün gerçekten de geçmişi silmek isteyeceğim hiç aklıma gelmemişti.Annemin öldüğü o gün aklıma geldi ve ormanlara yağmur yağdı.

''Baba,annem nerede?''

''Bilmiyorum,bilmekte istemiyorum!''

telefon çaldı ve açtım...

''.............yakını siz misiniz?''

''E ,evet.Oğluyum.Ne oldu?''

''Başınız sağolsun. Anneniz Kent Orman'ında bir salıncakta oturmuş,elinde silah ve yanında ....şişeleri ile ölü vaziyette bulundu. İntahar etmiş''

''Ha,hayır!Bu imkansız,neden,neden?''

telefonu kapattım ve babama baktım.Sonra kardeşlerime.

''Annem ölmüş''dedim ve hızla evden çıkıp ormana giden ilk arabaya bindim.O ölmemişti.

Evet,polisler vardı ve fener tutuyorlardı anneme.Annemin etrafında köpekler vardı.Salıncakta sarkıyordu o cansız bedeni.beyninden vurmuştu kendini.Ona ağlayarak baktım dakikalarca.Bunu neden yapmıştı,bilmiyordum.Ama annem böyle biri değildi,hemen vazgeçmezdi...Yanına koştum ve cesedine sarıldım.Yine anne gibi kokuyordu,anne gibi.Hep annem olacaktı o zaten.O an intahar etmek istedim.Polisler ve sağlık görevlileri beni aldılar,ayırdılar annemden.Onu son kez öptüm.Beni sakinleştirmeye çalışıyorlardı ama ben sakindim ki.Dışarıdan öyle gözükse de.Onu salıncaktan kaldırdılar ve bana baktılar umutsuzca.

''Annemin bedeninden o kurşunu çıkarın,lütfen.Bana verin.''

''Zaten çıkaracağız Kayra,sadece sakin ol.Derince nefes al.Yanımızda gel ve kurşunu verelim.''

''Ben zaten sakinim!''

Hastanede kurşunu verdiler ve cenaze törenine gittim.Annem o tabuttaydı ve ben tabuta bakıyordum.Gözyaşlarım birbiri ardına ellerime düşüyordu dua okurken.Toprağa gömüldü ve namaz kılındı.Herkesin gitmesini bekledim ve toprağa ellerimi koydum.

''Anne,bir gün bu toprağa gireceğini biliyordum ama neden şimdi?Neden beni,aileni bıraktın?Umudum kalmadı şimdi.Seni çok seviyordum anne!Bunu biliyordun ve gittin.Unutmak istedin belkide.Şimdi geçmişi silmek isteyeceğim her gün.Her gün oraya gidip senin yaptığını yapacağım.Dediğin gibi anne,her zaman aklıma geleceksin.Unutmayacağım seni....''

İşte o gün böyleydi.Tamda böyle.Ölen birinin ardından beklemek gibiydi.Bağırmak isterken susmak,içine atmak gibiydi.Sonradan gerçekleri öğrenip kahrolmak,ruhunu yakmak gibiydi.



KİLL ME HEAL MEDonde viven las historias. Descúbrelo ahora