CHAPTER 7

6 2 0
                                        

WORTH

 

 

       
I saw her smiling habang namumuo ang luha sa gilid ng mga mata niya, at kitang-kita ko kung paanong isa-isang nahulog ang mga yon.

"I just can't believe it!" Napapailing niyang sabi.
Ngayon siya naman ang umiwas ng tingin habang patuloy na dumadaloy ang kaniyang luha. Tumingin siya sa labas.

"Gaano na ba katagal?" She asked, tumingin siya sakin bago muling tumingin sa labas. "It was been five long years, and yeah! Your way long time late!" Mahina pa siyang natawa saka pinunasan ang hindi niya matigil na luha.

Napakagat ako ng labi habang nakikinig sakaniya. Tears betrayed me and just rolled down like rain.

"Maraming nagyari, kaya maraming nagbago!"

"Ano?" Tanong ko agad, lumingon siya saakin at malungkot na mgumiti sa muling tumingin sa malayo.

"Even with those harsh words, rejections and even yung pangdedeadma mo sakin, it didn't gave me the reason just to gave up on you, because I wanna prove something" ngumiti siya saka humarap sakin "I want to prove that even I was just sixteen that time, alam ko I loved you with my all, so instead of giving up I pursue my dream" mapait siyang ngumiti.

"The dream that would let me feel so unspecial, unloved, unimportant" muli nanamang rumagasa ang daloy ng luha niya "That I didn't realized how lonely I was, how those stress slowly took away my life" I was so shocked. But, my tears just won't stop.

"I was always so happy na after kong isend yung letters and gifts ko walang bumabalik ulit sakin, it only means na tinanggap mo to" tinignan at ngitian niya yung waiter na naglapag ng order namin. "Thank you!"

"Your welcome, Maam" bahagya pa itong yumuko saka umalis.

"But after two years!" Saglit siyang tumigil ng bigla siyang pumiyok "A-After two years" utal niyang sabi habang dahan-dahang namamasa nanaman yung mata niya "I-I was starting to loose hope!" Huminga siyang malalim para pakalmahin yung sarili niya. To not breakdown.

Umiling-iling siya bago muling nagkaroon ng lakas na magsalita "but still I convinced my self to give it a try, konting araw pa, konting linggo pa, konting buwan pa!" Nagsimula na siyang umiyak. And I can't do anything.

"Because I asked you two years to wait for me, so I tried my best to give a shot. I can't just give up and I was still hoping" lumuluha man ay pilit parin siyang nagsasalita. "2 years has passed, and another months, until t-that day!" Nagsisimula na siyang magbreakdown!

"I've waited for two years and six months letting you feel t-that I didn't changed, t-that I felt for you was true, that it will be always and forever.... b-but, destiny changed my path" huminga siyang malalim, inabutan ko siya ng tubig na agad naman niyang ininom.

"I went to a bar, and got drunk, because slowly I am loosing my self" para niyang binabalikan ang sandaling iyon na bahagya pa siyang napapa-iling "I sent you letters and gifts, hoping, loving but hurting because on those time I never even get a single reply from you!" Napayuko siya. "The next morning I woked up with a guy beside me, and both of us are naked" I didn't know what she went through because I was so fucking busy with my self that I didn't even take a glance and see her worth.

PLEASE, WAIT FOR ME! (UNDER REVISION)Where stories live. Discover now