မေတ္တာစစ်တမ်း (ေမတၱာစစ္တမ္း)

အပိုင်း ၁၉

“ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း--ေတာင္းပန္ပါတယ္။ မမ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ သူ ခု ဘယ္မွာရွိေနႏိုင္မလဲဟင္”

“ခဏေနရံုးကုိေရာက္ေတာ့မွာေသခ်ာပါတယ္။မမ အဲ့ကုိသြားရင္ သူေသခ်ာေပါက္ ေပ်ာ္သြားမွာ”

Nanyi က ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္လ်က္ ခပ္ျမန္ျမန္ေျပးထြက္သြားသည္။ Arthit ဝဲတက္လာသည့္မ်က္ရည္စ ေတြကို မ်က္ေတာင္ခတ္လ်က္သိမ္းဆည္းလို္က္ကာ Kongpob ဝင္သြားသည့္ ထမင္းစားခန္းထဲလုိုက္ဝင္လာလုိက္သည္။

“ဘာလုိ႕ႀကာေနတာလဲ.။မမ ေရာ”

“ဟုိ--ဖုန္း--ဖုန္းလာလုိ႕ အျပင္ထြက္သြားတယ္.။စားႏွင့္ႀကတဲ့”

Kongpob က တစ္ခ်က္ေတာ့ ေတြေဝသြားေပမယ့္ ဘာမွမေျပာ.။ထိုင္ေနရာမွထကာ Arthit ထို္င္ဖုိ႕ခံုဆြဲေပးသည္။ ကရားထဲက အသင့္ေဖ်ာ္ထားျပီးသားေကာ္ဖီေႏြးေႏြးေလးကို ဖန္ခြက္ထဲ ထည့္ေပးသည္။ဝက္သားလံုးေလးေတြႏွင့္စားခ်င္စဖြယ္ေခါက္ဆြဲ ပန္းကန္ေလးက လည္းတူတပ္ျပီးသားႏွင့္ Arthit ေရွ႕ကိုအသင့္။

“ဒါ ကုိကို႕အတြက္လား.”

ခုထိမထိုင္ရေသးသည့္ Kongpob က အံ့အားတသင့္မ်က္လံုးပင့္လ်က္ႀကည့္မိသည္။ Arthit က ေတာ့ တူကိုင္လ်က္ ေခါက္ဆြဲပန္းကန္ကုိစိ္တ္ဝင္စားေနျပီျဖစ္သည္။ Kongpob လွစ္ခနဲျပံဳးမိရာကေန ထိုအျပံဳးေတြကုိ မသိမ္းဆည္းႏီုင္ေတာ့.။

ကိုကိုတဲ့လား.။ တစ္ခ်ိန္လံုး ငါ ဟုသံုးႏႈန္းကာရင့္က်က္ျခင္းကုိ ေဆာင္ေနခဲ့သည့္ သူ႕ထံမွ ႏူးည့ံညင္သာသည့္စကားတစ္စံု တစ္ရာကိုႀကားရသည့္အခါ တကယ္ပဲ ရင္ကိုထိ၏။

“တရုတ္မွာတုန္းက လုပ္စားေနက်.။ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတာ။”

“အင္း စားလို႕အရမ္းေကာင္းတယ္ ႀကိဳက္တယ္.”

“ျဖည္းျဖည္းစား.”

တစ္သ်ွဴးဘူးေလးကုိပါ Arthit ေဘးနားအသာခ်ေပးလုိက္ရင္းသူပါ ေဘးကေနဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ Arthit မ်က္ႏွာႏုႏုက ႀကည္စင္ေနသည္။ျဖဴျဖဴဥဥမ်က္ႏွာကိုႀကည့္ကာ Kongpob သေဘာေတြ႕ေနရ ရင္းက-

“မေန႕က ေသာက္ထားတာ ေခါင္းေတြမကိုက္ဘူးလား”

“နည္းနည္းေတာ့ကိုက္တယ္။ဒါေပမယ့္ ႏုိးႏုိးခ်င္းမင္းကို မေတြ႕ေတာ့ ေခါင္းကိုက္ရတာကပိုေရာ-”