"Good morning cla-"

"I'm sorry I'm late!" Agad naagaw ang atensyon namin sa pamilyar na boses na nagmumula mula sa entrance door, and there I saw Khristan Acosta, with his messy yet curly hair and the unbuttoned upper part of his polo.

Hinihingal pa din siya at tumatagtak ang pawis sa kanyang noo. Seriously? Tatabi siya sa'kin ng ganyan?

"Oh shoot, ang gwapo talaga ni Khris" Bulong ni Pat kay Emerson na nakaupo sa harapan ko.

"Yes, especially ngayon, ang hot niya" Napahagikhik si Emerson dahilan upang mapaikot ang mga mata ko.

Uhm, ew? Hot? Gwapo? Bulag ba sila? Ang itim nga niyan.

"Mr. Acosta, this is the first time you're late-" Hindi natapos si Ma'am Gallentes ng biglang sumingit si Acosta. How disrespectful.

"I know Ma'am and I'm sorry, I promise that this won't happen again."

"Sige, you can come inside."

Wtf?! Ganun lang kadali? Eh pag ako yung nalate, sandamakmak yung tanong tas ipapadala sa POD. Bat' ito, hindi? Nasan ang hustisya?!

Pumasok si Acosta ng may lokong ngiti sa mga labi dahilan upang tumili yung ibang kababaihan sa classroom. Cringe.

And when he sat beside me, I know I have to ignore him. He's loud, annoying and irritatting. Just like those stories with cliché plots, that one handsome boy and the only girl who doesn't like him- fell for him, but, the only difference is, they fell, but, I won't.

"Clemonte..." He greeted me with that same mocking tone.

Oh, have I also mentioned that Acosta's family doesn't like my family? Well, the feelings mutual bitch.

The school is not helping either, kung sa tingin nila magkakaayos ang pamilya namin sa pamamagitan ng pagiging seatmates namin ni Acosta ay huhupa na ang gulo, well, they're certainly wrong. It would get worse.

"Shut up." Sagot ko nalang at kinopya ang mga formulas sa blackboard kahit di ko naman naiintindihan.

"Always the same response." I heard him murmured so I looked at him with one of my brows raised.

"So how would I response you then? Magandang umaga prinsipeeee. Tsss, jerk." Wearing my bored smile, I averted my attention back to my notebook while shaking my head and continued writing.

"Pfft, cute."

"What?" Liningon ko siya while he's wearing his signature smile, the one with smiling-while-biting-his- lower-lip.

"Wala." Yan lamang ang sagot niya at nagsulat kaya bumalik na rin ako sa pagsusulat, pero nung tiningnan ko ang board- it was completely empty.

Now I'm completely annoyed.

Kung hindi ko na lang sana binigyan ng atensyon tong katabi ko, edi sana makakakopya ako. He doesn't deserve my attention anyway.

Tahimik lang akong nakaupo sa last row habang naiinip na nakikinig sa guro namin. I don't know but I find Science boring.

Andameng formulas at kung anong cheche bureche na nakalagay, dinaig pa yung math, tupangina.

Hinipan ko yung hibla ng buhok na nahuhulog sa harapan ng mukha ko at kinuha ang lapis, drawingin ko kaya ang mukha ng seatmate ko?

His face looks funny. Tumutulo na yung laway tsaka ang gulo ng kulot niyang buhok. Sa lagay na yan, hindi siya mapagkakamalang hearthrob ng skwelahan. Para siyang ano-

Parang- basta ano.

"Tsk tsk, Acosta nga naman oh..." naiiling na bulong ko at binaling ang tingin sa blankong papel. Hmmm, where should I start? Should I start with his eyes? With his hair? Or with his saliva? HAHAHAHA.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Feb 23, 2020 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Worlds ApartTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon