▪︎10. BÖLÜM▪︎

217 16 53
                                    

~KUMSAL

En sevdiğim yere gelmiştim yine. Uçurum...

Oturdum ve etrafı izlemeye başladım. Manzara çok güzeldi. Bütün Istanbul ayaklarımın altından gülümsüyordu. Arkamdan bir ses duydum.

~ Bileklerin iyi mi ?

Doruk olduğunu anladığımda konuştum.

- Fiziksel acılar, ruh acısı kadar kötü olmuyor.

~ Kumsal bana bir cevap verecek misin ? Beni seviyor musun ? Ben adım atmaktan yoruldum. Daha ne kadar katlanabilirim bilmiyorum...

Düşündüm bir süre...

Doruk yalnız hissetmememi sağlıyordu. Belki de denemek çok da zor sayılmaz ha...

- Doruk ben seni seviyorum.

Bir süre ses gelmedi arkamdan. Kafamı çevirdiğim de arkamda kimse yoktu. Ne ? Nasıl ? Telefondan mesaj yazdım.

KuMsAl: Hey nereye gittin ?

Dorukstagram: Sadece yine reddetmene dayanamıyacağım. Korkma seni izliyorum. Yakınındayım.

KuMsAl: Evet.

Dorukstagram: Korkma seni izliyorum, evet. Saçma bir cevap oldu Kumsal'ım...

KuMsAl: Ona evet değil. Cevabım evet.

Birden bir bağırma sesi duydum.

Bana doğru koşan çocuğu gördüm...

Ayağa kalktım ve ona bakmaya başladım. Uzun boyluydu ve çok güzel bir yüzü vardı.

Doruk yanıma geldi ve durdu. Bir süre bekleyince sarılmak istediğini ama yapamadığını anladım. Aniden sarıldım. Bir süre öyle kaldık. O kadar güzeldi ki...Saçlarıma kafasını gömmüş derin derin nefesler alıyordu. Yavaşça ayrıldık.

Ayrıldıktan sonra konuştum.

- Doruk ben yaşayamıyorum.

~ O yüzden artık o çok istediğin şeyi yapabiliriz.

- Beraber mi ?

~ Evet. Tabi hala istiyorsan ?

Kafamı salladım. Gülümsedi.

~ Ayrılmamak için sarılarak....

- Bırakmadan...

Sarıldık bir süre...

~ Hazır mısın ?

- Evet.

~- Bir,Iki,Üç

Sarılırken kendimizi boşluğa bıraktık. Dudağımda dudağını hissedince gülümsedim.

KURTULDUK !

İŞTE MUTLU BİR SON

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

İŞTE MUTLU BİR SON...

ONLAR MUTLU KALACAK :')

~NO NAME

YALNIZWhere stories live. Discover now