Denizin Hikayesi -Düzenleniyor-

1- Bir Deniz'im

Bölüm şarkısı: Balmorhea - Remembrance

* * *

Dalgaların kıyıya vurduğu güzel bir gecenin anısına yazıyorum bu satırları. Gecenin nemi saçlarıma dokunmuş, ay ışığı ruhumu okşarken gözyaşlarım gözümden akıyordu yavaş yavaş.

Adım Deniz,

Tıpkı her genç kız gibi benim de küçüklükten bu yana kurduğum hayallerim vardı. En büyük hedefim ise doktor olmaktı, kocaman bir aşk istiyordum böyle masallardaki gibi, ama en önemlisi mutlu olmak istiyordum. Şimdi ise hayallerimin sert bir rüzgarın hedefine hapsolmuş ve gözümün önünde birer birer kaybolduğunu hissediyorum.

18 yaşındayım. Hani derler ya insan için en değerli yaş 18'dir diye. Benim en büyük acım, en büyük kırgınlığım, kaybolmuş ruhum 18.yaşım oldu.

Babam ve annem eski zamanların insanları. Düşünce yapıları ve bakış açıları bu zamanın insanlarına hiç benzemiyor. Hayatımın en kırgın noktası ise babam oldu... Ah baba. Bu satırlarımı okuyor olsaydın sana söyleyecek bir ton sözüm vardı ama sadece içime atmakla yetiniyorum. Çünkü biliyorum, söylesem de sen aynısın. Sen hiç değişmedin ki baba. Kendi mutluluğun, kendi çıkarların için beni kendi ellerinle mutsuzluğun kör kuyularına hapsettin. Canım yanıyor baba, bende istiyorum başımı omzuna koyup sana tüm dertlerimi anlatmayı, bende istiyorum diğer babaların kızlarını sevdiği gibi beni sevmeni. Baba... Sen benim çocukluğumun en acılı sevgisi, kalbimin en büyük oyunu, gözyaşlarımın sebebi oldun. Sen benim hayatımı mahvettin baba...

Yaklaşık 3 ay oldu evleneli... Evet, evlendirildim. Eski dönemlerdeki kızlar gibi erkenden evlendirildim. İstemiyordum, mecburdum. Bu daha kötü değil mi? İnsanın istemediği bir insana mecbur olması... Her gün aynı yüzü görmek, her gün aynı yüzden tiksinmek o kadar yoruyor ki beni... Bazen kaçıp gitmek istiyorum bu şehirden. Ama korkuyorum. Korkum aklıma öyle bir düşman ki elimden hiçbir şey gelmiyor. Sadece sabrediyorum. Bir gün bu işkence bitecek ve mutlu olacağım. Artık kurduğum hayallerin içimde sadece yutkunmamı engelleyecek kadar sert bir yumru bırakmasını istemiyorum. Ben artık hayatımda yeni mutluluklar istiyorum.

Kağıt üstünde kocam olan Serkan, ışıkları kapalı olan odamın aydınlanmasını sağlayarak içeri girdi. Saat 00.00'ı gösteriyordu ve benim 18.yaş günümdü...

Serkan elinde bir pasta ile bana doğru geldi. Pastayı süsleyen mumlar etrafa ışık saçıyordu. Pastayı dizlerimin üzerine yerleştirdi ve kulağıma fısıldadı. "Bir dilek tut Deniz'im."

Gözlerimi kapatarak karanlığa hapsoldum. Aklımdan tek bir cümle geçiyordu o an. "Bir mucize olsun."

O gecenin sabahında yine aynı duygular ve düşüncelerle uyandım. Serkan yan tarafımda hala uyuyordu. Onu uyandırmamaya özen göstererek kalktım yataktan. Kahvaltıyı onun istediği gibi hazırladım, kıyafetlerini rahat giyebilmesi için yatağın başına koydum.

Sonunda uyanmıştı ve kahvaltıya indiğinde suratı sirke satıyordu. Ne olduğunu sormak gereğinde dahi bulunmadım. Sessizce kahvaltımızı yaptık ve ben tam sokaktaki hayvanları beslemeye çıkacağım an Serkan'ın sesi beni durdurdu.

"Bugün benimle iş yerine geliyorsun Deniz, 18 yaşında olduğun için şirkette sana bir iş ayarladım. Hem gözümün önünde olacaksın, hem gözüm arkada gitmeyeceğim artık işe."

Bir an düşündüm. Çalışmak istiyor muydum? Yoksa her gün boyunca yalnızlık ve üzüntü içerisinde mi kavrulacaktım? Sanırım dilediğim dileğin ilk adımı buydu.

Kot pantolonun üzerine siyah omuzdan düşük dar bir bluz geçirdim. Ayağıma botlarımı giyerek beni arabada bekleyen Serkan'ın yanına geçtim.