ဘယ်လိုလဲ အခု ဘယ်သူကဘယ်သူ့အပိုင်လို့ထင်လဲ အရှင်
ငါ ငါ အပြင်သွားလိုက်ဦးမယ်
ရုံန်းထွက်မည်ပြုသော်လည်း အင်အားခြင်းမမျှသည်ကိုခံစားလိုက်ရသည်
ငါ့ကိုလွှတ်
ကျွန်တော် လွှတ်ပေးမှာပါ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့ကို ချစ်စရာကောင်းအောင်လုပ်ပြပြီး တောင်းဆိုကြည့်ပါလား အရှင်
ငါ ငါ ငါက ဘုရင်နော် ငါမင်းကို အပြစ်ပေးလို့ရတယ် ဟွန့်
အင်း အခု ကျွန်တော့ဆီကသာအရင်လွတ်ဖို့ကြိုးစားပါဦး
လက်တစ်ဖက်ကခါးကိုဖက်ထားပြီးကျန်လက်တစ်ဖက်ကဆုအိုင်၏လက်နှက်ဖက်လုံးကိုချုပ်ထားနိုင်သောအင်အားမှာနည်းတဲ့အင်အားမဟုတ်ဟုဆုအိုင်တွေးမိသည် အတင်းရုံန်းပေမဲ့လည်းလှုပ်ပင်မလှုပ်ရွေ့ပင်မရွေ့ပေ။
ငါ ငါ ငါက ဘုရင်နော် လွတ်ပေး
ချစ်စရာကောင်းအောင်ပြောကြည့်
ဟွန့် ဟူသောအသံလေးနဲ့အတူ မျက်စောင်းလေးခဲယုံမျှသာတက်နိုင်သည်
မထူးတော့ပါဘူးလက်ကလည်းအရမ်းနာနေပြီ ချစ်စရာကောင်းအောင်လုပ်တာများမခက်ခဲပါဘူးငါလုပ်နိုင်ပါတယ်
ဆုအိုင်ချက်ခြင်းပင်ယုန်ပေါက်စလေးအမှုအရာပြောင်းသွားကာဖြင့်
ကိုကို သားကိုလွှတ်ပေး သားလက်အရမ်းနာနေပြီလို့ နော်လို့ နော် လွှတ်ပေးပါနော် ကိုကိုနော်
ထိုချစ်စရာကောင်းလွန်းတဲ့အသံနဲ့အမှုအရာကိုကြည့်ကာ လုယီမာ ပြုံးမိသွားပြီး
ကောင်းပြီ
မြေခွေးလက်ကလွှတ်သည့်ယုန်ငယ်ပမာဆုအိုင်
လုယီလက်ကလွှတ်သည်နှင့် ချက်ခြင်းထပြေးလေသည်တော့သည်မျက်နှာတစ်ခုလုံးလဲမီးခဲပမာနီမြန်းနေလျက်ဖြင့်
ငါ ငါ အခန်းပြန်အိပ်တော့မယ်
လုယီကတော့ထိုပြာယာခတ်သွားတဲ့အမှုအရာကိုကြည့်ကာပြုံးနေမြဲ
သူဘယ်တုန်းကအဲ့လောက်ချစ်စရာကောင်းသွားတာလည်း ဟဟ ယုန်ပေါက်လေးလိုပဲ
အပိုင်း၁၇
Magsimula sa umpisa