Ο πατέρας Ρίτσαρντ έτρεξε προς τον Γκάμπριελ και το ίδιο έκανα και εγώ.
"Αναπνέει;" ρώτησα γεμάτη αγωνία.
"Ναι" μου απάντησε ο πατέρας Ρίτσαρντ.
Όμως τότε είδαμε ότι ένα κομμάτι ξύλο, είχε καρφωθεί στο στομάχι του, δεν ήταν μεγάλο αλλά η πληγή του φαινόταν άσχημη.
Ο Γκάμπριελ άρχισε να συνέρχεται και βόγκηξε από τον πόνο.
"Κουράγιο, θα γίνεις καλά" του είπε ο παπάς.
"Δεν είστε ασφαλείς εδώ. Ελάτε μαζί μας" είπε ένας από τους παράξενους ανθρώπους.
"Ποιοι είστε εσείς;" ρώτησα. "Μπορείτε να τον βοηθήσετε;"
"Όχι, δεν μπορούν. Μην ζητάς την βοήθεια από αυτούς τους αιρετικούς" είπε ο πατέρας Ρίτσαρντ.
Πρώτη φορά τον άκουσα να μιλάει έτσι.
"Επειδή έχουμε διαφορετική φιλοσοφία ζωής, δεν σημαίνει ότι δεν αξίζουμε τον σεβασμό σας πάτερ" του είπε ένας.
"Ποιοι είστε τέλος πάντων;" ρώτησα ξανά.
"Είμαστε Δρυίδες" μου απάντησε ο ίδιος που είχε μιλήσει προηγουμένως.
Και τότε κατάλαβα. Οι Δρυίδες ήταν κάτι σαν θρησκεία, σαν φυλή, λάτρευαν κατά κάποιον τρόπο την φύση, είχαν δικά τους τελετουργικά και φημίζονταν για τις θεραπευτικά τους βότανα. Βέβαια για τον Χριστιανισμό δεν ήταν τίποτα παραπάνω από απλοί τσαρλατάνοι οι οποίοι πρόσβαλαν τον Θεό με τις ενέργειες τους.
"Μας είχατε μιλήσει για αυτούς στο χωριό" είπα στον πατέρα Ρίτσαρντ.
"Ναι, ποτέ δεν ήμουν θρησκόληπτος κορίτσι μου, αλλά δεν μπορούμε να τα ανεχόμαστε όλα" μου απάντησε εκείνος.
"Πάντως στην προκειμένη περίπτωση το αγόρι χρειάζεται βοήθεια την οποία εμείς μπορούμε να προσφέρουμε ανιδιοτελώς. Αν τον αφήσετε εδώ θα πεθάνει... η πληγή του είναι σοβαρή"
"Ξέρω και εγώ να θεραπεύω" αντιμίλησε ο πατέρας Ρίτσαρντ.
"Δεν αμφιβάλλω, αλλά εμείς γνωρίζουμε κάτι παραπάνω. Αφήστε μας να βοηθήσουμε. Φαίνεται να νοιάζεστε για το παλικάρι. Δεν θέλετε να ρισκάρετε την ζωή του, σωστά;"
Ο πατέρας Ρίτσαρντ σκέφτηκε και έπειτα γύρισε προς τον Δρυίδη που μας μιλούσε τόση ώρα και μάλλον ήταν ο αρχηγός τους.
"Κάντε ότι μπορείτε" τους είπε.
Εκείνοι τον πήραν στα χέρια τους και άρχισαν να περπατούν και εμείς τους ακολουθήσαμε. Μας οδήγησαν σε ένα χωριό μέσα στο δάσος.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Στα χρόνια του Μεσαίωνα
Historical FictionΕίδα τον τόπο που μεγάλωσα να γίνεται στάχτη, σκότωσαν μπροστά στα μάτια μου τους δικούς μου και με πήραν σκλάβα. Υπηρετώ τον άρχοντα που κατέστρεψε την ζωή μου και η μόνη μου παρηγοριά είναι ότι μια μέρα θα μπορέσω να ξεφύγω από αυτό τον εφιάλτη κ...
κεφάλαιο 18ο
Ξεκινήστε από την αρχή
