Hapisteki Emanet (KARADENİZ SERİSİ-I)

ÖZEL BÖLÜM -II

"Masajlı mı?"

Gülmemek için kendimi sıktım.

"Ay oyalama beni! Kızımla tatlı yiyorum! Eve geldiğinde konuşuruz."

Keyifle sırıtırken mesaj geldi.

"Beliz dursana da!"

"Ne masajı kızım?!"

"Ulan bak çıldırtma beni!"

"Beliz!"

Kahkaha attım ve telefonumu sessize aldım. Annem tek kaşını kaldırmış bana bakıyordu.

"Yine ne haltlar yedin acaba?" Dedi alayla, utanıp bakışlarımı kaçırdım.

"Bir şey yapmadım anne, sadece Kurt'u sinirlendirdim. Her zamanki gibi!" Annem pek inanmış gibi gözükmese de beni utandırmadı.

Annem bana arkasını döndü.

"Aynı benim gençliğim! Bir kız anasına bu kadar çok mu benzer?"

Küçük bir kahkaha attım ve anneme arkasından sarıldım.

"Seni çok seviyorum be kadın!"

Annem gülümserken ona sıkıca sarıldım. Eskiden ona öylesine hasret duyardım ki, her gece ağlardım. Her gece kimsesizliğimden yakınırdım... Babam her ne kadar yanımda olsa da çoğu günler yalnız kalırdım. Asıl zülüm işte o zaman başlardı... Emel'le ve Ceren'le uğraşıp dururdum.

Şimdi mutlu olduğum için Allah'a ne kadar şükretsem azdı.

Kurt bütün yaralarımı sarmıştı... Artık yaralardan iz bile yoktu! Hepsi geçmişti. Artık mutluydum...

***

Kapı çaldığında heyecanla aynada kendime baktım.

Kapıyı açtığımda Kurt sırıtıyordu.

"Beliz'im..."

Aniden beni belimden tutup kendine çekti. Gülümsedim ve sakallarını öptüm.

"Hoş geldin evimin direği, çocuklarımın babası, kalbimin tek sahibi!" Dedim.

Kurt şaşkınca bana baktığında boynuna sarılmaya çalıştım.

"Allah'ın belası, eğilsene be!" Diye kızdığımda güldü.

Aniden beni kucağına aldı.

"Az önce kalbinin tek sahibiydim, şimdi Allah'ın belası mı oldum?" Dedi.

"Biz Karadenizliler böyleyiz canım!" Dedim alayla. "Sağımız solumuz belli olmuyor. Ona göre ayak uyduracaksın." Tek kaşını kaldırdı.

"Sen ne zamandan beri Karadenizlisin bakayım?" Düşünüyormuş gibi yaptım.

"Senin gibi bir Trabzon ayısıyla evlendiğim günden beri..." Kurt kalçama vurduğunda inledim.

"Kocaya ayı denmez diye kaç kere daha diyeceğim?" Diye kızdı.

Gülümsedim ve sevdiğim adama sıkıca sarıldım. O mis gibi kokusunu içime çektim. Çok özlemiştim...

Ansızın gözlerim doldu. Kurt yüzüme baktığında kaşlarını çattı.

"Ne oldu şuri? Neden ağlıyorsun?" Dudaklarımı birbirine bastırdım.

Üzüntüyle başımı yere eğdim.

"B-Ben seni çok özledim..."

Kurt kendini tutamayıp kahkaha attı. Başımı kaldırıp ona kötü kötü baktığımda beni göğsüne bastırdı.