Ριγκολέτο (#ιστορικό2020)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ'

Και οι τρεις τους, δηλαδή κι ο Δούκας και ο Ριγκολέτο αλλά και η Τζίλντα, δεν είχαν υποψιαστεί το παραμικρό για όσα θα συνέβαιναν το επόμενο κιόλας βράδυ....

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Η επόμενη μέρα που ξημέρωσε ήταν πιο ήρεμη από την προηγούμενη. Όλα έδειχναν, όπως ο Ριγκολέτο, να έχουν ξεχάσει την τρομερή νύχτα που προηγήθηκε. Το ποτάμι κοντά στο χάνι δε φούσκωνε από το νερό της βροχής, αλλά κυλούσε ήρεμα, ενώ τα δέντρα τα έλουζε το φως του ήλιου αντί να τα κρύβει το σκοτάδι της νύχτας. Όλα είχαν ηρεμήσει, είχαν γαληνέψει.

Παρ' όλη την ανακούφισή του που όλα φαίνονταν τώρα καλύτερα, ο Ριγκολέτο παρατήρησε ένα περίεργο, πολύ περίεργο κλίμα στο κάστρο. Ο Δούκας είχε κλειδωθεί στην μεγάλη του κρεβατοκάμαρα κι ούτε που ξεμύτισε από εκεί όλη μέρα γιατί σκεφτόταν πως εκείνο το βράδυ θα πήγαινε ξανά να δει την κοπέλα της εκκλησίας, και τότε δεν θα τον σταματούσε τίποτε. Θα την έπαιρνε στα χέρια του και θα την έκανε δική του.
Οι αυλικοί αναρωτήθηκαν αρχικά για την στάση του Δούκα αλλά σύντομα βαρέθηκαν να αναρωτιούνται και άρχισαν απλώς να περιφέρονται στο κάστρο για να περάσουν την ώρα τους ή να κάνουν βόλτες στον κήπο με τη συνοδεία των μουσικών. Γρήγορα το βαρέθηκαν κι αυτό. Αλλά τότε κατέφτασε ο Μαρούλλο με τον άλλον αυλικό που γνωρίσαμε - ο οποίος μια που το 'φερε η κουβέντα λεγόταν Μπόρσα - και τους θύμισαν το σχέδιο που είχαν καταστρώσει: το σχέδιο της αρπαγής της κυράς του Ριγκολέτο.

"Να πώς θα γίνει" είπε ο Μαρούλλο, που τους μάζεψε όλους στο μεγάλο τραπέζι για να βάλουν κάτω τις ιδέες τους. "Επικεφαλής θα είμαστε ο Μπόρσα, ο κόμης Τσεπράνο κι εγώ. Χρειαζόμαστε τουλάχιστον ακόμη τέσσερις εθελοντές"
Ο Μπόρσα σηκώθηκε από τη θέση του. "Όσοι θέλουν να βοηθήσουν ας σηκώσουν το χέρι τους παρακαλώ!"
"Εγώ!"
"Εγώ!"
"Εγώ!"
Και μια θάλασσα από χέρια σηκώθηκε στον αέρα. Μάταια προσπαθούσαν οι τρεις αρχηγοί να τους ησυχάσουν, έτσι ο Τσεπράνο πήρε την πρωτοβουλία να διαλέξει τέσσερις στην τύχη. Η κίνηση του βέβαια ήταν ολέθρια, καθώς έτσι ξεχύθηκε ένας χείμαρρος διαμαρτυριών από τους αυλικούς.
"Εεε, παιδιά!" φώναξε ο Μαρούλλο. "Ησυχία! Ησυχία! Θέλετε να μπουκάρει κανένας Ριγκολέτο τώρα και να βρούμε το μπελά μας;"
"Να βγει κάποιος να κρατάει τσίλιες!" πρότεινε αδιάφορα ένας αυλικός.
"Μα, αυτό θα 'λεγα, παιδί μου και με διέκοψες!" πετάχτηκε ο Μαρούλλο. "Όσοι από εσάς δεν θα συνεργαστούν μαζί μας το βράδυ, θα βοηθήσουν κρατώντας απασχολημένο το Ριγκολέτο!"
Κάποιοι γιουχάρισαν.
"Σπουδαία βοήθεια!"
"Κι όμως είναι τεράστια θυσία!" είπε μια αυλικός.
"Δίκιο έχει, για τον Ριγκολέτο μιλάμε! Ποιος θα 'θελε να κάθεται μαζί του!"
Ο Μπόρσα γέλασε. "Εδώ που τα λέμε δεν θα είναι και τίποτα δύσκολο. Απλά θα τον διατάξετε να 'ρθει να σας διασκεδάσει. Δώστε του και κανένα ποτήρι κρασί..."