"ဟုတ္လို႕လား"

"ဟုတ္ပါတယ္ဆို က်န္းခ်န္ရယ္။ ငါက သူမ်ား စားေသာက္ခ်ိန္ထိ ေနွာင့္ယွက္ပါ့မလား"

"ဘာလို႕မစားၾကတာတဲ့လဲ"

"မင္းလိုပဲ ငါသူတို႕ကို ေမးဖူးတယ္ ၀မ္ေခ်ာင္။ ဘာေျဖလဲသိလား ​ေန႕စဥ္နီးပါး ေသြးသံရဲရဲေတြ၊ အကဲြအျပဲေတြ၊ က်ိဳးေၾကေနတာေတြပဲ ျမင္ေနရေတာ့ ဟင္းေတြ အဆီေတြကို ျမင္တာနဲ႕ အန္ခ်င္လာလို႕ပါတဲ့။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ငါလဲမေျပာေတာ့တာ။ သူတို႕ပင္ပန္းတာ ငါသိပါတယ္။ ေျခက္​ေယာက္ပဲရွိတဲ့ အဖဲြ႕လဲျဖစ္ျပန္ တေယာက္က ေသြးေၾကာက္လို႕ တခုခုဆို အနားမကပ္ဘူး။ ၾကိဳးစားျပီးေတာ့့ ေၾကာက္စိတ္ေဖ်ာက္နိုင္ေအာင္ လုပ္ေပမယ့္ အရမ္းေတာ့လဲ မလုပ္ရဲဘူး ေရွာ့ခ္ျဖစ္မွာစိုးလို႕။ အဲ့ဒီေတာ့ သူ႕အစားပါ အျခားလူေတြက လိုက္လုပ္ေနရေတာ့ ပင္ပန္းတာေပါ့"

"ကေလးေတြကို ၾကိဳဆိုပဲြေလး မလုပ္ေပးေတာ့ဘူးလား"

"စလာျပီ စလာျပီ ကေလးေတြ ၾကိဳဆိုပဲြထက္ မင္း ေသာက္ခ်င္ေနတာမဟုတ္လား ၀မ္ေခ်ာင္ အရက္သမား"

"အဲ့ဒီလိုေျပာတယ္ဆိုေတာ့ မင္းတို႕က မေသာက္ဘူးေပါ့"

"​ေၾသာ္ မေသာက္လို႕ေတာ့ ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ"

"လူအကုန္သြားလို႔ျဖစ္ပါ့မလား ေရွာင္းက်န္႕"

"အဲ့ဒါ ငါစီစဥ္ပါ့မယ္ မင္းနဲ႕ က်န္းခ်န္က ဟိုဘက္အဖဲြ႕ အားမယ့္ရက္ကို ေမးေပး"

"ေမးျပီးျပီ မနက္ျဖန္ရတယ္"

"ဒါမ်ိဳးက် ျမန္လိုက္တာကြာ။ ဒါဆို ကိုယ့္အဖဲြ႕က လူ ကုိယ္ေျပာျပီး မနက္ျဖန္ ညေနပိုင္း ၇ နာရီဆံုၾကမယ္။ဘဆိုင္ကေရာ"

"ငါနဲ႕သိတဲ့ ဆိုင္႐ွိတယ္"

"က်ယ္လို႕လား က်န္းခ်န္"

"အက်ယ္ၾကီးပဲ မပူနဲ႕"

"ကဲ သြားၾကရေအာင္ ပစ္ထားလို႕မရဘူး သူတို႕ကို သြားၾကည့္ရဦးမယ္"

🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱

ထမင္းစားခ်ိန္  ခဏနားမည္မွ မၾကံရေသးခ်ိန္မွာပင္ ႐ုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာသည့္ အေရးေပၚဌာနမွ အ​ေၾကာင္းၾကားသံ​ေနာက္မွာ တစ္​​ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္​ေယာက္ၾကည့္ကာ ထ​ေျပးၾကရျပန္သည္။

When The Time Comes (Completed)Where stories live. Discover now