Στα χρόνια του Μεσαίωνα

κεφάλαιο 14ο

****

Όταν το άκουσα δεν το πίστευα. Έτρεξα να βρω τον Άντριου.

"Δεν είναι αλήθεια, έτσι; Δεν μπορεί" του είπα.

"Και όμως. Ο ιερέας, ο φίλος του πατέρα Ρίτσαρντ θα πεθάνει αύριο και ο ιεροεξεταστής Λίαμ διατάζει τους πάντες να παρακολουθήσουν τον θάνατο του"

"Θεέ μου! Πώς τον ανακάλυψαν; Και αν τον βασανίσουν και πει για σένα;" ρώτησα γεμάτη αγωνία.

"Αν είναι τότε θα δεχτώ την μοίρα μου. Πάντως σκέφτηκα κάτι Λίριο μου"

"Τι;"

"Αύριο θα πάμε όλοι στην πλατεία όπου έχει στηθεί η πυρά. Είναι η κατάλληλη ευκαιρία εσύ, ο Γκάμπριελ και η Έμμα να φύγετε από το Άσλιρντ"

"Τι; Όχι, δεν φεύγω μακριά σου"

"Άκουσε με. Ο ιεροεξεταστής Λίαμ δεν θα ησυχάσει μέχρι να με βρει και πίστεψε με θα το κάνει. Μπορεί να είχα καλύψει το πρόσωπο μου, αλλά αυτός κάτι θα σκεφτεί, κάπως θα με ανακαλύψει όπως και τον πατέρα Κέβιν. Είναι πανούργος. Για αυτό θέλω να ξέρω ότι εσύ και όσοι αγαπάς θα είστε ασφαλείς"

Δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλα μου από την συγκίνηση.

Τον αγκάλιασα.

"Κάνεις τα πάντα για να είμαι εγώ καλά. Είσαι τόσο ενάρετος" του είπα.

"Σε αγαπώ" μου είπε και με φίλησε.

****

Το άλλο πρωί μαζευτήκαμε στην πλατεία και διέκρινα μέσα στον κόσμο τον πατέρα Ρίτσαρντ. Έτρεξα κοντά μου και από πίσω μου ο Γκάμπριελ.

"Παιδιά μου" μας είπε χαρούμενος εκείνος και μας αγκάλιασε.

"Χαίρομαι που σας βλέπω ξανά" του είπα.

"Και εγώ. Αλλά πώς συμβαίνει αυτό; Τα νέα έφτασαν γρήγορα και στους αγρούς. Δεν το πιστεύω ότι ο φίλος μου θα έχει ένα τόσο τραγικό τέλος" είπε και βούρκωσε.

"Σιωπή μην σε ακούσουν" έκανε ο Γκάμπριελ. "Αν μάθουν ότι γνωρίζεστε θα σε πιάσουν και σένα"

"Ας είναι! Ντρέπομαι για αυτά τα εγκλήματα"

Τότε πλησίασε και η Νάλα.

"Πατέρα Ρίτσαρντ από εδώ είμαι η Νάλα και είναι ιδιαίτερης σημασίας για μένα" του είπε ο Γκάμπριελ.

Η Νάλα χαμογέλασε ντροπαλά.

"Χαίρομαι που σας γνωρίζω"

"Και εγώ παιδί μου, αν και δεν μπορώ να το δείξω δεδομένων των συνθηκών"

"Πρέπει να με ακούσετε. Ο Άντριου είπε να φύγουμε γιατί αν τον ανακαλύψουν θα είμαστε απροστάτευτοι. Μου έχει δώσει χρήματα για να πληρώσουμε ώστε να ταξιδέψουμε με ένα πλοίο. Να πάμε στην απέναντι γη όλοι μας"

"Η Έμμα και ο Έντουαρντ είναι στο κάστρο" είπε ο πατέρας Ρίτσαρντ.

"Ο Άντριου το έχει φροντίσει. Θα μας περιμένουν στο λιμάνι. Πάμε και εμείς σιγά-σιγά. Να μην δούμε... ότι επακολουθήσει" είπα έχοντας έναν κόμπο στο λαιμό μου.

Εκείνη την στιγμή τον έφεραν μέσα σε ένα κλουβί σαν να ήταν ζώο.

"Θεέ μου" άκουσα τον πατέρα Ρίτσαρντ να λέει.

Τον έβγαλαν από εκεί και φαινόταν εξουθενωμένος. Έπεσε κάτω και τον σήκωσαν βίαια.

Τον έσυραν και έφτασε μπροστά μας. Μας είδε μάλλον επίτηδες έπεσε ξανά κάτω.

Ο πατέρας Ρίτσαρντ έσκυψε να τον βοηθήσει, αλλά εκείνος του έπιασε σφιχτά το χέρι.

"Ήταν τιμή μου που σε γνώρισα φίλε μου. Προσευχήσου να αναπαυθώ" του είπε σιγανά.

Έπειτα τον σήκωσαν ξανά και τον οδήγησαν στην πυρά.

"Πάμε να φύγουμε. Δεν μπορώ να κάτσω να το δω αυτό" είπε ο πατέρας Ρίτσαρντ.

Απομακρυνθήκαμε, όμως σε λίγο μυρίσαμε τον καπνό και ακούσαμε από πίσω μας τα ουρλιαχτά του πατέρα Κέβιν και όταν σταμάτησαν ξέραμε όλοι ότι ένας καλός άνθρωπος είχε φύγει από την ζωή.