Śmierć definitywnie jest bogiem, który często ma chumorki. Podczas wojny, uwiódł on królowe piekła co później okazało się błędem. Królowa oszalała, uznając że nie może żyć bez boga który obiecał jej wspólne życie, więc złamała ona jedno z najważniejszych praw oddzielających boga od drugorzędnych istot. Hellara stworzyła życie. Ulepiła z gliny, jednak nie posiadała mocy by stworzyć duszę, więc miała tylko żywe, bezduszne ciało. przez wieki udało jej się to ukrywać. Koniec w koncu Śmierć odkrył córkę, wziął on ją do siebie i zajął. Trzeba przyznać, od momentu gdy ją zobaczył, miał do niej słabość. Udało mu się ubłagać siostrę Uni, by stworzyła duszę dla swojej córeczki. I tak się stało. Śmierć nie chciał jednak w kółko nazywać ją córką, więc nadał jej imię, jako iż akurat przebywał na ziemi a ona nigdy nie będzie boską istotą, dał jej na imię Marii. Marii dzięki matce umie walczyć, a dzięki ojcu, zachowywać się jakkolwiek uczuciowo. Hellara jednak nie zgodziła się oddać córkę na dobre. Marii mieszka z Hellarą a do ojca przychodzi co jakiś czas, ja jakiś czas. Marii, jako nie biologiczna córka królowej piekła, nie jest księżniczką, ale ma własną straż i mieszka w zamku, dzięki oczywiście ojcu. Demony to głupie stworzenia które myślą pięściami. Jednak mimo głupoty, wiedzą że z bogiem lepiej nie zadzierać, szczególnie jeśli mu na czymś zależy. Dlatego w piekle demony z umysłem boją się Marii, a te bez plują na nią. Nie ma ona łatwego życia. Dlatego po kilkunastu milionach lat życia, opuściła ona piekło i zaczęła podróżować po wszechświecie, walcząc i zdobywając znajomych
