Regaining Bonica's Love

Chapter 11

"Makinig muna kayo okay?" Pagsisimula ni Art.

"Ganito kasi yan, this beach house have four rooms. A master's bedroom, two guestrooms and a maid's quarter. Yun nga lang, the only available room as of now ay yung master's bedroom at isang guestroom lang kasi we were renovating the other guestroom." Dagdag pa niya.

So, kung dalawang room lang ang available, does this mean that I'll be sharing a room with someone?

Oh no!

"Does this mean, I will be sharing a room with someone?" I asked.

"Oo Bon." Sagot ni Key.

"Tayo bang dalawa ang magkasama Key?" I asked.

She let out a laugh as she looked amuse with what I asked.

"Seryoso Bon tinatanong mo ako niyan? Of course not! Syempre sa asawa ko ako sasama sa pagtulog. Saka diba sanay ka naman na may kasamang lalaki sa kwarto? I mean, diba France sleep in your room?"

This is not good.

I'm having a hunch that they planned this.

"How about the maids quarter? Pwede naman ako doon diba? I guess your maids are off duty." I tried another possibility basta ba't makaiwas lang muna kay Marshall.

I still need to make myself more like someone who doesn't show softness towards him.

"Are you kidding me Bon?" Parang hindi makapaniwalang tanong ni Key.

Akmang sasagot pa sana ako ng biglang magsalita si Art.

"Actually, ano Bon... Walang mga maids dito during our stay here pero naka lock yung pinto. Tuwing umuuwi sila sa kani kanilang bahay ay dala nila ang susi sa kwarto nila for... Alam mo na, safety of their stuffs."

Seryoso?

"How about duplicate keys? Imposible namang wala ka non eh ikaw ang may ari nitong bahay." Tanong ko ngunit iling lang ang tugon niya.

Nagkakamot ng ulo akong naglakad patungo sa pinto. Tss ang gulo nito!

"O san ka pupunta?" Rinig kong tanong ni Key.

"Dyan sa labas. Hahanapin ko yung bahay ng katulong nila."

"Huh? Masyado pang maaga Bon. Imagine a woman knocking on others door this dawn waking them up for some keys. Sa tingin mo maganda?" Balik na tanong niya sakin.

Sabagay, wala naman yata akong magandang asal pag nagkataon.

Ibinaling ko na aking paningin kay Marshall na tahimik ngayong nakikinig lamang sa akin.

"O ano? Hindi ka man lang ba mag susuggest na kayo nalang ni Art ang magkasama sa isang kwarto?"

"Why would I? Nakikitira nga lang ako pansamantala rito kaya wala akong karapatang magreklamo. Saka, bakit ayaw mo akong makatabi sa iisang kwarto? May pagnanasa ka ba sakin?" Mapanuya niyang tanong.

Bullcrap! Stop that nonsense!

"Fine! Just one night and I'll be going home. Nasaan na ba ang mga gamit ko?" I asked.

Nagkaroon ng kaunting katahimikan na para bang kung makakapagsalita lang ang mga gamit na nandito ay kanina pa kami inudyok na magsalita.

"Ang sabi ko, nasaan ang mga gamit ko?" Pag ulit ko sa tanong.

"Ang totoo Bon, hindi na kami nakapagdala ng gamit mo. Sorry, nakalimutan ko talaga kasi! Nafocus kasi kami sa paggawa ng paraan upang maisama ka." She apologized yet there is something in her apology making it sound half-hearted.

"Well,pwede naman siguro akong bumili. How about my wallet and phone? Can I have it now?"

Nagkaroon ulit ng katahimikan.

O..kay.

Don't tell me...

"Ano? Nakalimutan niyo rin ba? Tangina naman!"

"Kasi naman na focus talaga kami sa plano Bon. Pasensya na. Even your passport was left kasi sa private plane ko naman tayo nakasakay." Sa pangalawang pagkakataon ay si Art naman ang nagpaliwanag. Isa pa to.

"Seriously? Bakit parang kahit saan ko tingnan lumalabas na planado ito?
Laro ba ito para sa inyo? Sige lang papatulan ko kayo." Huling hirit ko bago umakyat sa naturang kwarto daw "namin" ni Marshall.

This is bad.

Planado na pala ang lahat, edi makikipaglaro.

Pero...

Holy shit! No money, no passport, no clothes and no phone. I even don't memorize France's number since he got a new one before going to Madrid.

Incase I loose grip of myself again for the second time, how will I ever escape when I'm here with nothing?

What a cunning bastard!