Flikken Maastricht ~ Waar is het geluk

-95-

'Waarheen?' Ik snap er helemaal niks van. We waren pas net thuis en dan moet ik alweer mee. 'Dat zie je straks.' Hij weet dat ik niet van verrassingen hou. Inmiddels ben ik opgestaan van tafel en in zijn richting gelopen. Ik ben veel te nieuwsgierig voor wat er komen gaat. 'Gaan we uiteten?' Begint er bij mij een lichtje te branden. Hij is immers niet aan het avondeten begonnen. Wolfs schudt zijn hoofd. 'Het is beter dan dat. Kom we gaan.' Voor mij uit loopt hij de trap op pas als ik boven ben zie ik de koffer in de hal staan. 'Wat ben jij allemaal van plan? Zet je mij mijn huis uit?' Weer schudt hij zijn hoofd. 'Ik zet je ons huis niet uit. We gaan samen weg. Kom naar de auto.'

Inmiddels rijden we richting de andere kant van de stad. Over de Via Regia naar het westen van Maastricht. Het valt mij op dat Wolfs de bordjes volgt richting de golfbaan. Maar wat moeten wij daar nou doen. Met deze sport hebben wij geen enkele connectie. Wanneer Wolfs vaart mindert zie ik dat we een bungalowpark oprijden. 'Slapen we hier vannacht?' Wolfs knikt. 'Het is tijd voor wat ontspanning en ik denk dat we dat hier wel gaan vinden.' Dankbaar kijk ik hem aan. Maar een bedankje uitspreken blijft uit. Ik weet immers nog steeds niet wat ik kan verwachten. 'Eerst maar een hapje eten?' Vraagt Wolfs als we zijn uitgestapt. 'Moeten we niet eerst inchecken dan?' Hij haalt zijn schouders op. 'Kan.' Voor hem uit loop ik in de richting van een gebouw waar op de gevel 'receptie' staat. Wanneer we  samen in het gebouw staan loopt Wolfs in de richting van de balie. Ik duik de hoek in waar alle foldertjes liggen over maastricht en zijn omgeving. Wat is er eigenlijk veel te doen in en om mijn geliefde stad. Niet veel later staat Wolfs met een sleuteltje in zijn hand weer naast mij. 'Ik heb de sleutel. Zullen we nu eerst naar het restaurantje hier tegenover?' Ik knik. 'Niet eerst naar het huisje?' Vraag ik voor de zekerheid. Wolfs schudt zijn hoofd. 'Dat blijft nog even een verrassing. Kom.' Wolfs houdt de deur als een echte man voor mij open en ook bij het restaurant laat hij mij als eerste naar binnen gaan. We worden gelijk welkom geheten door een jonge dame. Ze pakt onze jassen aan verteld dat we zelf een tafeltje mogen uitkiezen. Wolfs laat de keus aan mij. Ik kies voor een twee persoons tafeltje bij het raam.

Als we ons eerste drankje van de avond hebben gekregen van de jonge vrouw begin toch maar weer met vragen stellen. 'Waar heb ik dit eigenlijk aan te danken?' Wolfs haalt zijn schouders op. 'Gewoon. Omdat ik vind dat je ook ontspanning verdient als je zo hard werkt als jij. En omdat ik van je houdt en ik je graag wil blijven verrassen.' Glimlachend kijk ik hem aan. 'Nou dat is je zeker gelukt.' Mijn hand vind al snel zijn hand die op tafel ligt.

Het had allemaal heerlijk gesmaakt. Maar inmiddels was het al 19:00 uur geweest en ben ik toch wel erg benieuwd naar ons huisje. 'Zullen we gaan?' Vraag ik ongeduldig. Wolfs knikt. 'Ik ga even betalen. Pak jij de jassen?' En zo scheiden onze wegen voor korte duur. Om vervolgens samen met de auto naar de volgende verrassing te rijden. Ons huisje voor één nacht.