Behind Closed Doors

Chapter 1

"I'll visit Dad." Maikling sabi ko.

"Oo nga pala." Humikab siya at umupo sa kama. "Text me the hospital address later, bibisitahin ko rin si Tito mamaya. May lakad lang ako ngayong umaga." Aniya at humikab pa.

"Okay." Sagot ko at tumango. Tumayo na siya sa kama kaya muli akong bumalik sa dapat na gagawin.

Naligo na ako at nag bihis. I decided to wear one of my precious expensive dress, this sis a slim frill dress. It's actually the same dress on the famous kdrama leading lady wore. So I bought it.

Sinuot ko na rin ang stiletto ko at kinuha ang pouch ko nag pray pa ako ng ilang beses ng perfume ko bago lumabas ng kwarto. Sa dining area ako dumeretso at napamgiti ng makita si Tristan, he's Trinity's brother. I guess he cooked at tingin ko rin ay wala siyang trabaho ngayon dahil sa aga niya magising. He's an architect anyway.

"Good morning," Masiglang bati ko bago deretsong pumasok sa dining at umupo sa isang upuan.

Sila lang ni Trinity ang magkasama sa bahay na ito dahil si Tito at Tita ay nasa ibang bansa.

"Hmm. May lakad ka?" Tanong niya. Ipinatong niya ang waffles sa lamesa, nag angat ako ng tingin sa kaniya, I bit my lower lip when I saw him already looking at me, waiting for my answer.

Actually I have a little crush on him. Isa iyon sa dahilan kaya nalulungkot ako na magpakasal agad, I don't have any courage to confess on him. Pero simula ng tumira ako rito sa kanila at lagi-lagi ko siyang nakikita I guess hindi na rin masama.

"Yup." Tumango ako.

Tinignan ko ang mga hinain niya sa lamesa. It's usual breakfast meal, egg, bacon, spam, rice and the waffles. This is one of the reason why I admire him, he knows how to cook from basic meal and such.

"I see." Aniya at tumalikod. Tumingin ako sa kaniya at pinanood lang ang pagkilos niya. He remove his apron and wash his hands. Magaling magluto, iyon ang isa sa hinahanap ko sa magiging asawa ko dahil paano na lang kung hindi? parehas kaming mamamatay sa gutom.

"Good morning, Kuya." I smiled when Trin came in, bihis na rin siya. Umupo siya sa tabi ko at agad ng kumuha ng plato at nag sandok ng pagkain niya.

"Good morning, may lakad ka rin?" Tristan asked. Umupo na rin siya sa harapan namin at inayos ang mga pagkain. Kumuha na rin ako ng maliit na plato at nilagyan iyon mg waffles lang. Hindi ko feel ang pagkain ng rice ngayon.

"Yes kuya, may break up date kami ni Vin." Trinity answered in bored tone. Natigilan ako sa paghiwa ng waffles at gulat na nilingon si Trinity.

Break up date? is she serious? May gano'n pala talaga. Pero ang alam ko mag dadalawang buwan pa lang sila ni Vin ah? Gosh, this girl.

Tristan chuckled kaya napalingon ako sa kaniya, he looks proud he even clapped, well I know hindi niya gusto si Vin for Trin. "Alright, let's eat and I'll drive you two." Nakangiting sabi niya at tinuro pa kami gamit ang chopstick na hawak niya.

Nag simula na nga kaming kumain. I can't help but to smile when I taste the waffles he made, it's just the first bite pero hahanap hanapin agad ng bibig mo. Bakit ba ang galing niya pagdating sa ganito? Nakukuha niya ng maayos ang tamang timpla.

"How was it?" Binalingan ko siya ng tingin ng tanungin niya iyon.

I shrugged and smiled playfully. "Well ang sarap mo-" Nanlaki ang mata dahil sa biglaang lumabas sa bibig kaya natatarantang umiling ko. "I mean, the waffles of course it's good." Nahihiyang bawi ko.

He smirked and shook his head, narinig ko rin ang pag tawa ni Trin kaya simple ko siyang hinampas sa ilalim ng lamesa.

"Let's just finish this." Sabi ni Tristan. Nilingon pa ako ng isang beses at nginisian bago niya pinag patuloy ang pagkain. Ngumuwi ako at hindi na lang iyon pinanain.

"Bye, Sol. Sunod ako mamaya ha." Sabi ni Trin ng tumigil na ang sasakyan sa harap ng isang cafe.

I nodded. "Alright, I'll wait you."

"Kuya, I'll go ahead." Sabi niya pa at sinilip si Tristan sa gitna ng Passenger at Driver seat.

"Yeah, tell me if something will hapen." Tumango si Trin at muling nag paalam sa akim bago siya tuluyang lumabas ng kotse.

"Saang hospital naka-confine si Tito?" Tanong ni Tristan na bumalik na sa pagmamaneho. Hindi ko alam kung paano niya nalaman na pupunta akong hospital pero hindi na ako nag tanong tungkol doon, malamang ay nabanggit ni Trin sa kaniya.

"Dadaan muna ako kay ate bago pumuntang hospital." I answered.

Kinuha ko ang cellphone ko ng mag vibrate iyon. Ate Luna texted me.

Ate Luna:
Sol, maaga kaming bibisita kay Dad. Doon ka na lang dumeretso kasama ko si Dara.

"Kuya Tris deretso na pala sa hospital." Sabi ko at nilingon si Tristan ng mabasa ang text ni ate.

"Did you just called me kuya? Stop it, Solana. Hindi bagay." Seryosong sabi niya. I rolled my eyes and flipped my hair, kung alam niya lang na hindi naman talaga kuya ang tawag ko sa kaniya sa isip ko.

"Whatever." Irap ko at sinabi na ang address ng hospital.

"Park ko lang 'tong kotse. I'll go after you, I'll visit tito, too." Sabi niya ng tumigil na ang kotse sa harap ng hospital. Tumango ako at tinanggal ang seatbelt ko.

"Thank you." Sabi ko bago lumabas na sa kotse.

Nag lakad ako papasok sa hospital at lumapit sa information desk, the nirse greeted me kaya bumati rin ako pabalik.

"I'm looking for Mr. Samatra." Sabi ko sa babaeng nurse.

"Okay ma'am, give me a sec," She said and check something. "His room is 209, 2nd floor." Tumango ako at nagpasalamat sa nurse.

Mabuti na lang at 2nd floor lang. I can walk on stairs. I'm scared of elevators. I got stuck one time when I was young at simula non hindi na ako nag elevator pa.

Huminga ako ng malalim ng makarating sa harap ng kwarto, hinawakan ko ang doorknob at muling humugot ng malalim na hininga. Dito pa lang ay rinig na rinig ko na ang mga ingay mula sa loob, ang  mga tawanan at ang mga boses na nag uusap na parang bubuyog. Okay, Sol. This is the first time na makikita mo ulit si Dad simula ng umalis ka sa bahay one month ago at naging isa iyon sa dahilan kaya nandito ngayon si Dad. You have to careful sa lahat ng salitang bibitawan mo.

I slowly opened the door. Sumilip ako sa kwarto at nakita ko si Dad na nakahiga sa hospital bed, he's actually playing with my 3 year old niece. Si Ate at mama na nakaupo sa sofa habang nag uusap. Ang bukas na balkonahe ng kwarto.

"Dad.." Biglang tumahimik ang buong kwarto. Isinara ko ang pinto bago tuluyang mag lakad palapit kay Dad.

Ate Luna walks towards us. Kinuha niya si Dara at humarap sa akin. She smiled and nodded at me na para bang sinasabi na tama ang desisyon ko.

"Solana." Mom greeted, halata na hindi inaasahan ang pagpunta ko.

"Why are you here? Ang sabi ko ay tsaka ka lang mag pakita sa akin kapag tanggap mo na ang kasunduan." Iyon agad ang sinabi niya sa akin ng ningon niya ako. Ang boses ay walang bahid ng pagbibiro at seryosong seryoso siyang nakatingin sa akin.

"Alegro, don't be like that." Awat ni Mom kay Dad.

Huminga ako ng malalim para kumalma.

"Tell me you're here because you finally accepted the arrange marriage." Dagdag ni Dad.

Dahan dahan akong tumango. "Y-yes Dad. I'm here in front of you because I finally accept the arrange marriage." Buong lakas na sambit ko kahit nahihirapan, napalunok ako.

Parang nag liwanag ang mukha ni Dad at tinignan akong mabuti maya-maya ay ngumiti siya at pumalakpak.

"What? Sol?" Si mama, halata rin ang tuwa sa boses pero may pagaalala roon.

"You heard that, Dara? Your tita will get married soon." Ani ate Luna kay Dara at mahina pa itong tumawa.

"That's the best good news I've ever heard," Dad smiled. He opened his both arms while looking at me, maliit din akong napangiti at nag lakad palapit sa kaniya para yumakap.

"I will set a family dinner for us next week with Vidalgos.." Tinapik tapik ni Dad ang likuran ko. "I think I will be better." He added. I can clearly feel the happiness on his voice.