Ορσαλία και Μάρκος .
Δυο άνθρωποι που γνωρίζονται τυχαία ένα βράδυ και χάνονται πριν το ξημέρωμα .
Δυο άνθρωποι που σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα καταφέρνουν να δημιουργήσουν τόσο έντονες αναμνήσεις που τους στοιχειώνουν .
Μνήμες που πληγώνουν...
Άνοιξε τα μάτια του και χαμογέλασε μόλις είδε το γυμνό γυναικείο κορμί που ήταν κολλημένο πάνω στο δικό του . Μόλις έβλεπε τον Αργύρη θα έπρεπε να τον ευχαριστήσει για την ιδέα του να κατέβουν στην Αθήνα για Σαββατοκύριακο . Το χέρι του ταξίδεψε πάνω στην γυμνή της πλάτη και εκείνη αναδεύτηκε , αλλά δεν ξύπνησε . Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της και την πλησίασε έτοιμος να το γευτεί , όμως το κινητό του είχε άλλη άποψη και εκείνος βιάστηκε να το σηκώσει για να μην την ξυπνήσει .
Η φωτογραφία της μητέρας του στην οθόνη της συσκευής τον ξάφνιασε και τον ανησύχησε παράλληλα .
«Έλα Ροζαλία μου . Τι κάνεις ξύπνια τέτοια ώρα ;» την ρώτησε χαμηλόφωνα και βγήκε από την κρεβατοκάμαρα κλείνοντας την πόρτα πίσω του . «Τι; Κλείσε έρχομαι !»
Έστειλε ένα μήνυμα στον Αργύρη και κοίταξε γύρω του . Όμορφο διαμέρισμα . Μικρό , αλλά πολύ προσεγμένο . Η ματιά του έπεσε σε μια φωτογραφία που στόλιζε τον ένα τοίχο . Ήταν ένα τοπίο που του έμοιαζε γνώριμο αλλά εκείνη την στιγμή δεν μπορούσε να θυμηθεί από που .
«Συγκεντρώσου Μάρκο !» μάλωσε τον εαυτό του και ξεκίνησε να μαζεύει τα ρούχα του που ήταν πετάμενα τριγύρω .
Ντύθηκε βιαστικά και μπήκε ξανά στην κρεβατοκάμαρα . Η εικόνα της του έκοψε την ανάσα. Το πρόσωπο της είχε την αθωότητα ενός παιδιού σε αντίθεση με το σώμα της που ξεχείλιζε από θηλυκότητα . Δεν ήταν αψεγάδιαστο , αλλά στα μάτια του έτσι φάνταζε από την πρώτη στιγμή που την είδε σε εκείνο το μπαράκι .
«Λία ;» είπε απαλά και κάθισε στην άκρη του κρεβατιού . «Λία πρέπει να φύγω και δεν θέλω να φύγω σαν τον κλέφτη .» επέμεινε μόλις είδε πως δεν άνοιγε τα μάτια της .
Άφησε ένα φιλί στον ώμο της και εκείνη τον κοίταξε νυσταγμένη .
«Τι ώρα είναι ;» ρώτησε με βραχνή από τον ύπνο φωνή .
«Δεν έχει ξημερώσει ακόμα, αλλά πρέπει να φύγω .»της είπε και εκείνη ανασηκώθηκε και τράβηξε την κουβέρτα για να σκεπαστεί .
«Κανένα πρόβλημα . Να προσέχεις στον δρόμο .» του απάντησε .
«Θέλω να ξαναβρεθούμε .»της ζήτησε και εκείνη έσκασε ένα λοξό χαμόγελο .
«Το σπίτι μου το ξέρεις όμορφε . Δεν σκοπεύω να μετακομίσω σύντομα .»
Αυτή η άνεση της τον προκαλούσε να την δαμάσει και χωρίς δεύτερη σκέψη έκλεισε το στόμα της με το δικό του με ένα φιλί γεμάτο ένταση .
«Το άλλο σαββατοκύριακο ...» της είπε και έφυγε πριν η κατάσταση μεταξύ τους ξεφύγει .
{{ Μια μικρή πρώτη γνωριμία με τον Μάρκο και την Ορσαλία ή μάλλον την Λία . Μια σκηνή που θα ξαναδιαβάσετε σε κάποιο από τα προσεχή κεφάλαια .Θα τηρήσει άραγε την υπόσχεση του να ξαναβρεθούν ;
Είχα πει πως αυτή η ιστορία δεν θα ανέβαινε στην εφαρμογή , αλλά κάτι μέσα μου με έτρωγε να το κάνω και ...εδώ είμαι πάλι !
Ανυπομονώ να σας ξαναδώ όλους και όλες στα σχόλια και να ταξιδέψουμε μαζί με την Ορσαλία και τον Μάρκο , να ερωτευτούμε , να κλάψουμε , να γελάσουμε .
Μάρκος ..
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Ορσαλία ..
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Να είστε καλά ότι και αν κάνετε και μην ξεχνάτε να χαμογελάτε !}}
