პირადი მძღოლი

★ სულელი ★

  თვალებს ვიღაცის სლუკუნის ხმა მახელინებს.ნელა ვახელ და ჯონგუკს ვუყურებ რომელიც გვერდით მიზის ისე ტირის.

- აქ რა ჯანდაბა გინდა? რას აკეთებ აქ! ვინ გითხრა რომ აქ მოდიო_ ვყვირივარ.უეცრად ზედ მეკრობა და გულში მიკრავს.

- არ...მე...არ...არ მინდა...მიყვარხარ...ჯიმინ არ მინდა ჩემი ძმა იყო. _ ხმამაღლა ტირის.მეც თვალები მემღვრევა რა უგულო ვარ მასაც ხომ სტკივა.ხელით ჩემსკენ უფრო ვიზიდავ და ვეხუტები

- მეც მიყვარხარ,თუმცა ამას აზრი აღარ აქვს ხომ მეთანხმები

- რატომ არ აქვს

- როგორც შენ თქვი ძმები ვართ

- ჩვენ შეგვიძლია,ჩვენ შეგვიძლია ჩუმად გვიყვარდეს ერთმანეთი მე ხომ

- სულელო_ სიცილით გავაწყვეტინე საუბარი და ყელში ვაკოცე.

- არ გაჩერდე_ ჩუმად თქვა და თავი უკან გადააგდო.მისი ყელის დაკოცვნა დავიწყე.

- იცი...ეს არასწორია_ კოცნებია დროს ვლაპარაკობდი და კანზე ენას ვუსვავდი.

- მკიდია,გააგრძელე

- ძმები ვართ გახსოვს?_ ისევ ვიცინი.თან უფრო იმაზე მეცინება რა ემართება როცა ვეხები.

- დაე ჯოჯოხეთის ცეცხლში დავიწვა ამ ცოდვებით, ოღონდაც შენთან ვიყო,შეგიძლია გამჟიმო?_ კვნესით ამბობს.თავს უცბად ვწევ ვერ ვხვდები რა ხდება.

- სერიოზულად?_ წარბს მაღლა ვწევ.

- ხო,მინდა ბოლოჯერ გიგრძნო ოღონდ ამჯერად შენს ქვეშ.

- ღმერთო,ჯონგუკ_ ოხვრით ვამბობ._ შენ მე ცოდვებისკენ მიმათრევ შიგ მახრჩობ

- ხოდა ერთად დავიხრჩოთ დაიწყე_ მის მოუთმენლობაზე მეცინება.ენას ყბაზე ვატარებ,მისი ტუჩებისკენ მივიწევ და სწრაფად ვკოცნი.თეძოების მოძრაობას იწყებს და უბეზე მეხახუნება.მე კი თავს ვიკავებ რომ აქვე არ გავათავო.შუა კოცნაში გუშინდელი საუბარი მახსენდება ნამჯუნთან.ჯონგუკს ვცილდები და გვერდზე ვჯდები