ေကတုမတီကို ေနဝင္ပ်ိဳးျပအခ်ိန္တြင္ သူေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ နန္းေတာ္ေရာက္ေတာ့ ဟံသာဝတီမင္းသမီးကို လိုခ်င္လွပါသည္ဆိုေသာ ေဒဝမင္းထင္ေက်ာ္စြာသည္ ထြက္ႀကိဳဖို႔ေနေနသာသာ အစအနပင္မျမင္ရ။ သာမာန္ရဲမက္တစ္ဦးႏွင့္ သီရိကိုမွာလိုက္သည္က သင့္ေတာ္တဲ့ နန္းေဆာင္တစ္ေဆာင္မွာ ေနရာခ်ထားေပးလိုက္ပါတဲ့။
သီရိဓားအိမ္ထဲက ဓားကို က်စ္ေနေအာင္ဆုတ္ကိုင္ထားရင္း ေဒါသကိုမနည္းထိန္းလိုက္ရသည္။
ဒါဘယ္လိုႀကိဳဆိုပုံလဲ သူမ်ားတိုင္းရဲ႕ရတနာကို ယခုဆက္ဆံပုံက ရင့္သီးလြန္းလွသည္။ ထိပ္ထားကိုျပစရာမ်က္ႏွာပင္မ႐ွိေတာ့...
“ထိပ္ထား...အာ မင္းသမီး အိမ္ေ႐ွ႕စံက အလုပ္မ်ားေနတာမို႔ ပထမဆုံးအနားယူႏွင့္ပါဦးတဲ့။ ကြၽႏ္ုပ္နဲ႔လိုက္ခဲ့ပါမင္းသမီး။ နန္းေဆာင္ကို လိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္”
ထိပ္ထားသူ႕ကို တခမ္းတနားမႀကိဳဆိုသည့္အတြက္ ေဒါသလည္းမထြက္သလို ဝမ္းလည္းမနည္းပါ။ ပို၍စိတ္သက္သာရာပင္ရေသးသည္။ ၿပီးေတာ့ အဆိုပါအိမ္ေ႐ွ႕စံဆိုေသာ လူနဲ႔လည္း မေတြ႕ခ်င္ေသး။ ေဝါယာဥ္အၾကာႀကီး စီးခဲ့ရတာမို႔ လူလည္းေညာင္းညာကာ နားခ်င္လွၿပီ။ ေတြးစရာကိစၥမ်ားအားလုံးကို ေခတၱရပ္ထားၿပီးေပါ့.။
တပ္မႈးခ်ဳပ္က သူ႕ရဲ႕ျမင္း ဇာတ္ႀကိဳးကိုဆြဲလွည့္လိုက္ၿပီး..
လက္ကမ္းေပးလိုက္ကာ...
“မင္းသမီး လက္ေပးေတာ္မူပါ”
“ေနပါအုန္း အသင္။ အကြၽန္ပ္က နန္းတြင္းနန္းေဆာင္မွာ ေနရမွာမလား ျမင္းလိုလို႔လား။”
မထားႏိုင္ပါ ထိပ္ထားကို ဒီလိုနန္းတြင္းထဲက သာမာန္ေမာင္းမငယ္ေတြေနတဲ့အခန္းေတြမွာ သီရိမထားႏိုင္ပါ။အိမ္ေ႐ွ႕စံအေနနဲ႔ ႀကိဳဆိုဖို႔ကို ျပင္ဆင္ထားျခင္းမ႐ွိကတည္းက အေဆာင္ေတာ္ကိုလည္း ျပင္ဆင္မထားမွာအေသခ်ာ။ထိပ္ထားကိုထပ္မ်က္ႏွာမပူခ်င္ေတာ့ပါ။ အိမ္ေ႐ွ႕စံႏွင့္ ဒီကိစၥကို စကားေျပာရခ်င္ ေျပာရပါေစ..ထိပ္ထားကို သူ႕အိမ္ေတာ္ကို ေခၚသြားမည္။ အိမ္ေ႐ွ႕စံကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳသလိုျဖစ္သြားေသာ္ျငား သူႏိုင္ေအာင္႐ွင္းမည္။
YOU ARE READING
ထိပ်ထား
Historical Fictionမည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ ရည်ရွယ်ခြင်းမရှိ ကျွန်တော်၏ စိတ်ကူးသက်သက်ပင်ဖြစ်သည်။
