The Bachelor's Vices ( TBS 3 - Book 2 )

CHAPTER 5

Hindi siya nagsalita. Hindi naman ako nagpaawat.

"Dito ka ba ipinanganak?"

"Yeah."

"Dito ka rin lumaki? Alam mo noon pang bata ako, maswerte na ang tingin ko sa mga taong lumaki sa probinsiya. I think they're the healthiest people. Fresh ang mga pagkain, may sariwang hanging nalalanghap, tahimik ang paligid at napapalibutan ng kalikasan. Unlike sa Manila, magulo, mausok at bibihira na ang makakita ka ng malalaki at lumang puno."

Nang makita kong paubos na ang kanyang pagkain dahil sa pag-concentrate doon habang ako ay daldal ng daldal ay binilisan ko na ang pagkain ko. He's in a hurry, mukhang gusto nang tapusin ang kinakain para iwanan ako!

"Aw!" reklamo ko nang mapaso ang aking dila.

Natigil sandali ang pagkain niya pero umiling lang at hindi ako inintindi. Oh God! He's almost finished! Binilisan ko pa ang pagsubo, wala nang pakialam kung mapaso ang dila maabutan ko lang siya! Ilang beses kong ininda 'yon na nagpairita sa kanya.

"Slow the fuck down. Walang humahabol sa'yo."

"No!" nabubulunan kong agap at agad na nilunok ang mainit na lomi sa lalamunan. "I need to finish my food too! Hindi ako sanay na natitirahan ng pagkain pero ayaw ko rin namang maiwan mo! I'll finish as much as I can kaya sana hintayin mo naman ako."

He clicked his tongue. Nawalan ng ganang binitiwan ang hawak na kutsara at saka tumayo.

"Asher—"

"Finish your food. Hindi ako tanga para iwan ka dito at pwede ba? Sa susunod na magsisinungaling ka mas galingan mo. I know you are following me, Zydney. Hindi ka iwawala ng mapa sa telepono mo at imposibleng mapadpad ka sa pub na 'yon kung hindi dahil sa'kin."

Laglag ang pangang natigilan ako dahil sa rebelasyon niya. Muli siyang umiling nang hindi ako nakasagot.

"Mag yoyosi lang ako. Tapusin mo na 'yan para maihatid na kita kung saan mo gusto."

Bagsak ang balikat kong pinanuod siyang tumalikod at lumabas sa loob ng lomihan. Parang gusto kong batukan ang sarili ko dahil sa pagsisinungaling. Can this day get any worst?

Pinilit kong tapusin ang pagkain ko. Kinabahan pa ako dahil nasimot ko na rin ang tubig ko pero hindi pa rin bumabalik si Asher. Mukhang siya ang nagsinungaling na hihintayin ako.

"K-Kuya..." nahihiya kong sabi ng lapitan ang lalaki sa cashier. "B-Bayad na ba ito? Kasi kung hindi pa ngayon palang sinasabi ko nang babawi nalang ako sa susunod at babayaran kayo dahil ngayon ay walang wala ako. I've been robbed and I don't have any money with me—"

"Bayad na po, Ma'am!" aniya para pigilan ako.

Nahihiya akong napangiwi. Tumango nalang at hindi na nag-aksaya ng oras, hinanap ko na si Asher.

Kabado man ako dahil baka pati siya ay takasan ako't iwan pero mayroong maliit na porsiyento sa puso kong nagtiwala sa kanya.

My lips automatically curved when I saw him still puffing a cigarette. Walang ingay akong lumapit sa kanya sa gilid ng lomihan na mayroong mga halaman.

"Hindi ka pa rin tapos?"

Kunot-noo niyang hinithit ng dalawang beses ang sigarilyo sa kamay at pagkatapos ay pinitik na sa kung saan.

"You done?"

"Oo, saan tayo pupunta?" I asked. Napaatras ako sa pagtayo niya at pagpantay sa akin.

"You tell me," he replied. "You can't use your car, you don't have a phone, even cash. You basically have nothing aside from your clothes and confidence to follow me even if I told you hundred times not to do so."