chapter 10(ikaanim na araw)

533 16 2
                                    

gumising ang lahat na napaka saya, nagtatawanan ang lahat, nagkekwentohan at meron ding sweet moments, andito kasi ang syota ngayon ni harry nadi nya pinapaalam sa amin na meron na pala syang syota, si liam at louis busy kayna eleanor at danielle, samantalang si naill busy sa kasweetan nilang magsyota, subuan dito, subuan dyan,

halos maluka na aku sa kasweetan nila, pero ako? eto. nag-iisa sa viranda at nakatulala sa lake na lumulutang ang isip kung saan.

"huuuuh..." buntong hininga ko.

"mag-isa na naman ako sa lugar na ito. walang kausap kundi halaman, walang kachikahan kundi hangin, walang katitigan kundi ang lake. anu pa ba, jesus.. pwede makahiling, bigyan nyo naman ako ng makakasama oh! kahit yung aso lang ni zayn," tapos may biglang tumahol

"jesus..imagination ko lang ba yun o talagang may tumahol." naulit uli ang pagtahol, paglingo ko sasampa na sakin si boris

"hahaha!...boris anu ba! tama na " at may bigla kumuha sa kanya

"bakit ka nag-iisa dito"

"zayn! bakit ka na andito"

"ako ang unang nagtanong ah!"

"okay! sige! nandito lang naman, aku kasi sila ay pure kasweetan ang ginagawa, alangan namang makisale ako no!"

"hindi naman sa ganun! sige ako naman ang sasagot sa tanung mo, nakita kasi kita dito na nag-iisa at napakalungkot kaya dinala ko dito si boris para maykaharutan kana"

"eh, ikaw bakit ka nandito?

"Amo ako ni boris! diba!"

"Ay! oo nga pala, sorry naman"

Pagkatapos ng chikahan namin, naglakad-lakad na kami sa lake at nag tampisaw, basaan dito , basaan dyan hanggang mapagod kami, kaya napahiga kami sa malambot na damo na napakatingkad ng kulay. Umalis si boris at iniwan kaming dalawa ni zayn.

"Jalaica tanung ko lang, anung gagawin mo kung may umamin sayo namahal ka nya pero mawawala kana sa piling nya, mag stay kaba o aalis ka parin"

"hmmm? di ko alam, kung mahal ko sya, kahit magkalayo kami di magbabago yun"

"Eh! kung sabihin kung mahal kita, aalis ka parin ba," malumanay pero napakalungkot kung tanung

"anu bang klaseng tanung yan"

hinawakan ni zayn ang mukha ko at nagsalita

"Jalaica! makinig ka, di ko alam kung papano pero, satingin mahal na kita, pwede bang wag ka ng umalis plss, jalaica" sinabi ko ito sabay yakap sa kanya

Tumulo ng di ko inaasahan ang mga luha ko, at ayaw nitong tumigil.  Napayakap nalang ako ng mahigpit kay zayn

"Zayn, hehe, alam mo ang saya ko ngayun di ko alam kung bakit ako umiiyak ngayun eh! diba dapat hindi, pero zayn hindi maari Eh!, bukas aalis na ako iiwanan ko na kayo. ewan ko ba!  ayaw talagang tumigil ng luha ko, siguro ito ang unang pagkakataon na may nagkagusto sa isang tangang katulad ko, Salamat talaga zayn, dahil sayo naramdan kung umibig. naranasan kung ibigin ako ng isang tao, pero hindi simpleng tao kundi kilala sa buong mundo, tnx talaga and I love you zayn..I love you"

Pagkatapos kung sabihin yun nagsimula na akung tumakbo papasok ng house, pero ayaw tumigil ng luha ko, bakit ganun di ko mapigilan ang sakit, ang sakit! sakit.

Masmasakit pato sa pang-aapi ng mga tao sa akin, malalayo ako sa taong mahal ko. siguro dito nalang ako sa loob ng room ko buong maghapon at walang gagawin kundi umiyak ng umiyak dahil hindi ko na kaya pa. ang sakit! sakit. bakit ba naramdaman ko pa to, sana hindi nalang.

is this really happening (one direction-fan fiction) completedWhere stories live. Discover now