Kung Ika'y Mawawala [complete!!!]

Chapter 4

I leveled myself with him and he took a picture.. Naka-ilang waky poses na kami ng may kumatok sa pinto.

"Oh no. he's here already! " Parang nakaramdam ako ng kaba. Kinakabahan ako kung anong magiging reaction ni Aldrin kapag nakita ako sa damit na binigay nya. I did all I can to look my best. Hindi na ako kailangan pang mag-pa-parlor, 'cause in some ways marunong naman akong mag-ayos sa sarili ko.

"Can you get my purse baby? It's at the vanity table."

"Ok mom."

"Thank you."

"You're welcome. "

Sinundan ko ng tingin ang anak ko papasok ng kwarto. He's sucha smart kid, at kahit sa ganong ka simpleng bagay, I felt so proud of him. Because at his age, pwede ko na syang utusan sa maliliit na bagay. Hindi ko sya pinalaking spoiled brat, because that's far from the way I want him to become someday. Kahit na mag-isa ko lang syang pinalalaki, ay gusto kong maging maayos ang mga pananaw nya sa buhay.

Binuksan si Maria yung pinto and I gasp on the person behind the door. Grabe lang talaga! Bakit ba ang gwapo ng boss ko! Nakakainis naman e! He is one dashing gentleman in his black tuxedo. Mas lalong parang hinugot ang hininga ko noong unti-unti nya akong nginitian.

Pwede na bang matunaw?!

Lumapit sya sa akin at inabot nya sa akin gang 2 dozen roses. Dahil sa pagpapatansya ko sa kanya ay hindi ko nakita na may bitbit pala syang mga bulaklak! Haist! Nakakabulag na pala ngayon ang admiration. Or is it really just admiration Francine? I better put a leash on my feelings. HE IS YOUR BOSS!

"Thanks for the flowers. They're beautiful. "

" No, You are beautiful. "

OH MY GOSH!!!! Paano ko tatalian ang damdamin ko nito, e ganyan sya makatitig at kung ano ano pa ang pinagsasasabi!

Lord please, help me out on this!!!

"Ummmm... I ... aaaaa... "

Oh my gosh! Grabe na to! I'm stummering and I never stummer before. Kahit na ba na napakahirap ng pinagdaan ko sa buhay, confident pa din ako. I can still hold my head up. Pero ngayon... parang bumagsak na ang confidence level ko sa sobrang lakas ng tibok ng puso ko!

BAKIT BA GANITO ANG NARARAMDAMAN KO!!! Parang ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong ka-intense na feeling. Kahit noong buhay pa ang asawa ko, ay hindi ko man lang naramdamang kumabog ang dibdib ko sa kanya. Parang... wala lang.. hindi ko nga maintindihan kung bakit parang deadma ako dati sa asawa ko. ASAWA KO YON! So ibig sabihin na dapat in one point in our lives, minahal ko sya.. pero wala akong naramdaman sa kanya. Unlike dito kay Aldrin, naging OA naman itong puso ko.. kung makapagwala naman ngayon, wagas na wagas!

"Ummm.. thanks for this... It fits! And It's really beautiful. Saka yung shoes ang ganda. Ipinakita ko sa kanya yung katernong violet shoes with Swarovski crystals.

"It only reflects the person wearing it. Hindi naman gaganda yan kapag hindi ikaw ang nakasuot nyan."

"Wag mo na akong bolahin, please. Lumalaki lang ang ulo ko. "

Ibinigay ko kay Maria yung mga bulaklak para mailagay sa vase.

"Tito Aldrin!" Tumakbo si Clyde papunta kay Aldrin at yumakap sa kanya. Binuhat naman sya ni Aldrin na labis na ikinatuwa ng bata.

"Mommy, your purse."

"Thank you baby."

"You're welcome mommy."

"You really are a good boy aren't you?" Tanong ni Aldrin kay Clyde.

"My mommy says so."

"That's good to know. And guess what, because you are a good boy, Tito Aldrin has something for you too."