A Twist in My Story

ATIMS 1: Stranger

Kristoff's PoV

Kahit sinabi niyang no. Pinuntahan ko pa rin siya sa trabaho niya. "I don't abide by the rules" remember?

"Hi sir!!" Bati sakin nung kasamahan ni Rein

"Hi!"

"Danica ikaw na muna dito"

"San ka pupunta?"

"Kakausapin ka" sabay higit saken palabas ng shop

"Di ba sabi ko wag kang pupunta?"

"I don't follow sorry"

"How can I make myself believe you could be my friend when you annoy me?!"

"Ano ba kinakainis mo saken ha?"

"Hindi ko alam!"

"Can we start normal?"

"What?"

"I'm Kristoff. You are?" Sabay abot ko ng kamay ko sa kanya

"Rein Bonifacio 🙄"

"Can we be friends now?"

"Ewan"

"Please?"

"Oo na! Oo na! Wag kang istorbo sa trabaho ko tatamaan ka talaga saken"

"Behave ako promise"

Hinintay ko siyang matapos sa trabaho niya. Wala lang. Bored ako bakit ba?

"Ano ba kailangan mo?"

"Wala naman"

"Lahat na lang ba ng tanong ko ang sagot mo wala?"

"Hindi naman"

"Ano bored ka lang ganon?"

"Oo"

"Ibang klase! Palibhasa mapera di nammroblema sa araw araw. Sana all?"

"Pagalit ka na naman"

"Normal na tono ko to Mr. Kristoff. Nasa Batangas tayo FYI, ganto talaga ako magsalita"

"Ganon ba yon?"

"Aba'y oho alam mo manlibre ka na lang gutom na ko"

"Wow ah. Close na tayo niyan?"

"Sabi ko nga ako na bibili ng pagkain ko. Ge"

"Teka! Eto naman! Sige na libre ko na!"

"Manlilibre din pala eh. Tara na!"

"So shino ba shi Kristoff??" Pagtatanong niya ng puno ang bibig

"Lunukin mo kaya muna yang kinakain mo bago ka magtanong? Haha"

"Magkwento ka dali naaa"

"Ano ba gusto mo malaman?"

"Anything? History mo ganon?"

"Wala namang kakaiba saken ehh. Except from being abroad for 10 years. Normal naman buhay ko hahaha"

"Abroad?! 10 years?! Wow! Mayaman talaga oh"

"Mas gusto ko don kesa dito"

"Kahit naman ako gugustuhin ko sa abroad. Init init sa pinas no"

"Haha. That's not my reason actually"

"Oh eh ano?"

"I left to forget"

"Ang lalim naman non"

"Malalim naging sugat ehh. Dito" sabay turo ko sa puso ko

"Oh eh nakalimot ka ba?"

"No"

"Mukha nga."

"Ha?"

"Ehh kasi kung nakalimot ka na you're eyes will tell, but looking at those eyes right now, you're still grieving"

"How did you know?"

"Eyes are windows to one's soul. Kung gusto mo makita ang totoo, tumitig ka sa mata nung taong yon"

"Really huh? Then what do I feel now?"

"Tingin nga!" Sabay hawak niya sa mukha ko

"Malungkot na may galit. Hala napipitan ka ba manlibre?"

How did she know?

"Haha. Nope. Ano ka ba. That's my treat"

Rein's PoV

Friends na nga kami nitong si Kristoff. Makulit eh. Pero may mali? Parang may lungkot sa pagkatao niya na hindi ko malaman. Dedmahin ko na lang.

Magkasama uli kami ngayon ni Kristoff, "bored" na naman kasi yung bata.

"Ikaw? Tell me something about yourself" sabi niya

"Ako? Dakilang part timer. Kayod is key. Hindi na ko nag-aaral. So part time all day, all day ok"

"Di ba nakakapagod?"

"Physical syempre oo, ehh kaso kung di ko gagawin yon pano kami kakain?"

"Ang sipag mo naman"

"Kailangan eh saka madami akong pangarap sa buhay ko no tutuparin ko pa lahat yon isa isa"

"Ano mga pangarap mo?"

"Madami! nako kung sasabihin ko sayo lahat aabutin tayo ng siyam siyam"

"Edi magbigay ka ng isa?"

"Isa? Modela"

"Talaga?"

"Oo. International levels ganon!"

"Wow"

"Pero di ko pa nasisimulan maghanap ng modelling agencies, di pa kaya ng schedule ko so pending pa yan"

Nag-usap lang kami ni Kristoff about sa kung ano ano. May barkada naman pala siya dito, tatlo daw, eh bat ako lagi kinukulit nito? Ayy ewan. Pero ayon nga, lagi na kami magkausap saka nagkakasama. I guess we're STRANGERS no more?