PERFECT HUSBAND 1: KaraMel

CHAPTER 2

"SIT..." utos niya sa 'kin kung kaya't napaupo agad ako sa isang silya. Umupo rin siya sa kabesira. Nag simula itong mag sandok ng pagkain niya pati ulam, habang ako nakatitig lamang sa platong nasa harapan ko. "Are you not going to eat?" Malamig ang boses na tanong niya sa 'kin. Agad naman akong kumilos para mag sandok ng pagkain ko. Sa totoo lang ay nanginginig pa rin ang buong katawan ko tuwing maiisip ko na buong mag hapon ko na namang mararamdaman ang presensiya niya rito sa hawla niya.

Nang maamoy ko ang ulam na niluto niya saka lang ako nakaramdam ng sobrang pagkagutom. Sunod-sunod akong napalunok sa sarap nito. Nakayuko lang ako at paunti-unting kumakain. Ramdam ko ang pagtitig niya sa 'kin. Mayamaya ay huminto siya sa pagkain at binitawan ang hawak na kubyertos kung kaya't katahimikan ang nanaig sa buong apat na sulok ng kusinang iyon.

"Kara..." Tawag niya sa pangalan ko. Diring-diri ako tuwing tatawagin niya ako sa pangalan ko. Lahat bumabalik sa isipan ko tuwing maririnig ko ang boses niya. Napakasama niya. Wala ba siyang konsenya? Wala ba siyang ina? O kapatid na babae, kung kaya'y nagagawa niyang babuyin ako? "Kara, please don't be afraid of me. Mabut-"

"Hindi..." mariing saad ko upang maputol siya sa pagsasalita. "kung mabuti kang tao sana hindi mo magagawa sa 'kin 'to... kung mabuti kang tao pauuwiin mo ako sa 'min at hindi ako ikukulong dito. Hindi ka mabuti. Masama kang tao. Wala kang kaluluwa. Wala kang konsensya." sinigaw ko sa kaniya ang lahat ng galit sa dibdib ko. Sinong mabuting tao ang gagawa ng kahayukang ginagawa niya sa 'kin ngayon? Hindi ako boba at hindi ako mangmang para wala akong maintindihan sa mga ginagawa niya sa 'kin. Gusto niya ang puri ko. Gusto niyang makuha ako. Gusto niyang kunin ako dahil lang sa nangangailangan siya at mapawi ang init ng katawan niya.

"Kara..."

Napalakas na rin ang boses nito at biglang hinampas ng malakas ang gilid ng lamesa. Tumilapon pa ang kubyertos niya nang matamaan iyon. Sa sobrang takot ko, bigla na lamang nanginig ang katawan ko. Kitang kita ko ang pag aapoy sa mga mata nito.

"Huwag mo akong sasaktan. Please. Nagmamakaawa po ako." Takot na sambit ko sa kaniya nang tumayo ito sa kaniyang puwesto at nilapitan ako.

"Hindi kita sasaktan Kara kung marunong ka lang makinig at marunong kang sumunod sa gusto ko. Ikaw mismo ang nag tutulak sa 'kin na saktan kita. Alam mo, kung gugustuhin ko lang talaga na rape-in ka...unang gabi pa lamang na dinala kita rito sa condo ko, ginawa ko na 'yon. Pero nag pipigil ako dahil ayoko na tuluyan kang matakot sa 'kin at habangbuhay na pandirian mo ako. Naiintindihan mo ba ako Kara, huh?" galit na lintaya nito. "Stop crying Kara. Please." mayamaya'y huminahon ang tinig nito. Sunod-sunod na pag singhot lamang ang ginawa ko habang nakayuko sa harapan ng lamesa. Sa halip na pakinggan siya, umiyak na naman ako. "I said stop crying Kara. Nag sisimula na naman akong marindi sa 'yo." aniya sa nag pipigil na boses.

Pero ano ang magagawa ko? Kahit anong pigil ko sa pag-iyak ay lalo lang siya lumalabas sa lalamunan ko. Nagulat na lang ako nang bigla niya akong hawakan sa kamay at hilahin pabalik sa kuwarto. Nag pumiglas ako pero mas malakas siya kaya wala rin akong nagawa.

"Ayaw mo talaga tumigil? Puwes sige, pagbibigyan kita." aniya.

"Huwag po please. Huwag po, parang awa n'yo na po." Patuloy na pagpupumiglas ko sa kaniya. Pagkapasok namin sa loob ng kuwarto agad niya akong itinapon sa ibabaw ng kama. Mayamaya pa ay mabilis niyang hinubad ang damit at pantalon niya kung kaya'y boxer na lamang ang naiwan sa katawan niya saka ito sumampa sa higaan at kinubabawan ako. "Hayop ka bitawan mo ako." sigaw ko at ubod lakas na itinutulak siya palayo sa 'kin. "Hayop ka. Tulong. Tulongan n'yo ako. Mamaaaaa..." Sigaw kong muli ngunit bigla niyang sinilyuhan ng halik ang aking mga labi.

Nag protesta ako sa bawat halik niya sa 'kin. Panay ang pumiglas at baling ng ulo ko para makawala sa mga halik niya ngunit mas lalo niya lamang hinihigpitan ang pagkakahawak sa panga ko. Ang mga kamay ko na parehong nasa gilid ng ulo ko at mahigpit na hawak ng isang kamay niya. Ang katawan ko na ipit na ipit dahil sa pagkakadagan niya. Ang mga labi niyang ayaw pakawalan ang mga labi ko. Nakatikom lang ang bibig ko habang patuloy na lumuluha. Hanggang sa maging banayad na ang paghalik niya sa 'kin. Makalipas ang ilang segundo ay naramdaman ko ang pag layo niya sa 'kin.

"Sabi ko naman sa 'yo...tumigil ka sa kakaiyak mo para hindi kita maparusahan ng ganito." aniya. "Ginagalit mo ako Kara kaya kasalanan mo rin kung bakit ko nagagawa 'to sa 'yo." seryosong saad nito sa 'kin. Medyo lumuwag ng kaunti ang pagkakahawak niya sa mga kamay ko na nasa uluhan ko pa rin hanggang ngayon. Pero ang katawan niyang nakadagan sa 'kin ay mas lalo niya pang ipinagdiinan sa katawan ko. "Kara, sobrang pagtitimpi at pagpipigil na ang ginagawa ko para hindi ka magalaw." aniya at nag pakawala ng malutong na mga mura pagkuwa'y nag tagis ang mga bagang at pumikit ng mariin. Mayamaya ay nag pakawala ito ng malalim na buntunghininga. "But I think I can't control myself right now. I'm sorry." saad nito.

Hindi ko alam kung bakit parang pakiramdam ko biglang nawala ang takot at galit sa 'kin nang maramdaman ko itong kakaibang init na sumibol sa buo kong katawan. Init na hindi ko maipaliwanag kung ano ba ang tawag doon. Dumampi ulit ang labi niya sa mga labi ko. Masuyo. Magaan. Mainit na pakiramdam ko nasasabik ako. Buong buhay ko, twenty one years na pamumuhay ko sa mundong ito. Ni minsan hindi ko pa naranasan ang ganitong klaseng halik. Alam kong hindi ko siya maikukumpara sa kahit anong klaseng halik na natikman ko noon, pero alam ko sa sarili ko na ito 'yong pinaka masarap na halik. Basta ko nalang ninamnam ang mga labi naming magkahinang.

"Ahhh fuck Kara." tila nahihirapang sambit nito nang bumitaw ito sa mga labi ko. "Mas lalo kitang kailangan ngayon." aniya.

Ramdam ko ang maumbok at matigas na bagay na iyon sa pagitan ng mga hita ko. Ito na naman 'yong bagong pakiramdam sa buong buhay ko na para akong na excite sa mga posebling mangyari. Kara mali ito. Hayop ang lalakeng ito kaya dapat hindi ka mag padala at mag paubaya. Hindi mo siya kilala. Paalala ko sa aking sarili. Pero paano, gayo'ng iba naman ang sinasabi ng katawan ko? Iba ang epekto nito sa katawan ko ngayon. Nag iinit ako na parang ewan.

"Kara please." may pagsusumamo sa tinig nito habang matamang nakatunghay sa 'kin ang malamlam na mga mata niya. "Please. I'm begging you. Hindi ko na mapigilan. Fuck." tiimbagang na pagmumura nitong muli. "Please. I promise hindi ka mag sisisi after tonight. Pagbigyan mo lang ako Kara." aniya.

Hindi ko magawang sumagot sa kaniya. Kasi alam kong mali ang lahat ng ito. Kanina lang ay umiiyak ako at nag mamakaawa na pakawalan niya ako.

Sobrang galit at pagkamuhi ang nararamdaman ko sa kaniya kanina, pero ngayon bakit biglang nag iba ang lahat? Bakit pakiramdam ko gusto ko rin ang gusto niyang gawin sa 'kin? Napailing ako ng sunod-sunod habang humihikbi. "A-ayoko po sir." Mas nanaig ang gusto ng puso ko kaysa sa gusto ng katawan ko. Pilit ko siyang itinutulak sa ibabaw ko pero mabigat siya at wala atang balak na umalis do'n.

"Kara..." aniya pagkuwa'y walang paalam na siniil ng mariin na halik ang aking mga labi.