Een Boek Over Niks

Leren voor een toets (of: hoe eet je een salamiworst)

"Soms, bij van die typisch Nederlandse verjaardagen, dan heb je zo'n schaaltje op tafel met blokjes kaas en plakjes salami, weet je wel?"

De klas knikt.

"Stel je voor dat je Frans toets een salamiworst is. Die kun je niet in een keer opeten." Hoewel die vergelijking ergens compleet idioot is, knikt de klas opnieuw, een teken dat er toch wat logica te bespeuren moet zijn. De mentor gaat weer verder met zijn verhaal.

"Je moet de salamiworst in stukjes snijden of steeds kleine hapjes nemen."

Jaja, denk ik. We snappen het. Plannen.

Ik vraag me in stilte af of er echt zo'n cringe verhaal voor nodig is om dat te snappen.

Ik concludeer dat we een rare klas zijn met rare mentoren in een rare school in een rare wijk in een rare stad in een rare provincie in een raar land in een raar werelddeel in een rare wereld in een raar zonnestelsel in een raar helal in een raar universum. Dat duurde lang om te typen en ik snap niet eens waar om ik die lange in-een-rare-zin heb toegevoegd.