ဝူရှဲ့::ချစ်ဇနီးလေး ကိုယ်တို့မြို့ထဲလျောက်သွား
ကြမလားရှောင်ဟုန် မျက်လုံးလေးဝန်းလဲ့လာကာ
ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်...
.
.
.
.
.
.
.ယွဲ့မင် အခုထိတရေးမျှမအိပ်ရသေးပေ
အိပ်တော့မည်ကြံတိုင်းလည်း မနေ့ညကမြင်ကွင်းကြောင့် မအိပ်နိုင် နှလုံးသားကအရမ်းနာကျင်
ရသည် ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ပန်းတပွင့်မဟုတ်ပေမဲ့
ပိုင်ရှင်ရှိတဲ့ပန်းလေး မြင်ခွင့်သာရနိုင်ပြီး
ခူးဆွတ်ခွင့်မရှိသူမို့ အချစ်ဆိုတဲ့အရာက အရမ်းနာကျင်ရပါလားဟုသာ ရေရွတ်နေမိသည်..
.
.
.
.
.
ဟွားပေါင်::ပေါက်စလေး ထတော့နေမြင့်နေပြီကျင့်ရှန့်::မထချင်ဘူး မထချင်ဘူး ge geလိုလာလုပ်မနေနဲ့
ဟွားပေါင်ge geဟူသောစကားကိုနဲနဲတော့ မနှစ်မြို့ချင် မနာလိုဖစ်မိသည်ဆို ပိုမှန်လိမ့်မည်..
ဟွားပေါင်::မင်းမထရင် ငါရေနဲ့ပက်မှာနော်
ကျင့်ရှန့် နှုတ်ခမ်းလေးဆူထွက်လာကာ
ကျင့်ရှန့်::ပက်လေဒါge geအမြဲလုပ်နေကြ ရိုးနေပြီ အိပ်ယာထတာနက် ရေချိုးပြီးသားဖြစ်သွား
ရောပဲ ဟွန့်အမှန်ပင်အရေးမစိုက် တကယ်ကိုရေပက်ခံဖူး
နေကြထင်သည် စောင်ကိုခွကာ တဖက်ပင်ပြန်လှည့်သွားသေးသည် တကယ်ကို
မလွယ်ကြောလေး.....
.
.
.
.
.
ဆုအိုင် အိမ်တော်ထဲလျှောက်သွားနေရင်းဟင်ဒါဟိုနေ့က ကောင်လေးလား သူနဲ့တူ
သလိုပဲ ဒါပေမဲ့ အခုက ယောက်ျားလေးအဝတ်
တွေနဲ့ ကြည့်ရတာတမျိုးကောင်းနေသလိုပဲ
ဟင် ငါဘာတွေ တွေးမိနေတာလဲ ဒုက္ခပဲ..အနားကိုဘယ်ချိန်ကရောက်လာမှန်းမသိသော
ထိုကောင်လေးက..လူကြီးမင်း မင်္ဂလာပါ ကောင်းကောင်းအိပ်ပျော်
ရဲ့လား..ဆုအိုင်::အာ အင်း အိပ်ပျော်ပါတယ်
ဟုတ်ကဲ့သွားခွင့်ပြုပါဦး
ဆုအိုင်::မင်းကဒီအိမ်မှာအလုပ်လုပ်တာလား
ထိုကောင်လေးကမခို့ပြုံးလေးပြုံးကာ
ဟုတ်ပါတယ်
ထွက်သွားသော ထိုကောင်လေးကျောပြင်ကိုသာငေးကြည့်နေရပြန်သည်..
အပိုင်း ၁၁
Start from the beginning