"Alyssa, luister je wel?" ik kijk op en zie dat mijn moeder tegen me aan het praten is. Ik zet de muziek uit en haal de oordopjes uit mijn oren. "Sorry, wat zei je?" ik ga recht op zitten en kijk mijn moeder vragend aan. "Ik zei dat je je kamer op moet ruimen, Natasha en haar zoon komen zo" ze loopt uit de kamer voordat ik kan klagen. Natasha is de collega van mijn moeder, ze werken samen in het ziekenhuis. Mijn moeder praat altijd over de zoon van Natasha over hoe een goed voorbeeld hij voor mij is. Maar ik heb hem nog nooit gezien dus waarschijnlijk overdrijft ze een beetje. Ik stap uit bed en begin met opruimen. Na een half uur ben ik uiteindelijk klaar. Ik trek nieuwe kleding aan en loop naar beneden. Als ik beneden aankom zie ik dat Natasha er al is. "Liefie, help jij Natasha's zoon even in de keuken. Hij maakt wat eten voor ons" zegt mijn moeder. Ik probeer een smoes te verzinnen maar er komt niks in mij op "Ik kan niet..." Ik slik "ik moet.. Euhh". Ik kijk in het rond zoekend naar een smoes "ik moet nog.." Ik kijk naar de telefoon "ik moet nog iemand bellen". Mijn moeder geeft me een dodelijke blik "Alyssa, nu". Ik loop met tegenzin naar de keuken. Ik kom binnen en zie een gespierde jongen koken. Hij draait zich om en kijkt in de koelkast. Zijn gezicht komt me bekend voor. Ik inspecteer hem nog even langer. Hij heeft bruin haar en grijze ogen. Hij is heel gespierd en knap. Na een tijdje ziet hij me pas. Hij kijkt me verbaast aan "Wie ben jij?". Zijn stem komt me zo bekend voor dat het maar een jongen kon zijn "Nate?". Nate is de populairste jongen van de school. Hij heeft elke week weer een nieuwe vriendin. Ik heb echt een hekel aan hem! Waarom moest hij nou weer de zoon zijn van Natasha. En hoe komt mijn moeder op het idee dat hij zo'n goed voorbeeld is? "Ik ben Alyssa de dochter van jou moeders collega" hij kijkt me aan met een teleurgestelde blik "ik had gehoopt dat je wat knapper zou zijn". Ik kijk naar mijn voeten. Hij is echt zo gemeen als ze zeggen. "Ik moest je helpen met eten maken" zeg ik terwijl ik wat kruiden toevoeg in zijn soep. "Deze soup heeft geen kruiden nodig" hij duwt me aan de kant en pakt bakjes. "Dan niet" ik loop uit de keuken en ga zitten op de bank. Nate loopt na 5 minuten ook de woonkamer binnen met soep. "En? Wat vinden jullie van elkaar?" mijn moeder glimlacht. "Geweldig.." ik probeer het zo geloofwaardig te zeggen als ik maar kan. "U heeft een bijzondere dochter mevrouw" Nate zet zijn slijm stem op terwijl ik mijn ogen wegrol.
