မေတ္တာစစ်တမ်း (ေမတၱာစစ္တမ္း)

အပိုင္း(၄)

Kongpob က ျပံဳးေနလ်က္သားသာ.။Arthit လမ္းရွင္းမရွင္းႀကည့္လ်က္ တစ္ဖက္လမ္းကရံုးဆီျပန္ကူးလာခဲ့သည္။ ရံုးထဲဝင္မည္လုပ္ေတာ့ ဘာေႀကာင့္ရယ္မသိ ေနာက္ျပန္လွည့္ႀကည့္လိုက္မိေသးသည္။ Kongpob က လက္ေျမွာက္လ်က္ ႏႈတ္ဆက္ေန၏။

တကယ္အရူးေကာင္-

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

အက်ၤ ီအဝတ္အစားလဲရင္း သူလုပ္ေနသမွ်ကို တစ္ဖက္က Chakrii ကျပံဳးလ်က္ႀကည့္ေနသည္။ နက္ျပာေရာင္ညဝတ္ပုိးသားအိအိကုိလဲျပီး Arthit က ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ထိုင္လိုက္သည္။

“ဒီေတာ့ ဓါတ္ပံုေတြပဲေလွ်ာက္ရုိက္ေနတယ္ေပါ့ ကိုႀကီးက ”

“အင္္း ဒါဆို ကုိယ္က ဘာလုပ္ရမလဲ.။ညီငယ္ေလး ပုိ႕ေပးတဲ့ေငြေတြနဲ႕တင္သံုးမေလာက္တာ.”

ႏွစ္ေယာက္သား တုိးဖ်ဖ်ရယ္လိုက္မိသည္။ Chakrii က ကုတင္ေစာင္းကုိလွဲေနကာ Laptop ကုိေပါင္ေပၚတင္ထားရင္း ေျပာေန ျခင္းျဖစ္သည္။Arthit ကေတာ့ အလုပ္စားပြဲက ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာသာ။ မေျခာက္ေသးသည့္ ဆံပင္ေတြကိုတဘက္ျဖင့္ ခပ္ဖြဖြသုတ္ေနသည္။

“ျပန္လာေတာ့မလား ကုိႀကီး။”

တစ္ဖက္မွ အသံတိတ္သြားသည္။ ျပံဳးျပေနသည့္ အျပံဳးတုိ႕က အသက္မဝင္မွန္း Arthit သိတာေပါ့.။အကုိျဖစ္သူ မေပ်ာ္မွန္းလည္း Arthit သိသည္။ သို႕ေသာ္ လုပ္ေပးႏိုင္မည့္အေႀကာင္းလည္း သူ မသိ။မယ္မယ္ေရာ ကုိႀကီး Chakrii ကပါ ဘာတစ္ခြန္းကုိမွ အေသးစိတ္မဟ.။မယ္မယ္ေႀကာင့္ Chakriii မဂၤလာပြဲပ်က္သြားသည္ကိုသာ အႀကမ္းဖ်င္းသိနားလည္ထား သည္။

“အလုပ္ေတြ တစ္ေယာက္တည္းလုပ္ရတာ Arthit ေလး ပင္ပန္းေနျပီထင္တယ္။ ”

“ဟင့္အင္း ကြ်န္ေတာ္က ကုိႀကီးကုိလြမ္းလို႕ေမးႀကည့္တာ။အလုပ္ကုိ ႏိုင္တာေပါ့။ကြ်န္ေတာ္က Arthit ေလ..မႏိုင္စရာအေႀကာင္းမရွိဘူး။ ကုိႀကီးသာ ေအးေဆးေန..ကုိရီးယားမေလးေတြကို ပဲ လုိက္ေငးမေနနဲ႕၊”

“ဟား--ကုိယ့္ ရင္မခုန္တတ္ေတာ့တာႀကာေပါ့။ကဲ ထားစမ္းပါဦး ကုိယ့္ညီေလးေရာ ေတြ႕ေနျပီလား။”