အပိုင္း(၁၃)

Start from the beginning
                                    

"ကိုကို......"

"_____ညီ"

"သတိရလို႔!!!"

အသက္ရွဴသံ သဲ့သဲ့ေလးပဲ နားထဲပ့ဲတင္ထပ္ကာ ကိုကို႔ဆီက စကားမလာေပ။

"ကိုကို႔အတြက္ လက္ေဆာင္ပါတယ္၊ Good morningပါ ကိုကို"

ဒီကေလး ဘာလဲဟ၊ မနက္(၂)ခ်က္တီးႀကီး Phေခၚၿပီး၊ အရမ္း သတိရလို႔မ်ားလား၊ ph ေျပာေနစဥ္က အသံသဲ့သဲ့ေလးေပမို႔ ေနမ်ား မေကာင္းဘူးလား၊ ထားပါေလ ျပန္လာေတာ့မွာပဲ။

🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁

"တီ!!!"

နားထဲ အပူခ်ိန္တိုင္း ကိရိယာနဲ႔အဖ်ားတိုင္းသည္၊ ျပီးတဲ့ေနာက္ ေသြးေပါင္ခ်ိန္တိုင္းျပန္သည္၊ လူကခြဲခန္းထဲဝင္ၿပီး ထြက္လာကတည္းက သတိေကာင္းေကာင္း ျပန္လည္ကာ တစ္ေနကုန္ ကုတင္ေပၚလွဲေနရတာမို႔ လူကပ်င္းရိလာရသည္။

လႈပ္လႈပ္ရြရြ လုပ္ေလေတာ့ ဆရာဝန္မႀကီးက မလႈပ္ဖို႔ေျပာေလသည္။

ဟင္းးးးးငါေလးအိမ္ျပန္ရအုးံမယ္ေလ၊ ေဆးရံုမွာ မေနခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ရွိသမွ်ျပႆနာေတြ အကုန္ၿပီးသြားေပမဲ့ တစ္ကယ့္ေဂာာင္ႀကီးက လြတ္သြားတာမို႔ ရဲေတြေျခခ်င္းလိမ္ေနေလသည္။

"Zhou Cheng ဘာတဲ့လဲ"

ရဲအရာရွိႀကီးေတြနဲ႔ ျပႆနာအရပ္ရပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ သတိမရခင္ကတည္းက Zhou Chengက ေျဖရွင္းေပးေနရေလသည္။

"အင္း မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာပဲ ျပည္ပထြက္ခြာသြားတာတဲ့၊ သူတို႔လည္း ႏိုင္ငံတစ္ကာရဲဌာနေတြကို ဝရမ္းထုတ္ထားတဲ့ အမိန္႔စာေတြအေၾကာင္းၾကားထားတယ္၊ မိမွာပါ၊ စိတ္ေအးေအးထား၊ ငါတို႔ရထားတဲ့ သက္ေသက လူပဲလိုေတာ့တာေလ၊ ပစၥည္းသက္ေသအကုန္ရေနၿပီပဲ"

"ေဆးရံုေျပာင္းခြင့္ အျမန္လုပ္ေပး Zhou Cheng"

"အန္ကယ္လ္Wangကို မေစာင့္ေတာ့ဘူးလား Yibo"

"ရတယ္ ငါphဆက္ၿပီးၿပီ၊ ပါးက အလုပ္ေတြျဖတ္ၿပီး တ႐ုတ္လိုက္လာမယ္တဲ့"

"ေအးပါကြာ ေအးေအး"

ခပ္သုတ္သုတ္အျပင္ ျပန္ထြက္သြားကာ လိုအပ္တဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြလုပ္ၿပီး Xiao Hospitalကို တိုက္႐ိုက္ လႊဲေျပာင္းေပးလိုက္သည္။

လြမ္း၍မတည္ အျပံဳး၌ေမြ႕ေလ်ာ္ေသာ(လွမ်း၍မတည် အပြုံး၌မွေ့လျော်သော)Where stories live. Discover now