بعد انتهاء ذلك اليوم الذى قد شعرت به نور انه يوم لا ينتهى ابدا بوجود تلك المرأه كانوا عل وشك الرحيل بعد رحيل خالتها وابنها وخطيبته
لم تكف صفاء عن التمسك بنور وادهم ان يمكثوا معها ويرحلوا غدا فوافقت نور فهى لم تبات عند والدتها منذ مده كبيره
قامت نور بتحضير احد الأفلام وقامت بأعداد الفشار واعدت كعكه صغيره ثم احضرتها مع بعض الاطباق والاشواك ثم وضعتها امامهم
فهتف ادهم بابتسامه تعبر عن جوعه واعجابه الشديد بالتورته: يا سلااام وانا بقول انا شامم ريحه حلوه من الصبح اتاريكى بتبدعى فى المطبخ
ردت نور بأبتسامه واثقه: اومال اى يا ابنى دا انا ولا اجدعها شيف بس انت دوق
همس ادهم بقلق: انا كده اتوغوشت
نور: بتقول حاجة يا حبيبى
ادهم: لا سلمتك
عبدالصمد:ديه نور احلى حاجة بتعملها الحلويات انما فى الطبيخ مش اوى بس انا اشهدلها صراحه فى الحلويات
ادهم: انا كده اطمنت الحمدلله لما ندوق بقى
قطعتها نور على شكل مثلثات واعطت كل واحد منهم قطعه موضوعه على اطباقهم الثلاثه
فبدأ ادهم بتذوق القطمه الاول ثم سعل بقوه ثم هتف من بين سعاله: هاتى مايه بسرعه
نهضت بسرعه ثم احضرت كوبا من المايه فالتقطه منها بسرعه وارتشف منه القليل ثم اخرج تنهيده عميقه ليقول فى النهايه بصى يا نور يا حبيبت انا حجيب خدامه فلبينه ومش هتعبك فى المطبخ خالص
نور: انا مش محتاجة خدامه انا هطبخ بأيدى
ادهم: ابوس رجل الى خلفوكى متدخليش المطبخ تانى ثم نظر الى والدها وقال بأعتذار:اسف يا عمى
عبدالحق: ولا يهمك يا ابنى بس فى اى يا ابنى
الست هانم يا عمى حاطه ملح بدل السكر لا وياريت حاطه بعقل لا ديه مخلياها شرش
اتسعت حدقت عيناها بصدمه ثم هتفت بعدم تصديق: لا مش معقول طب والله مأخدتش بالى انى حطيت ملح انا فاشله اووى وأخذت بالبكاء بطريقه هستريه
فهتف ادهم بمرح: عليا الطلاق لأكلها كلها اومال اى دا انا حبيبه قلبى هى الى عملهالى
ابتسمت نور وقالت من وسط دموعها: بس ديه مملحه اوى يا ادهم
ادهم بابتسامه: مبهمكيش يا حبيبتى هعمل غسيل معده بعد ما اكلها اهم حاجة مكسرش بخاطرك
نور: هتعمل غسيل معده ده اسميه كسر خاطر بطريقه شيك
ادهم: سميه زى ما تسميه ياريتى ما حلفت
نور: بتقول اى...؟!
ادهم: بقول ربنا معايا....
بعد ان جلسوا سويا وشاهدوا بعض من الافلام استأذن والدا نور للذهاب الى النوم فهتفت نور بمرح : احنا بقى نشوف فيلم اجنبى رعب
ادهم: طب ومشفنهوش ليه وهم قاعدين انا شاكك انه فيلم رعب هو فيه اى بالظبط ثم غمز لها بطرف عينه
فلكزته نور وهتفت بضيق: بطل قله ادب يا ابنى اعوذ بالله منك انا مشغلتهوش عشان ولا بابا ولا ماما بيحبوا الافلام ديه.
ادهم: اه عشان كده..بلا فيلم رعب بلا نيله فى مشكله ولازم نحلها يا بنتى
نور: اى يا ابنى بقى
ادهم: ابننا مالك هيجى مش هيلاقى هدوم هيعمل اى يرضيكى ينزل بلبوص احنا لازم نجبله هدوم
نور: تانى ابننا يا ابنى احنا معندناش ابن قولتلك مليون مره بطل استظراف
ضرب مقدمه رأسه ثانيتا وهو يدعى عدم التذكر ثم قال بنسيان: يووه انا كل شويا انسى حكايه اننا معندناش ابن ديه والحكايه ديه مسببالى اكتئاب كبير
نور: لا والله اكتئاب طب شوف الفيلم الرعب ده وانت هتنسى الاكتئاب علطول
ادهم: لا والله هنساه علطول ماشى يا نور لما اروح بقى اكلم اعز الحبايب
نهضت نور من على الاريكه وقامت بأطفاء التلفاز ثم جذبته من ذراعه وتوجهت ناحيه غرفتها وقدم تكونت ابتسامه صغيره على وجهها: بلا اعز الحبايب بلا نيله احنا اهم حاجة ابننا مالك ويوسف وعبدالرحمن كمان اومال اى دا احنا فاضين بقى ومورناش حاجه
ادهم: افهم من الكلام ده انك بتتريقى...؟!
نور: انا اتريق لا طبعا هو انا بتاعت كده وبعدين دا انا جابه وكلى شوق وحنين ونفسى فى اطفال
ادهم: اللهم ما صلى على النبى بعون الله هنجيب دسته بس انت خليك حنين معايا علطول كده يا ملبن
نور: قسما بالله قليل الادب وهتودينا فى داهيه
ادهم: قسما بالله لاروح معاكى فى اى حته انت هتروحها يا ملبن انت يلى مدوخنى
نور: ههههههههههه بطل بقى
ادهم: آآآآخ...طب والله ملبن
