ATEŞHAN(KAĞITÇI GÜZELİ)

15.BÖLÜM

Çukulatlarım ben geldim sizi çok seviyorum ve beğeni yorumlarınızı bekliyorum iyi okumalar

"Nee nediyosun sen!! Ne evlenmesi!!"

Kalbimde maytaplar patlarken hayatımın şokunu yaşıyordum.
Ateşhan beni belimden çekip kafamı göğsüne yaslarken hala şoktaydım.
Kalbini dizginle eco dört nala koşuyosun

"Ateşhan şaka yapıyorsun değil mi?"

"Hayır bebeğim ne şakası. Evleneceğiz dediysem evleneceğizdir."

Tekrardan sinirle yerimden kalkmış bu sefer ışıklarıda yakmıştım. Çarşafı boynuma kadar çektiğimde çatık kaşlarımla Ateşhana bakıyordum.

"Yok ya oldu. Sen dedin diye evleneceğimi mi düşünüyosun? Ohh ne güzel hem aşağıla, sonra döv sonrada evleneceğiz. Pışşık. Daha neler!!"

Beni tekrar göğsüne çektiğinde gülüyordu. Komik miydi? Neden beni ciddiye almıyordu ki?

"Bebeğim biliyorum seni çok kırdım. Şuan bana çok sinirlisin onu da biliyorum. Ama şuan uyusak olur mu? Tüm gün seni aradım sokak sokak. Eski mahallene bile gittim. Kafayı yiyecektim. Şuan yanımdasın,
Benimlesin azcık dinlensem olur mu? Yarın bana dilediğince bağırabilirsin ha güzelim, kokunla uyuyumama izin ver!"

"Neden sütlü gibi bakıyosun? Bakma bana öyle! Sende mi süt istiyosun? Pehh sütlü senden daha tatlı bi kere, o senin gibi kaşlarını çatmıyor bana -saçmalamada mastır yaptın eco- Hem evet ben seninle küsüm, barışmayıda düşünmüyorum. Uyursan uyu banane. Bu beni alakadar etmiyor."

Göğsüne vuruyordum. Ama oralı bile olmuyordu. Hala dudakları saçlarımda öpücük konduruyordu. Gözlerim yavaştan kapanırken uyumak istemiyordum. Ateşhandan
Her şeyin hesabını sormak istiyordum. Kırgındım, Yaptıklarını sindirmek istemiyordum.

"Seni affetmeyeceğim."

Mırıldandım. Uyku ve uyanıklık arasında sıkışıp kalmıştım.

"Özür dilerim bebeğim. Hayvanın önde gideniyim. Affet artık bu hıyarı lütfen."

Elleri göğsümde usul usul ovalıyordu.

"Hayvanlara ve sebzelere hakaret etme. Banane affetmeyeceğim."

Dediğim şeyle kıkırdadım. Ateşhanda gülmüş ardından boynuma upuzun bir öpücük bırakmıştı.

"Bebeğim boynuna ne oldu?"

Kafamı göğsüne konumlarken en iyi yeri bulmak için kafamı hareket ettiriyor mırıldanıyordum.

"Köpek ısırdı."

Dediğim şeyle tekrar güldüm. Neden gülüyordum bilmiyorum ama durmadan gülesim vardı.

"Köpek mi evcil miydi? Yoksa hemen doktora gitmemiz gerek! Kuduz falansa Allah korusun kalk Ecran kalk doktora gidelim!"

Yataktan doğrulduğunda beni de koltuk altlarımdan tutmuş kaldırmıştı ama ben kafamı tutamıyordum. Çok uykum vardı ama Ateşham uyumama müsade etmiyor gelinini sevmeyen kaynana gibi bıt bıt konuşuyordu.

"Yok senin kadar kuduz değildi yani kudurmam korkma."

Kahkaha atmaya başladığımda Ateşhan bana tuhaf tuhaf bakıyordu. Aslında şuan bu lafları söyledikten sonra ondan korkmam gerekiyordu ama korkmuyordum Gülmemi durduramıyor durmadan gülesim geliyordu