"Eto ba?" Sabi ko at itinaas ung roses tapos dumiretso ako sa kitchen tapos tinapakan ko ung trashcan para bumukas.
"This isn't for anyone." Pabalibag kong tinapon ung bulaklak sa basurahan.
Basura nalang un. Walang kwenta.
Sabi ko at umakyat ako sa kwarto. Naiinis ako! Kahit kasalanan ko! Naiinis parin ako!
*knocks* "Jeanne. Bakit mo naman tinapon? Bigay ba un ng fan mo? Sa akin nalang wag mong itapon."
"Hindi. Itapon mo na yan. Basura yan, Marie."
"Bakit ba? Ang ganda nga e, oh. Favorite color ko."
"Itapon. Mo." Sabi ko sabay harap sa kanya.
"Ano nanaman bang problema mo? Puyat ka ba? Matulog ka nalang." Sabi nya at lumabas na.
Sinundan ko sya sa labas at kinuha ko ung boquet at itinapon sa sahig saka ko tinapakan.
"Ay! Ano ba! Sabi ko naman sayo sakin nalang e! Ano ba problema mo!" Sabi nya tapos tinampal nya ung paa ko.
"IKAW! IKAW PROBLEMA KO!" Tumayo sya at nameywang.
"Ako? Ako problema mo? ANO NANAMAN BA GINAWA KO SAYO HA!"
"Problema sayo! Andito naman ako pero sa iba ka pa nakatingin!" Nagagalit na talaga ako! Hindi ko na mapigilan ung mga salita ko.
"SINO BANG MAY KASALANAN! DIBA IKAW NAMAN?! DAPAT KASI HINDI KA NA NAKIKIPAGKITA SA EUNA MO!"
"WAG MO SYANG IDAMAY DITO, MARIE!"
"BAKTI HINDI KO SYA IDADAMAY! SYA NAMAN TALAGA ANG MAY KASALANAN NG LAHAT! SANA NAMATAY NALANG SYA! HINDI SANA TAYO NAGKAKAGANITO!"
"Bakit kung namatay ba siya makikipaglandian ka parin naman kay Jase diba? ANO!"
Hindi sya nagsalita. Pero naka-close fist. "Oh, please. Here comes the tears. Very mature, Marie. Tangina."
[45] And it all ends here.
Magsimula sa umpisa
