صدای خنده ریز جونگوک از پشت سرش شنیده شد اما به غیر از اون، جوابی دریافت نکرد.
پسر بزرگتر بالاخره کمرش رو صاف کرد و از پشت ماسک کلفتی که به دهانش زده بود، نفس عمیقی کشید، "یه روزی میکُشمت، جئون جونگوک."
جونگوک لبخند دندون نمایی زد و سرش رو پایین انداخت. مشغول تمیز کردن میزی که مشخصا مقدار زیادی الکل و شاید مایعات دیگه روش ریخته شده بود، شد. هربار که پارچه رو روی سطح شیشه ای میکشید، صدایی شبیه به ناله کردن یه اژدها تولید میکرد.
جیمین ماسک و وسایلی که برای تمیز کردن توالت ازشون استفاده کرده بود رو کنار پاش روی زمین انداخت و مثل بچه ها لب هاش رو جلو برد، "این طرز برخورد با تنها آدمی که گند کاریاتو تحمل میکنه، اصلا درست نیست! منو از محل کار تمیزم بیرون کشیدی که استفراغ معتادارو تمیز کنم و حتی جواب حرفامو نمیدی! باید میذاشتم زخمای دیشبت کثیف بمونن و عفونت کنن. شاید از دستت راحت میشدم و یه هم خونه جدید پیدا میکردم که اینقدر بهم بی توجهی نکنه!" آه دراماتیکی کشید و به سمت میزهایی رفت که صندلی هاشون هنوز هم برعکس، روشون گذاشته شده بودن. دستمال پارچه ای که جونگوک به سمتش پرتاب کرد رو گرفت و تقریبا اسپری شیشه پاک کن رو روی میز خالی کرد.
میدونست حال جونگوک خوب نیست و سعی میکرد با حرف هاش کنی تسکینش بشه اما درک کردن اون پسر واقعا سخت بود و جیمین هم بدجوری نیاز داشت که توی سالن کوچیک اما تمیز آرایشگاه سولتانگ باشه. حداقل اونجا به زیبایی مردم کمک میکرد نه اینکه کثیف کاری یک مشت کله گنده که فقط میخوردن و بهم میریختن، رو جمع کنه.
در قدیمی بار با صدای کر کننده ای باز شد و اعصاب خورد کن ترین کسی که توی اون لحظه پیدا میشد، دم ورودی ایستاد.
جونگ هوسوک.
هوسوک کلاه لبه دار قهوه ای رنگش رو به جالباسی کنار در آویزون کرد و با لبخند و در حالی که سوت میزد و تکه ای علف خشک میجوید، به پسرهای مشغول کار نزدیک شد. صداش واقعا توی اون بار ساکت، غیر قابل تحمل بود، "جیمینی! تو هم که اینجایی! فکر کردم فقط قراره این پرنده زخم خورده رو پیدا کنم."
جیمین سرش رو تکون داد تا چتری هاش از جلوی چشم هاش کنار برن و لبخند خسته ای زد، "هیونگ."
جونگوک هنوز هم ساکت بود. ژاکت گشاد قهوه ایش رو در آورده بود و با تیشرت سفید خیس از عرق، خودش رو روی صندلی بار رها کرده بود. فقط چند دقیقه استراحت لازم داشت تا دوباره نیروش رو به دست بیاره اما هوسوک میخواست اون زمان رو طولانی تر کنه و پسر کوچکتر قطعا به همچین حواس پرتی‌ای نیاز نداشت. پس فقط حرف جیمین رو با لحن خسته تری بیان کرد، "هیونگ."
هوسوک که استقبال گرم پسرها، چیزی از لبخند کور کننده‌ش نکاهیده بود، بی دلیل دست زد و به سمت پیشخوان رفت تا یکی از بطری هایی که پشتش نگه میداشت رو بیرون بیاره، "نوشیدنی؟"
YOU ARE READING
Kiss Me Like You Miss Me (Red) - Yoonmin ×BDSM×
Fanfictionمین یونگی رئیس بزرگترین گنگ سئول توی پارتی کلاب همسرش یه دانشجوی 20 ساله رو به فاک میده و نمیتونه فکر کردن به لذت رابطه داشتن باهاش رو از ذهنش خارج کنه. پارک جیمین ناخودآگاه درگیر قرارداد بی‌دی‌اس‌امی میشه که تا به حال چیزی ازش نشنیده. پانزده سال ت...
