The New Neighbor

Κεφ 31

ΜΕΛΙΝΑΣ POV
Κατεβαίνω κάτω και βλεπω τον Μάρκο και τον αδερφό μου να κάθονται στον καναπέ.
«Που πας;» με ρωτάει ο αδερφός μου
«Σπίτι του Άρη» του λέω και βάζω τις παντόφλες μου
«Γιατί;» με ρωτάει και σηκώνεται πάνω
«Γιατί έτσι θέλω» του λέω και πριν πει τίποτα άλλο βγαίνω από το σπίτι και πάω απέναντι
Βρίσκω το δεύτερο κλειδί, ανοίγω, μπαίνω μέσα και πάω κατευθείαν στο δωμάτιο του.
Είχε αφήσει 3 ακόμα πουκάμισα πάνω στο κρεβάτι του και την κολόνια του πάνω στο κομοδίνο του ανοιχτή.
Μάλλον δεν ήξερε τι να βάλει.
Ανοίγω την ντουλάπα του και πιάνω μια μπλούζα του και μια ζακέτα του.
Ψεκάζω λίγο από την κολόνια του στο χέρι μου και την μυρίζω. Κάθε φορά αυτη φοράει..
Κατεβαίνω κάτω και βγαίνω από το σπίτι για να μην βάλω τα κλάματα πάλι και πάω στο σπίτι μου.
«Ατε πήρες;» με ρωτάει η Δαναη όταν μπαίνω
«Ναι» της λέω και πάω πάνω
Βγάζω το φόρεμα μου και βάζω την μπλούζα του και από πάνω την ζακέτα και μετά πάω στην ντουλάπα μου και πιάνω ένα κολάν να βάλω από κάτω.
«Να μπω;» λέει ο Μάρκος ενώ χτυπάει την πόρτα
«Ναι» του λέω ενώ βάζω τα παπούτσια μου
«Σου έφερα ένα τσάι να πιεις αν και τώρα έχει παγώσει λίγο» μου λέει
«Ευχαριστώ αλλά δεν θέλω» του λέω
«Έλα ρε Μελινα μου σε παρακαλώ πιες έστω και λίγο για τον Άρη» μου λέει
«Καλα» του λέω και πίνω γρήγορα το μισό
«Μπράβο μικρή μου» μου λέει
«Πάμε τώρα;» τον ρωτάω και παίρνω το κινητό μου και τον φορτιστεί μου
«Μελινα το κινητό σου» μου λέει και το κοιτάω
Έχει αίμα πάνω λογικά όταν το άφησα κάτω έγινε έτσι
Βγάζω την θήκη και πιάνω ένα μαντηλάκι ενώ αρχίζω να το καθαρίζω.
«Εντάξει μπορούμε να φύγουμε τώρα» του λέω και κατεβαίνουμε κάτω
«Πάμε;» ρωτάει ο αδερφός μου
«Ναι» του λέω και βγαίνουμε έξω
Σταματήσαμε έξω από έναν φούρνο λίγο πιο πέρα από το νοσοκομείο
«Γιατί σταματήσαμε εδώ;» ρωτάω
«Γιατί στο νοσοκομείο έχει μόνο τοστ και θα πάρουμε να φάμε από εδώ πράγματα» μου απαντάει ο αδερφός μου
«Εγώ δεν πεινάω» του λέω
«Εγώ θα σου πάρω κάτι» μου λέει και βγαίνει από το αυτοκίνητο
Έλεος...

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ POV
Μόλις γύρισαν στο νοσοκομείο τα παιδιά και έφεραν και πράγματα για να φάμε αλλά εγώ αυτη την στιγμή δεν έχω όρεξη να φάω κάτι οποτε πήγα και καθησα δίπλα στην Μελινα γιατί την έβλεπα ότι δεν ήταν καλά.
«Τι έχεις πατσαβούρα μου;» την ρωτάω
«Αλήθεια ρωτάς;» μου λέει
«Όχι... Ξέρω τι έχεις αλλά έτσι ρωτάω» της λέω
«Έλα εδώ» της λέω και ανοίγω τα χέρια μου για να την αγκαλιάσω
«Σε αγαπώ και δεν θέλω να στεναχωριέσαι» της λέω και την φιλάω στο κεφάλι
«Και εγώ σε αγαπω αλλά δεν μπορώ να μην στεναχωριέμαι αυτη την στιγμή και το ξέρεις» μου λέει
«Πφφφ το ξέρω» της λεω
Δεν θέλω να την βλεπω έτσι. Όταν ήρθα στο νοσοκομείο και την είδα με τα αίματα και να κλαίει κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό δεν ήξερα τι ακριβώς είχε γίνει και είχα τρομάξει τόσο πολύ.