AŞİRET KIZI

Adsız Bölüm 7

 Sabah olmuştu saate baktığımda 6 idi  dolabı açıp ne giyine bileceğime baktım  sonunda kısa bir elbiseye karar kıldım aslında çok şeker duruyordu ama olsun . evden çıkarken saat e baktım 6:35 di dün gecede düzgün uyuya madım   hala o bağırması aklıma gelince gözlerim doluyor . hem o kim ki bana bağrıyor sinir sistemlerimle oynuyordu onunla hiç konuşmayacaktım yüzüne bile bakmayacaktım artık  şirkete girdim odasına dosyaları koyup odama geçtim zaman geçsin diye abimi aramak için telefonumu çıkardım dün akşamdan beri kapalıydı telefonu açınca 28 cevapsız arama 2 mesaj geldi mesaj lar savaş beydendi okumdan sildim aramaların 8 de savaş beyden di diğerleri abim ve babamdandı abimi arama tuşuna bastım ve açmasını bekledim 

-o telefonu yanında süs diyemi gezdiriyon kızım sen . diye ağbim birden kızmaya başladı

-abi ya duymadım zaten sonrada şarjım bitmiş dedim 

- kızım kulağına it mi sıçtı . bu lafına çok gülerim hep . beni seven ve düşünen abim beni düşün düğünü böyle beli ediyor du işte onu özlemiştim gözlerim dolmaya başladı  abim ordan 

- baharım bir şey mi oldu güzelim ses versene . abim bana hep ikinci ismimle seslenirdi  zaten  . boğuk çıkan sesimle 

-  abi seni çok özldim dedim göz yaşlarım yanaklarımdan süzülür ken 

- baharım bende özledim hem de çok .

- abi gelsen  olmaz mı dedim bi umut 

-baharım bu mümkün değil hele ki bu 2 ay için hiç 

- tamam .deyip telefonu kapat dım  masa telefonu çalınca açtım 

-  odama dedi savaş beydi başka kim ola bilir ki  odasına geldiğm de kapıyı tıklatıp girdim 

- dün o telefon neden açılmadı 

- canım istemedi açmak zorunda deyilim dedim ve sustum 

- canı istememiş hanımımızın senin canınla mı  iş yapıyoruz biz dedi . konuşmadım 

- tirip mi atıyorsun sen dün için bide bana teşekkür edeceğin yerde . gine sustum 

- çıldırtıcaksın beni konuşsana .diye birden bağırdı aptal gözlerim yine doldu aptalım tam. kafamı yere eğip bekledim 

- git bana kahve yap  getir  geçen yılın dosyalrını da hepsini incele ve rapor çıkar . benim işim olmayan şeyleri bana emir veriyor  utanmadan ve her seferinde bana bağırma hakkı buluyor. birden gelen cesaret mi yoksa sabır taşması mı bilmiyorum ama

- siz kimsiniz? ya kendinizi ne sanıyorsunuz ?kaldır kıymetlini al kahveni .yada çaycıya söyle çünkü o onun  işi benim işim değil ve geçen yılın dosyalarında benim işim değil. benim işim hak ve ilişkiler benim bu departmanda olmamam bile gerekirken sırf saygıdan yaparken teşekkür etmeniz gerekirken bana bağramasınız dün sizi sırf anlaşmanız bozulmasın diye o yavşak adama cevabını vermedim ayada sizin işiniz bozulmasın diye sırf sizi düşündüğm den engele dim ama siz gine benim suçummuş gibi bana bağrdınız kusura bakmayın ama kendinizi çok bişey sanmayın kovacaksan yada sıtajımı yakacaksan yak umrumda deyilsiniz sonunda delirtiniz beni de birgün başka başka  birgün başka olmanızdan bıktım birini seçin savaş bey bu iyi bir şey değil . dedim  karşımdaki adam bana afalamış gibi baktı sonra kendini toplayıp 

-TOPLA KENDİNİ AŞKIN  kimle konuş tuğuna dikkat et . yanıma yaklaşıp kolarım dan tutup sarstı

- beni sakın birdaha düşünme kendine gel topla kendini ufacık şey de böyle olma dedi . artık kendimde deyildim başım dönüyordu birden düşeceken savaş bey beni tutup kendine yasladı  kormuştu öyle sıkı tutuyorduki beni sanki en sevdiği varlık elinden alınacak gibi 

-şşş güzelim bak bana kendine gel  hadi bak bana . kafamı kaldırıp onun o muazam gözlerine baktım  gözlerinde endişe vardı onun o gözlerine hiç yakışmıyordu . güçsüz bir şekilde

-yakışmıyor dedim  . bana bakıp 

- ne yakışmıyor 

- o muazam gözlerine endişe yakışmıyor dedim . bunları dediğim için kendime  geldiğmde kızacaktım ama dilim benden izinsiz dudaklarımı açıyor ve kelimeleri ona hediye gibi veriyordu

- çok mu seviyorsun gözlerimi dedi ve o sırada beni koltuğa yatırdı kafam benden bağımsız saladım 

- bak kendine gel söz uzun süre gözlerime bakıcaksın istediğn kadar tamam. güldüm masum bir gülüş çıktı dudaklarımdan masum ama güçsüz