Ve yine gözlerimi açtım. Ama bu sefer adamın biri gözüme ışık tutuyordu. Adam gözümün önünden parlayan ışığı çekince kaşlarımı çattım. Napıyorsun dermiş gibi bakıyordum.
HN: Sen kimsin be?
Ardından Taehyung gelince kollarımı ona sardım.
HN: Taehyung bu adam gözüme ışık tutuyo.
DR: Ne yani.. beni tanımıyor musun?
HN: Hayır. Bide ben niye ayaklarımı hissetmiyorum? Başımdaki sargı ne?
TH: Bak bunları yalnızken sana herşeyi anlatıcam. Ama şimdi gitmeliyim. Söz veriyorum geri gelicem.
HN: Tamam.
Dediğimde çıktı. Cidden hiç bişey hatırlamıyordum. Neden ayaklarım tutmuyor? Neden başımda sargı var? Ve doktora benzeyen bu adam kim? Gözüme niye ışık tutuyor? Offf.. Bu sorulardan gına geldi. Taehyung içeri girdiğinde yalnızdı. Tam yanıma yatağa oturdu.
TH: Beni bulanık görüyor musun?
HN: Hayır.
TH: Ayaklarını hissediyor musun?
HN: Hayır.
TH: Bu 2 hafta içinde olanları hatırlıyor musun?
HN: Hayır. Ama şunu hatırlıyorum. Bana beni sevdiğini söylemiştin. Ve bende sana bir not yazıp vermiştim. O nottan önceki ve sonraki şeyleri hatırlamıyorum.
TH: Tamam. Beyninde tümör vardı. Ameliyata girmen gerekti. Bu tümörü annene ve arkadaşlaeından saklamak istedin. Ama annen bi şekilde öğrendi ve sen ameliyattayken beni aradı. Söylemek istemedim. Ama kendisi inat edip geldi. Defiğim gibi, Hana affet beni sırrını söylemek istemedim.
Dedi elimi tuttu.
HN: Iyikide söylemişsin. Bende aptallık ettim. Annemden bunu sakladım. Ama söyleseydim ona olacakları düşünmek bile istemiyorum.
Dedim ve sarıldım. 'Seni seviyorum' diye mırıldandım. Kalbi atıyordu deli gibi.
HN: Haha kalbin atıyor.
TH: Yaa..
HN: Tamam ya.. annem-
JW: Hana!
Ve çat pat diye giren tan 3 tane arkadaşım yorulmuş ve bağırarak girmeleriyle beniledim.
HN: Tanrım korktum yaa!
(Şimdi Hana ve Haneul'un isimlerinin kısaltmaları aynı (HN) olduğu için. Hana'nın ismine(HN) Haneul'un ismine (hn) diycem.)
hn: korkmanın tam yeridir bayan Kim! Beyninde tümör oluşuyor. Ameliyata giriyorsun. Ve bize hiç bişey söylemiyorsun. Ne kadar merak ettik seni hiç bilmiyorsun.
WJ: Hayır yani seni o kadar aradım. Bişeyin mi var diye açmadın. Bunun için miydi?
HN: Baylar ve bayanlar lütfen sessiz! Biliyorum herşey benim suçum. Söylemem gerekirdi. Ama size söyleseydim annemin kulağına giderdi bu durum. Anneme bişey olmasın diye diyemedim hiç bişey.
hn: Çok korktum Hana.
Ağlayarak bana sarılan Haneul'a sarıldım.
HN: Diğerleri nerde?
JW: Annenin yanındalar.
HN: Tamam. (Haneul ayrılır.) Ne zaman çıkıcam?
TH: Yarın sabah çıkabilirsin.
HN: Tamam. Acıktım.
TH: Tamam. Gidip getiriyim yemeğini o zaman.
HN: Tamam
(Başka... aklıma bişey gelmiyor başka. Neyse derse yetişmeliyim yarım saatim kaldı. Yeni bölüm ne zaman gelir bilmiyorum.)
