Aşk Sürgünü...( Sürgün Serisi 1 )✔

Bölüm 26 - Senin Eserin...

'' İyiyim. " demişti Hivda elini çekerek.

" Sana orada kalmamanı söylemiştim. Bak canına kasdettiler sonunda. "

" Kendine gel Salih! Cana kasdetmek ne demek! " demişti Azad sinirle.

Salih, Azad'ın sözlerini duymamazlıktan gelerek Şerwan'a dönmüş;

" Karım nasıl? Ne zaman gidebiliriz? " demişti kaşlarını çatarak.

Şerwan, içinde patlamaya çalışan öfkesini bastırmaya çalışarak bakmıştı Salih'e. Her ne kadar sakin olmaya özen gösterse de, pek başarılı olamamıştı. Keskin bakışlarını Salih'ten çekmeden;

" Tıbbi açıdan durumu iyi ama vücudunda nedenini bilemediğimiz büyük morluklar var. Bu nedenle hemen çıkışını yapamayız. " demişti sert çıkan sesi ile. Muayenede gördüklerini Hivda ile konuşmadan kimseye söylememeye karar vermişti ama karşısında konuşan adam buna mani olmuştu.

" Ne morluğu? " demişti Ahmed ağa Şerwan'a bakarak.

" Ne morluğu olduğunu belki Salih bize söyler. "

Hivda, irice açılan gözlerle Şerwan'a bakmıştı. Hızla doğrularak;

" Ben düştüm. " demişti.

" Düştüğün yerde sanırım eller vardı! Zira vücudunun pek çok yerinde el izi açıkça görülüyor. "

Şerwan'ın söylediği şey ile tüm aile buz kesmişti. Ahmed ağa, içini saran acı ile bakmıştı kızına. O hiçbir zaman değil elini kaldırmak, sesini bile yükseltmemişken kızının bunu yaşamış olmasına inanamıyordu.

" Sen ne saçmalıyorsun? " diyerek Salih Şerwan'a doğru yürümüştü ki, Azad öfkeyle önünü kesmiş;

" Sen kardeşime mi vurdun lan? " diyerek boğazını sıkmaya başlamıştı.

" Azad bırak! " diyerek Leyla Azad'ın kolunu tutarak zor da olsa geri çekmiş, ellerini göğsüne koyarak yanlış bir şey yapmaması için önünde durmuştu.

" Sen kim oluyorsun da kızıma vuruyorsun? " demiş, elini sertçe Salih'in göğsüne vurarak itmişti Ahmed ağa.

" Baba sakin ol! " diyerek Hivda yataktan kalkmak için hareketlenmişti ki, babasının ona dönen bakışları ile olduğu yerde kalmıştı.

" Çok seviyor dediğin adam bu mu? "

" Baba yok öyle bir şey. İftira atıyor! " diyerek Salih itiraz etmişti.

Azad, daha fazla öfkesine sahip çıkamamış, Leyla'nın tutuşundan kurtularak yumruğunu Salih'in yüzüne indirmişti.

" Sen kimsin ki sana iftira atacak! "

" Azad! "

Azad, babasının ses ile ikinci bir yumruk atmamak için kendini zor tutmuş, öfkeyle nefesini vererek kolunda hissettigi temas ile korkulu gözlerle bakan Leyla'ya dönmüştü.

" Git buradan gözüm görmesin seni! Seninle sonra konuşacağız. " " demişti öfkeye Ahmed ağa Salih'e dönerek.

Salih, her ne kadar gitmek istemese de, öfkeyle ona bakan gözlerle kalmasının doğru olmadığını anlamıştı. Öfkeyle kaşlarını çatarak Hivda'ya bakmış, odadan çıkmıştı.

Ahmed ağa, Salih'in çıkması ile Azad'a dönmüş;

" Siz de konağa dönün, misafirler de yalnız kaldılar. " demişti.

Hivda, herkesin çıkması gözlerini kapatarak gözyaşlarının akmasına izin vermişti. Yıllardır ruhunun üzerine konan yük artık ondaki dayanma gücünü yok etmişti.