^-^ Secret Fame ^-^ [On Hold]

Chapter 2: -First Date-

[Kent's POV]

Maaga ako nagising...saturday na...sabi ni Mikai busy siya today. Busy nga ba talaga, oh umiiwas. Lumabas ako ng kwarto at naririnig ko ang malumanay na kanta ni Mikai. Magkaharap lang ang kwarto namin. Kahit kasal kami, di pa pueding magsama sa iisang kwarto. 12 lang siya nuon nung nagpakasal kami, at fourteen ako. 3rd year college na kami ngayon. Accelerated siya. Kasi ako 19 years old na, siya 17 pa lang. 

Matalino talaga siya, pero ayaw niya talaga mag-ayos. Nakita ko na ang ganda, niya, nung nagpakasal kami. 

Flashback....

May 4...

Yorkshire, England...

3:00 pm...

Naglalakad na si Mikai noon sa isle patungo sa altar. Tatay niya ang naghatid sa kanya. Malapit lamang na mga pamilya ang ibitado sa kasal. Gusto kasi ng mga magulang namin na pag nag 18 na si Mikai, duon ko lamang iaanounce na kasal na kami. 

At pag 18 na siya, magpapakasal ulit kami sa Pilipinas.

12 pa lang siya nuon, at 14 ako, nakasuot siya ng isang puting dress, at maiksing belo at kaunting bulaklak sa loob. Isang maliit na boquet ng puti at itim na rosas. Di ko alam kung bakit black roses ang gusto niya isama sa boquet, pati na din duon sa kaunting bulaklak sa buhok nito. Pero aamin ako, sobrang ganda ni Mikai. Kahit 12 pa lang siya, pero talagang maganda na siya.

Mahina ang boses ni Mikai habang sinasabi niya ang mga vows. Ang ganda ng vow niya. 

"I, Mikai Villaruel, vow to be your lawfully wedded wife. To lovingly follow you as my husband. To cherish the happy memories like treasures, never let bad moments take over the many good ones. To love and to hold, be as loyal as the sun to the sky. For richer or for poor, for as long as we both shall live." 

Di ko alam pero parang nakuha niya ang loob ko, di ko lang maamin agad sa sarili ko. During those times, siya lang ang pinaka magandang babae sa buong buhay ko...

End of Flashback...

Pumasok ulit ako sa kwarto ko, at na-ligo, nag-bihis, nag-ayos, at finally lumabas ulit. Sabay ang paglabas namin ni Mikai, at kitang kita ko, gulat siya. 

"Good morning Mikai," bati ko sa kanya na nakangiti.

"Morning," mahina ang pagkasabi niya, at naglakad pababa. 

Hinabol ko siya at biglang hinawakan ang kamay niya. 

"Mikai, please, wag mo na akong iwasan." Sabi ko, kung puedi lang ako lumuhod, gagawin ko na, eh baka pagtawanan niya kasi ako eh. 

"K-kent? I don't..." di ko na siya pinagtapos.

"Just one chance Mikai, I promise, it will be worth it. Gusto ko lang, ma-impress ka. Gusto kong ma..." natigilan ako sa sinasabi ko. Ngumiti siya sakin, as in hindi pilit na ngiti.

"Alright..."

Natameme ako, wala akong masabi...di ako...di ako makapaniwala.

"Well? Do you still want it?"

"O-oo, oo naman. Today? Tomorrow? Anytime, gagawa ako ng paraan."

"Baka meron ka niyang appointment sa studio, baka bigla mo akong iwan."

"No, never, ika-cancel ko ang lahat, just to spend time with you..."

"Fine, let's go downstairs then." 

Sinundan ko siya pababa at mabilis siyang nagtungo sa kusina. Susundan ko na sana siya dun nagbiglang mag-vibrate ang cp ko.

"Hello?" Sagot ko.