heel even koffie tijd (flikken Maastricht).

ik vind het wel lekker

"dus de afgelopen 10 jaar dat ik je ken heb je me verteld dat je niet van vis houd en nu zie ik dit"

we waren net thuis van werk om een uurtje of 5, we mochten eerder weg vanwege dat er niet zo veel meer is en omdat we morgen vrij hebben. wolfs dacht dus even zich uit te sloven met het maken van eten, al hoewel alleen voor zichzelf want voor mij had hij bami gehaald. hij zij het al zo blij 'ik ga voor mij een lekker visje maken vandaag' en ik natuurlijk een vies gezicht trekken. toen we eenmaal aan het eten waren liep wolfs even van tafel om iets te pakken, en ik kon het gewoon niet laten om stiekem een klein stukje vis te proberen, nou stiekem ik was net te laat want wolfs zag het al. 

"eet je nou vis" valt zijn mond open van verbazing

"ja een klein stukje" doe ik als of er niets aan de hand is.

"ben je ziek ofzo" grinnikt hij

"nee hoor, ik hou wel van vis behalve van de geur en die stomme graatjes altijd, veel te veel moeite om gewoon te eten" verklaar ik, ik ga ook niet legen want dat heeft toch geen zin.

"dus de afgelopen 10 jaar dat ik je ken heb je verteld dat je niet van vis houd maar nu zie ik dit"

"uuuu ja" 

"jemig eef, ik duur je te verwedden dat als ik je een lekker visje geef zonder al die stank en graatje dat je het wel lekker gaat vinden hoor."

"nou wolfs weinig mensen kunnen dat" komt er met een sarcastisch grinnik uit.

"wede "

"is goed waar wedden we op" kijk ik heb nu met de volle overtuiging aan.

"als ik jou laat zien dat het heel lekker is dan krijg ik een kusje op mijn wang" knipoogt hij waarna ik meteen een rode blos op mijn wangen voel verschijnen.

"en als ik win" herpak ik me snel.

"dan... neem ik je mee naar Artis" lacht hij

"is goed, kom maar op"

en zo gezegd zo gedaan, de volgende dag had hij echt heel veel zijn best gedaan om alles klaar te krijgen. en nu zitten we dan aan tafel ik met een vis voor me neus. moeilijk kijk ik naar het bord, dit moet ik echt gaan eten. een kleine zucht verlaat mijn mond.

"durft van dongen niet" kijkt hij mij uitdagend aan

"ja wel" laat ik me niet kennen.

"nou neem een hap" dringt hij aan.

langzaam pak ik mijn vork, doe er een klein stukje vis op en nu moet he. langzaam steek ik de vork in mijn mond en kauw rustig.

'nee ik vind het niet lekker" lieg ik

"echt niet" zie ik hem sip kijken.

met een zucht laat hij zich achter over vallen

"dan maak ik wel snel een patatje voor je."

"nee nee nee, blijf zitten" groep ik bijna

"waarom? ik laat je niet iets eten wat je niet lekker vind"

"wolfs, ik vind het wel lekker" fluister ik nu 

verbaast kijkt hij mij aan 

"waarom zei je dan van niet?"

"omdat ik me niet wil laten kennen"

"en waarom nu wel?"

"omdat ik het niet over mijn hard krijg om jou teleur te stellen" en ja hoor ik zie de trotse glimlach om zijn gezicht verschijnen. 

"ik win" straalt jij hellemaal, winnen dat maakt hem altijd gelukkig

"ja jij wint" had ik tussen door al een hap weer genomen.

en geloof het of niet, ik heb het helle bord gewoon opgegeten en het was lekker. 

voldaan van de maaltijd zitten we even later op de bank met een kop thee en natuurlijk een chocolaatje en vol spanning aan het kijken naar een film. 

"ik krijg nog wat van je" hoor ik naast me 

'ja" is het enige wat ik zeg.

met een zucht sta ik op en wil weg lopen maar wolfs houd me tegen door voor me te staan

"nee nee, eerst mijn prijs" bukt hij een klein beetje naar voren met zijn ogen dicht en zijn vinger tikkend op zijn wang.

"o ik weet het al" pak ik zijn wang vast draai zijn hoofd wat meer en druk vol volle moet mijn lippen op die van hem.

"slaap lekker ik zie je wel verschijnen " loop ik hem voorbij verbaast achter latend 

"o en wolfs ik vind vis wel lekker maar weet je wat ik nog lekkerder vind?" draai ik me snel om

"bami?" grinnikt hij.

"nou denk nog maar eens na" loop ik nu verder de trap op en nog na lachend over hoe lief mijn lieve vriendje eigelijk wel niet is.

klein verhaaltje want school gaat weer van start... laat even tips achter of een reactie

bye bye slaap lekker❤️