The Life of the Gangster Queen

Chapter # 21 - Confidence, Hope and Faith

Shane's POV

Late na kami nagising ni kuya mula sa mahimbing na pagkakatulog. It is already 11:37 in the morning. Sabay na kami lumabas ni kuya matapos maligo at mag ayos. Share lang kasi kami ng kwarto ni kuya. Although madami naman ang guest dito na available ay sa iisang kwarto nalang kami ni kuya. Dalawa naman ang kama doon. Para daw mabantayan niya ang condition ko ng maigi.

Ng tuluyan na kaming makababa ni kuya ay nilapitan kami agad ng isa sa mga maids nila Mark. "Miss Shane and Sir Justine, Madam Clarita and Sir Mark are waiting for you at the rooftop to have some breakfast" sambit ng maid.

"Thank you, please lead the way." Nakangiting tugon ni kuya.

"Right this way sir" and the maids that had been waiting for us assist us the way to the rooftop.

Ng makarating naman kami sa itaas ay agad namin nakita sina Tita Clarita at Mark na nakaupo sa isang maliit ngunit magarang table na sakto lang para sa aming apat.

"Shane and Justine, good thing you both are awake and just in time. The Chefs had just serve our meal." Nakangiting sambit ni tita.

Agad naman kami umupo ni kuya sa tabi nila. "Good morning" bati ni mark ng makaupo ako sa tabi niya.

"Good morning. Pasensya na na-late kami ng gasing" nakangiting bati ko sa kanya.

"Nah that's fine alam kong pagod kayo kaya hindi ko na kayo ginising. Lalo ka na. Kailangan mo ng mahabang tulog para mapahinga ang utak mo. Bawal ka muna ma stress o magisip ng kung ano ano. Bilin ni daddy na hanggang maari ay mag iwas ka muna sa mga bagay na makakapag Pasay t ng ulo mo. You need to stay calm and keep your body healthy to be ready for the operation" bilin sa akin ni Mark.

Napangiti naman ako sa mga sinabi niya at hinawakan ang kamay niya. "Thank you. Thank you for helping me. I don't know what will happen to me without your help. You've done so much for me even if I can't remember when was the last time I helped you when you are in need" halos maluha luhang sambit ko.

"You are special to me Shane. Hindi ka na iba sa akin. I am always here for you" nakangiting tugon niya naman sa akin at hinawakan din ang kamay ko. "Now let's eat. We need it for late. Mom already told me where to find Tita Haizel." Pag papaalala niya.

Tumango nalang ako at kumain na kami. I still think that I am a lucky girl. Although I lost someone that I love, seems like God is to nice to me and blessed me with such a great best friend.

Justine's POV

We are already dressing up para pumunta kay Dra. Haizel. Although we are all scared we need to stay confident that it will turn out just fine. We just need to trust the doctors and God that nothing bad will happen to my sister.

After a long drive nakarating din kami sa ospital kung saan naroon si Dr. Haizel. Dumiretso agad kami sa clinic niya and luckily we already scheduled meeting with her kaya naman pinapasok din kami agad ng secretary niya matapos sabihin ang pangalan ni Shane.

Pagpasok naman namin sa loob ay nakita namin si Dra Haizel na nakaupo at may inaasikaso sa desk niya. Timingin din naman siya agad sa amin at ngumiti. "Why are you guys still there? Come and have a sit"

Agad naman kamu sumunod sa kanya at naupo sa harapan niya. "You look good Mark. It's nice to see you again. It's been so long since I've seen you. How are you doing" pagbati niya kay Mark.

"I'm good tita. Has Mom already tell you why we're here?" Tanong niya.

"Yes, ijo. You're mom already told me. I'm glad that you chose me to do the operation. I'll take good care of her. And about her operation it will be next week. I suggest she'd stay here for a some monitoring and to look for her condition before the operation. I will ready your room so that you won't have any problem in terms of the discharging and her monitoring" Ani ni Dra. Haizel.

"Thank you so much, Dra" pagpapa-salamat namin.

"It's nothing. You should hurry home to pack her things. Para hindi rin kayo abutan ng gabi sa pagpunta dito. Malayo pa naman. I'll take care of everything. And just say hi to your mom for me, Mark" nakangiting sambit ni doctora.

Tumango naman agad si Mark at umalis na kami. Pagkadating na pagkadating namin agad sa bahay ay inihanda na namin ang mga dadalhin namin sa ospital.

"Kuya, natatakot parin ako. Paano kung hindi maging maganda ang result ng operation paano kung---"

"Shane!" Pagpigil ko sa kanya. "It will be okay. You will be okay. Basta magtiwala ka lang. Hindi ako papayag na may mangyaring masama sayo. Lakasan mo lang ang loob mo at magpalakas ka ng katawan tulad ng sinabi ni Mark sa iyo kaninang umaga. Please, Shane. Wag ka na ulit magiisip ng ganyan. Ang isipin mo ay gagaling ka at hinding hindi ka namin pababayaan. We'll just take the risk na makakalimutan mo nga kami kaysa ang mawala ka" halos maluha na ako sa mga sinabi ko at niyakap siya.

Naramdaman ko rin ang pagyakap niya at rinig ko ang mahina niyang pagiyak. Alam kong hindi namin maaalis sa kanya ang mag alala sa mga pwedeng mangyari kaya naman wala na kaming magagawa kung hindi ang palakasin nalang ang loob niya. Kami rin ay kailangan manatiling matatag para sa kanya dahil sa amin din siya huhugot ng lakas.

"Stop crying now, Shane. We still need to hurry and pack the things you'll need. Just get ready. Me and Mark will take care of your things. Maghintay ka nalang sa baba at ikalma mo ang sarili mo. You need to be strong and must keep your mind at peace remember? Wag mo na intindihin ang possibilities dahil gagaling ka at magigising ka at makakasama ka pa namin" pagpapatahan ko sa kanya.

Tumango naman siya at bahagyang ngumiti sa akin. Agad naman siyang lumabas ng kwarto at ako naman ay nagpatuloy sa pag aayos ng damit at mga gamit niya.

Bukas na sa ang mata namin sa mga pwedeng mangyari pero wala na kaming magagawa kung hindi ang harapin nalang ang mangyari.

To be continued.....