The Werewolf Next Door

Chapter 2

"Οκ, στην πίσω αυλή έχει τραπέζι με καρέκλες αν θέλεις να πάς να κάτσεις." της είπα.

"Επιτέλους, μην κάνεις καμιά βλακεία." μου είπε και βγήκε από το σπίτι.

Ας περάσω κι εγώ λίγο την ώρα μου.

Ανεβαίνα τις σκάλες, ήθελα να ξαναπάω στο πατάρι. Ίσως είχε κάτι που δεν είχα δει.

Σταμάτησα αμέσως, μα φυσικά! Η πόρτα κάτω από την σκάλα!

Πως δεν την κοίταξα αυτή;

Κατέβηκα γρήγορα την σκάλα και πήγα στην πόρτα, ήταν λίγο δύσκολο να την ανοίξω αλλά όταν τα κατάφερα, ένας τόνος σκόνης ήρθε στην μούρη μου.

Άνοιξα τον φακό του κινητού και άρχισα να κατεβαίνω τα δύο σκαλοπατακια.

Ανατρίχιασα ολόκληρη, υπήρχαν λίγες κούτες εδώ κάτω, λογικά οι προηγούμενοι ηδιοκτητες να τα ξέχασαν εδώ. Σκέφτηκα.

Πλησίασα την μια κούτα, έγραφε κάτι πάνω αλλά δεν καταλαβαινα, την ξεσκόνισα λίγο με το χέρι μου και έγραφε: Ημερολόγια.

Πιάνου ημερολόγια; Χωρίς σκέψη πήρα την κούτα και την έβγαλα έξω με ησυχία, πήγα πάλι μέσα, είχαν μείνει άλλες δύο.

Η μια έγραφε: Στοιχεία, και η άλλη: Φωτογραφίες.

Τι φάση; Σκέφτηκα, αυτός που είχε το σπίτι παίζει να ήταν πολύ περίεργος.

Πήρα και τις τρεις κούτες και τις πήγα στο πατάρι.

"Για να δούμε τι είχε εδώ ο περίεργος." είπα.

Άνοιξα την κούτα με τα ημερολόγια, και ποιος θα το φανταζόταν! Είχε ημερολόγια!

Υπήρχαν αριθμοί πάνω τους, από το ένα μέχρι το πέντε!

Του αρέσει να γράφει πολύ!

Έριξα μια μικρή ματιά στο πρώτο βιβλίο, έγραφε πολλά πράγματα, είχε μικρές ζωγραφιές με φεγγάρια και λύκους.

Πήρα την επόμενη κούτα που έγραφε στοιχεία.

Όταν την άνοια είδα πολλά περίεργα πράγματα, είχε τρίχες ζώου μέσα σε μια σακουλιτσα, αίμα σε ένα δοχείο, δόντι, νύχια, Χριστέ μου πόσα ακόμα.