SIKINTILI |Texting|

SIKINTILI|42

Selaaam!

Uzun bir ara oldu ve ben bunun farkındayım. Mezuna kaldım gençler zaten beklediğim bir sonuçtu. Ama yine de bu konu açıldığında yaram kanamıyor değil xndmdjdödjdj
Duvarımda açıklamaları yaptım. Görmeyenler için burdan da yazmak istedim. Anlayışınız için teşekkür ederim, kimseden sert bir tepki almadım. Nedensiz asla bölüm için sizi bekletmeyen biriyim ve çok şükür ki yazarını tanıyan okuyuculara sahibim.

Özelden yazdığınız mesajlara gördüğüm kadarıyla cevap verdim, sizi yeririririiim. Üzülmüyorum merak etmeyin seneye o sınava ben giricem, o bana değil.

170+ vote
175+ yorum

~~~

Atakan

Kendimi bildim bileli tanıdığım kıza doyamamıştım. Resmen doyamamıştım. Koklayamamıştım, sımsıkı saramamıştım.

Gözümde canlanan anılarla acı bir şekilde gülümsedim.

O babasından kaçabildiği her gece odama gelir saçlarımı okşardı, ben ise gözlerimi açmamaya çalışırdım. Uyuyor numarası yapardım. Beni buna iten herkese her şeye kızgındım.

Ellerimle gözlerimi ovuşturdum.

Sıkıntılımı bulacaktım.

Karakolda beklerken yanımda ağlayan Başak'ın annesi, onu teselli etmeye çalışan teyzem ve yanıma yaklaşmaya korkan kuzenim Ceren vardı.

Ceren'e doğru yürüdüm.

"Beni takip et."

Arkamdan adım seslerini duyarken ellerim farkında olmadan yumruk halini almıştı. Sakin bir yere geldiğimizde ona döndüm.

"Selim nerede Ceren?" dediğimde bana ekşitmiş olduğu yüzüyle bakmıştı.

Kuzenimden tiksiniyordum.

"Bu konuşmayı daha kaç kere yapacağız? Bilmiyorum. Bilsem zaten ben de oraya giderim." dediğinde sinirle güldüm.

"Bilsen oraya gidip Selim'e yardım edersin değil mi Ceren?" dediğimde başını yere eğdi ve cevap vermedi.

Ona doğru yaklaşıp sessizce mırıldandım.

"Cezanızı çekeceğiniz anı bekliyorum Ceren. Çünkü artık bu iş tehlikeli bir hal almaya başladı ve ben sana daha fazla acımayacağım."

Komiserin olduğu odaya doğru ilerledim. Kapıyı tıklatıp içeri girdiğimde konuştum.

"Dediğinizi yaptım."

Dün akşam Atakan'dan

Komiserin beni çağırdığını söyleyen polisle odaya doğru yürümeye başladım. İçeri girdiğimizde oturmam için koltuğu gösterdi.

"Senin verdiğin ifadeyi okuyunca bu işte birinin parmağı olduğunu düşündüm" diye konuşan komisere baktım.

"Nasıl?" dediğimde ellerini masaya yasladı.

"Kuzenine ne kadar güveniyorsun?" diye bir soru sorduğunda başımı yere eğdim.

Güvenmiyordum.

"Ben de öyle düşünmüştüm. Şimdi benim dediklerimi yapacaksın ve olayı çözmemize yardım edeceksin." dediğinde hemen başımla onayladım.

"Kuzeninin telefonları dinleniyor, aynı zamanda yaptığı şüpheci tavırlarla bizi doğru yola ulaştıracak gibi gözüküyor. Merak etme bulacağız arkadaşını."

Arkadaşımı..

Güldüm. Sıkıntılım sana yaklaşıyorum.

Ne olursun korkma ve beni bekle.

Bu bir haftanın yerini çok güzel yıllar alacak.

Şimdiki zaman Başak

Bir süredir olduğum evde artık delirmek üzereydim. Uyuşmuş vaziyette hareket edemez haldeydim. Sadece yatıyordum çünkü kalkacak mecali kendimde bulamıyordum. Sürekli uyuyordum.

Selim şerefsizi de bazen odaya giriyor, bana sevgilisi olduğumu söylüyordu. Delirmiş gibiydi. Beni bu hale getiren oydu ama cevap veremediğim için kızıyordu. Bağırıp çağırıyordu.

Verdiği serumda her ne varsa konuşacak dermanım yoktu. Kendimi berbat hissediyordum.

Dışarıdan yüksek bir bağırış sesi gelmeye başladığında duyabildiğim tek şey Selim'in sesi oldu.

"Evet diyorum Ceren."

Ceren mi?

Konuşmanın devamını dinleyememiş kapanan gözlerime karşı koyamamıştım.

Lütfen bul beni Atakan. Bedenimdeki gücün tükendiğini hissediyorum lütfen bul beni.

~~~

Anneeem kıyamam sana be.

Kurgunun finaline kadar her bölümü aklımda oturmuş vaziyette şimdiden özür dilemeli miyim dermiişiim zmxldhdkdjd

Neyse sizi çok ama çok seviyorum.

Öptüüüm.