Değişik|texting|

0.7- İntihar

Yazardan

Kadın sessizce ağlamaya devam ediyordu . Dökülen her bir gözyaşı , bir derdini alıp götürürcesine ağlıyordu. Hayatını düşündü genç kız . Baba dediği adamın bağırışları , tokat atışları geldi aklına.

Geç kız Göz yaşlarını silip ayağa kalktı . Son kez gökyüzüne baktı . Gün Batımı , sanki kadın için en güzel halini almıştı. Kadın son kez güneşe baktı , sonra düşündü güneş gibi batıp gidecekti. Tek fark ise Sahra bir daha doğmayacaktı.

Erkek kadına yaklaştı. Genç kadının elini tutup birbirlerine baktılar. Adam şarkı söylemeye başladı.

" Tut elimi , gidelim buralardan . Olmaz demeden dinle beni bi . " şarkıyı devam ettirirken Kadın daha da sıkı tuttu Adam ın elini .

Ve kadın devam etti " Sen yokken ne gece nede gündüz " Adam şarkıya girdi ." Ne Ay var ne de tek bir yıldız "

Kadın adamın dudaklarına parmağını koydu ve şarkıya kendisi devam etti ." Karanlık ve"

Adam devam etti " Issız "

Kadın devam etti " Göremiyorum "

Adam kadının dudaklarına yapıştı. Yıllardır bu anı bekliyorlar gibilerdi. Birbirlerinden ayrılıp gözlerine  baktılar . Kalplerindeki kırıkları görmeye çalışırcasına gözlerine bakıyorlar .

Adam son kez Kadının dudaklarına yapıştı . Geri çekildi ve birbirlerine sımsıkı sarıldılar. Son kez konularını içlerine çekti .

Kadın " çok güzel korkuyorsun " diyerek Adamın dudaklarına ufak bir buse kondurdu.

Adam gülümseyerek " Karanfil kokusundan  nefret ettiren bana karanfil kokusunu sevdirdin " diyerek Kadın ın dudaklarına uzunca bir buse kondurdu .

Kadın , Adam ın ellerini sımsıkı tuttu . " Hazır mısın ?" Diye bağırdı .

Adam " Seninle her yere , her zaman " diye bağırdı

İkisi de aynanda zıpladılar. Uçurumdan aşağı süzülürken Adam Kadın ı korumaya çalışırcasına sımsıkı sarıldı.

Iki insan ölümüne giderken mutlu olmalı mıydı? Onlar mutluydu. Bilinçlerini kaybederken bir kayaya çarpıp suya düştüler . İkiside hâlâ daha yaşıyordu . Birbirlerine gülümseyip dudaklarını öpmeye başladılar. Son kez öptüklerinde hayatlarını kaybetmişlerdi.

Yaşarken asla yanlarında olmayan insanlar şu anda ağlıyorlardı. Ancak ağlayanların hepsi yaptıkları yüzünden ağlıyordu.

Kadın ın mezarında " ölmek için çok ölüyüm " yazıyorken Adam ın mezar taşında " Bu ilk ölüşüm değil " yazıyor. Sahra nın mezarında bir çok karanfil varken adam da da karanfiller vardı .

Çünkü Kadın Adam ın bir parçasıydı. O kadar sıkı sarılmışlardı ki karanfil kokusu adam a da geçmişti.

Hikâyenin sonunun böyle olmasını istedim . Vıcık Vıcık aşk triplerine girmelerini istemedim .