Yannie's POV
Today is the day.. 5 years old na ang anak ko, 6 sa Korea. We prepared a small birthday party for him, exclusively for our closesrt friends. And when I say closest friends, it specifically means, SS501, DBSK and BS05 at syempre ang mga asawa at girlfriends nila. And also our families.
"Papunta na daw sila." sabi ni Saeng na kakababa lang ng phone nya dahil kausap nya kanina si Hyun Joong.
"Arasso." sagot ko habang inaayos ang mga pagkain..
Sa totoo lang kinakabahan ako dahil sa maraming bagay..
Kinakabahan ako dahil makikita ko na naman ang mga kaibigan ko at siguradong makakatikim ako ng sermon sakanila. Kinakabahan din ako dahil unang beses na magkikita nina Junsu at Jaejoong after ng gulo nila. Pupunta din ang parents ni Saeng and syempre si Mama at ang step dad ko. At ang balita ko, andito din ang tunay kong papa with Jinyoung, of course.
Sino bang hindi kakabahan sa mga pwedeng maganap?
At mas lalo akong kinakabahan dahil makikilala ko na ang totoong anghel sa buhay ni Junsu.
"Yannie!" narinig kong may sumigaw mula sa may gate ng bahay..
Pag lingon ko..
"Omo! Junho-ssi!" I ran towards him and hugged him tight. Namiss ko din kasi tong isa to. "Kumusta ka na?"
"Okay lang naman. Namiss kita ah." he answered with his most precious smile. Mahal kaya ang ngiti ng isang Kim Junho!
"Hmm.. Asan na si Junsu?" tanong ko nung mapansin kong wala itong kasama.
"May binili lang sila kaya pinauna na nila ako. Susunod na din yun Yans." he tapped my shoulder. "Oy Young Saeng hyung!"
"Junho-ssi." bati naman sakanya ni Saeng at nag yakapan din sila.
Medyo awkward para sakin dahil dati kong asawa si Saeng habang kapatid naman ng boyfriend ko si Junho. Bakit ako ang naiilang?
"Uncle Junho!" sigaw ni Minjun na nagpakarga pa sa uncle nya. "Namiss kita Uncle, ang tagal mo pong hindi nagparamdam."
"Aigoo! Super Mario, kayo ng Eomma mo tong biglang nawala eh."
"Minjun-ah, wag mong masyadong kinukulit yang si Uncle Junho mo. At saka dun ka nalang muna sa loob, pagpapawisan ka kaagad nyan eh. Wala pa sina Yoonjin." pagpapaalala ko sa anak ko na agad namang tumakbo papasok ng bahay. "Ang kulit ng anak ko noh?"
He nodded, "Oo, mana sayo."
"Baliw."
"Yannie, pwede ba kitang makausap saglit?" he asked seriously.
"Yeah sige sure. Tara? Dun nalang muna tayo sa living room. Saeng, okay lang ba?"
"Oo naman, sige na ako nang bahala dito. Mag usap na kayo habang wala pa yung iba dahil siguradong di na kayo makakapag usap nyan mamaya." Young Saeng smiled.
That smile.
Pumasok na kami ni Junho sa loob ng bahay at naupo sa magkatapat na sofa.
He looks so serious. Really serious. As if something is bothering him..
"Okay ka lang ba Junho? Ano bang gusto mong pag usapan natin?" tanong ko.
"Yans, it's about my brother." he said. "Alam mo naman diba?"
